طالبانو د امريکا د ولسمشرۍ په ټاکنو کې د امريکا د ولسمشر ډونالډ ټرمپ د بريا هيله او ملاتړ کړی دی. د تېرې جمعې په ورځ د طالبانو يوه وياند ذبیحالله مجاهد له سيبياس خبري اژانس سره په ټلفوني اړيکه کې ويلي چې دوی هيله لري ټرمپ يو ځل بيا د امريکا ولسمشرۍ ټاکنو کې بريالی شي.
د نوبل د سولې جایزه سږکال «۲۰۲۰» د خوړو نړیوال سازمان یا (WFP) ته ورکړل شوه. ياد سازمان وايي، دوی هیله لري د يادې جايزې د ترلاسه کولو سره د نړيوالو پام هغو ميليونونو کسانو ته واړوي چې د لوږې له ګواښ سره مخ دي.
د امريکا ولسمشر ډونالډ ټرمپ پر ټوېټر لیکلي، باید د امریکايي ځواکونو پاتې کوچنۍ ډله هم چې افغانستان کې خدمت کوي تر را روان میلادي کال پيل پورې هېواد ته ستنه شي. خو د نوموړي تر څرګندونو مخکې د امریکا د ملي امنیت سلاکار رابرټ اوبراین ویلي، امریکا د راتلونکي کال لومړیو کې د خپلو ځواکونو شمېر افغانستان کې ۲۵۰۰ ته کموي.
اولین شکل مقاومت سیاهان آمریکا، توسط بردهها شروع شد. آنها از ایالات جنوبی فرار میکردند و به ایالات شمالی میرسیدند. در نتیجۀ این فرارها، برای دستگیری این بردگانِ فراری جایزههای کلانی مقرر میشد. علیرغم اینها، تا سال ۱۸۶۰، چهارصدهزار برده گریختند. بهقولِ دیوید والدسترایکر، «عملِ به فرار، بهخودیخود ایدۀ بردگی را بهچالش میکشید.»
ترامپ رئیسجمهور آمریکا نمونهای کوچک از این مستبدان است. او زمامدارِ کشوریست که بهلحاظِ تاریخی خود را هواداِر آزادی دانسته است؛ که البته همیشه اینطور نبوده است. تا امروز، با ساختوپاختِ جمهوریخواهانْ او کمابیش لجامگسیخته حکومت کرده است. حالا انتخابات در راه است و او محبوبیتی ندارد، برای همین بهدنبالِ راهی برای پیروزی دستوپا میزند. و اگر معنایش پایمالکردنِ آزادیهای آمریکایی باشد، اشکالی هم ندارد.
عوامگرایی یا پوپولیسم پدیدۀ نسبتا سادهایست. رهبرانِ پوپولیست چیزهایی را که مردم دوست دارند بشنوند، به آنها میگویند، و همیشه هم رأیِ آنها را مالِ خود میکنند. رهبرانِ پوپولیست معمولا قبل از آنکه مردم متوجهِ دروغهایشان شوند، یا میمیرند یا بازنشست میشوند، یا به یک دیکتاتور بدل میشوند. ولی وقتی مصیبتی ناگهانی مثل بحران جاری کووید ۱۹ بروز میکند، نواقصِ پوپولیسم هم بلافاصله آشکار میشود.
ظاهرا بعد از حملاتِ ۱۱ سپتامبرِ ۲۰۰۱ به آمریکا بود که شکوفایی داستانهای ویرانشهری آغاز شد و در سال ۲۰۱۰ سر به فلک کشید؛ دورهای که رمانهای «بازیِ گرسنگی» اثرِ سوزان کالینز به موفقیت فراوانی دست یافت. اما آیا فیلمها و داستانهای ویرانشهری تندروی و رادیکالیسم را در جهان واقعی تقویت میکنند؟
