اخیراً نوید نورمل، دیپلمات افغانستان در لندن پایتخت بریتانیا در صفحۀ توییترش نوشت که «کار مشترک او، الان لمپرر و اوغلیون کولسون» با عنوان «گام نخست، رهنمای قدمبهقدم مهارتهای مذاکره» در آستانۀ آغاز گفتوگوهای صلح میان دولت و گروه طالبان، توسط انتشارات سعید منتشر شده است.
در آغاز، این توییت با استقبال شماری از کاربران شبکۀ اجتماعی توییتر مواجه شد، اما دیری نگذشت که یک کاربر به نام شقایق کریستین رستمپور، در مورد نشر کتاب ادعا کرد که «ثمرۀ یک سال تلاش او برای ترجمه و ویرایش کتاب، به ثمر رسیده.» اما نام شقایق رستمپور، در کنار نام نوید نورمل که صرفاً متن را بازخوانی کرده روی جلد نوشته نشده است. رستمپور در توییت دیگری نوشت «انتظار ندارم مولف کتاب تلقی شوم» و «همچنین انتظار ندارم که نام کسی که تنها متن من را ویرایش و آمادۀ چاپ کرده، در کنار نویسندهگان بیاید.»
کتاب گام نخست: راهنمای قدم به قدم مهارت های #مذاکره، بالاخره امروز در #افغانستان به چاپ رسید. خیلی خوشحال هستم که ثمره ی یک سال تلاش من برای #ترجمه و #ویرایش این کتاب به ثمر رسیده. فقط کاش نام من هم کنار نام @NaveedNoormal که لطف کرد و متن من رو بازخوانی کرد، روی جلد آمده بود. https://t.co/MbhMuV7wCd
— Shaghayegh “Christine” Rostampour (@PostsForPeace) September 14, 2020
توییت خانم رستمپور با واکنش گستردۀ فعالان شبکه اجتماعی توییتر در افغانستان از جمله نویسندهگان و استادان دانشگاه مواجه شد. کاربران توییتر در افغانستان آقای نوید نورمل را به «دستبرد فکری» متهم کردند. رضا فرزام، استاد دانشگاه کابل در واکنش به نشر این کتاب نوشت که چنین عملکردی در دانشگاه کابل نیز سابقه دارد. به نوشته او «چند سال پیش یک استاد اقتصاد در دانشگاه کابل، کتاب یک استاد متقاعد را به نام خود چاپ کرد و پوهاند شد.» به نقل از فرزام زمانی که نویسندۀ اصلی از ماجرا اطلاع یافت با گرفتن ۲۰۰ هزار افغانی از دعوا دست کشید و در نتیجه فردی که مرتکب سرقت ادبی شده بود، رتبۀ پوهاندی را برای خود حفظ کرد. «پوهاند» بلندترین رتبۀ علمی در نظام دانشگاهی افغانستان است.
شقایق رستمپور نسخههایی از نامهنگاریاش با نویسندۀ اصلی کتاب را نیز منتشر کرده که بر اساس آن «الان لمپرر»، به نوید نورمل اجازه داده از کتاب که در نوشتن آن آقای نورمل نقش نداشته در افغانستان استفاده کند. در بخشی از نامۀ لیمپر چنین آمده است: «او ترجمه را بازخوانی کرده و برای مخاطبان افغانستانی در متن پیاده کرده است. او همچنان یک ناشر پیدا کرده و تمام مراحل چاپ را مدیریت کرده است. من و همکارم تصمیم گرفتیم سهم مناسب وی را به رسمیت بشناسیم.»
پس از واکنشها به ادعای خانم رستمپور، نوید نورمل به آن پاسخ داد و نوشت که او مترجم کتاب نیست و از ترجمۀ کتاب توسط خانم رستمپور آگاهی داشته، اما بر اساس توافق با نویسندۀ اصلی آن را «contextualization» یا بافتسازی کرده است.
رستمپور نوشته که نویسندۀ کتاب اصرار داشته که «فارسی و دری» دو زبان مجزا است و به همین دلیل از نوید خواسته که ترجمه رستمپور را به دلیل این که فارسیزبان و شهروند ایران است به زبان دری ترجمه کند. به نقل از رستمپور با وصف استدلال مشترک او و نوید، که دری و فارسی دو نام یک زباناند، نویسندۀ انگلیسیزبان، از موضع خود کوتاه نیامده است.
شقایق رستمپور نوشته که این کتاب پیش از این در سال ۲۰۱۸ به زبان فارسی ترجمه و در ایران منتشر شده بود که به گفتۀ نسخۀ اولی ترجمه با مشکلاتی همراه است. اما به نوشتۀ رستمپور در آخرین ترجمه به زبان فارسی که در افغانستان منتشر شده، «نویسندهگی» خرید و فروش شده است.
