ما به یک لحظۀ مهم، توأم با امید برای افغانستان و منطقه رسیده‌ایم. هیأت‌های مذاکره‌کنندۀ دولت افغانستان و طالبان به تاریخ دوازدهم سپتامبر حاضر شدند مذاکرات را برای دست‌یابی به یک توافق سیاسی و ختم جنگ آغاز کنند.
در کنار مردم افغانستان، ما (پاکستان) بهای این جنگ طولانی و سنگین را پرداخته‌ایم. طی چندین دهه درگیری، پاکستان مسئولیت مراقبت بیش از ۴ میلیون پناهنده افغانستانی را بر عهده گرفته است. در این مدت، اسلحه و مواد مخدر نیز به کشور ما سرازیر شده است. درگیری‌های دوام‌دار در افغانستان، مسیر اقتصادی ما را به‌هم زده است. پاکستانی که در دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ وضعیت مطلوبی داشت، به صورت ناراحت‌کننده‌یی تغییر کرده است.
این تجربه دو درس مهم را به ما آموخت. اول این‌که ما از لحاظ جغرافیایی، فرهنگی و خویشاوندی با افغانستان بسیار نزدیکیم و حوادثی که در افغانستان اتفاق می‌افتد، قطعاً بالای ما تأثیر دارد. ما فهمیدیم که پاکستان صلح واقعی را تجربه نخواهد کرد، تا زمانی که خواهران و برادران افغانستانی ما در صلح نباشند.
ما فهمیدیم که پاکستان صلح واقعی را تجربه نخواهد کرد، تا زمانی که خواهران و برادران افغانستانی ما در صلح نباشند.
ما هم‌چنین آموختیم که صلح و ثبات دایمی در افغانستان با استفاده از زور و خواست خارجی‌ها برقرار نمی‌شود. تنها فرایند آشتی میان مردمان افغانستان با رهبری خودشان که واقعیت‌ها و تنوع سیاسی افغانستان را به رسمیت بشناسند، به صلح پایدار می‌انجامد. بنا براین، هنگامی که رئیس‌جمهور ترامپ در اواخر سال ۲۰۱۸ از پاکستان خواست تا برای رسیدن به یک توافق سیاسی در افغانستان با امریکا کمک کند، ما هیچ‌گونه تردیدی نکردیم. ما تعهد کردیم که پاکستان تمام تلاش خود را برای تسهیل این روند انجام خواهد داد و ما این کار را کردیم. امریکا دشوارترین گفت‌وگوهای خود را با طالبان آغاز کرد و این گفت‌وگو منجر به امضای توافق صلح بین امریکا و طالبان شد. امضای توافق صلح بین امریکا و طالبان، زمینۀ آغاز گفت‌وگوهای بین‌الافغانی را فراهم کرد.
مسیری را که برای رسیدن به این‌جا طی کرده‌ایم، آسان نبود، اما به لطف، شجاعت و انعطاف‌پذیری دولت افغانستان و طالبان توانستیم به پیش برویم. ایالات متحده و متحدانش تبادل زندانیان بین دولت کابل و طالبان را تسهیل کردند. دولت افغانستان و طالبان به صدای صلح‌خواهی مردم افغانستان پاسخ مثبت دادند.
مذاکرات بین‌الافغانی احتمالاً دشوار خواهد بود و همه طرف‌ها به صبر و مصالحه نیاز دارند. پیش‌رفت می‌تواند کُند و دشوار باشد، حتا ممکن است دو طرف به بن‌بست بخورند. در چنین موقعتی بهتر است همه‌چیر در پشت میز مذاکره حل شود تا در میدان‌های خونین جنگ.
همه طرف‌های که در روند صلح افغانستان سرمایه‌گذاری کرده‌اند، باید در برابر خروج شتاب‌زدۀ بین‌المللی بایستند. خروج شتاب‌زدۀ بین‌المللی از افغانستان غیرعاقلانه است. ما هم‌چنین باید در برابر تخریب‌کاران پروسه صلح افغانستان بایستیم و از سرمایه‌گذاری‌یی که روی این روند شده است، محافظت کنیم.
پاکستان به حمایت از مردم افغانستان و افغانستان مستقل ادامه خواهد داد. پاکستان معتقد است که مذاکرات صلح نباید با اجبار انجام شود و همه طرف‌ها باید خشونت‌ها را کاهش دهند. همان‌طور که دولت افغانستان، طالبان را به عنوان یک گروه سیاسی به رسمیت شناخته است، امید است طالبان نیز پیش‌رفت‌ها و دست‌آوردهای دولت و مردم افغانستان را به رسمیت بشناسند.
همان‌طور که دولت افغانستان، طالبان را به عنوان یک گروه سیاسی به رسمیت شناخته است، امید است طالبان نیز پیش‌رفت‌ها و دست‌آوردهای دولت و مردم افغانستان را به رسمیت بشناسند.
پاکستان نیز مانند ایالات متحدۀ امریکا نمی‌خواهد که افغانستان پناه‌گا امن برای تروریستان باشد. پس از حملۀ ۱۱ سپتامبر، بیش از ۸۰ هزار نیروی امنیتی و غیرنظامی پاکستانی جان خود را در جنگ با تروریسم از دست دادند. پاکستان هنوز هم هدف گروه‌های فعال تروریستی مستقر در افغانستان است. این گروه‌های تروریستی برای صلح جهانی خطر جدی به حساب می‌آیند. ما امیدواریم که دولت افغانستان تدابیر جدی‌یی را برای کنترل مناطقی که تروریستان در آن خانه دارند و از آن‌جا حملات تروریستی را برنامه‌ریزی می‌کنند، روی دست گیرد. ما مانند ایالات متحده راضی به این نیستیم که سرمایه و جان نیروهای امنیتی خود را که در برابر تروریسم از دست داده‌ایم، به هدر برود.
زمان آن فرارسیده است که برای «روز بعد» برنامه‌ریزی آغاز شود. جهان چه‌گونه می‌تواند به افغانستان پس از جنگ کمک کند؟ چه‌گونه شرایطی را ایجاد کنیم که میلیون‌ها پناه‌جوی افغانستانی که در پاکستان و سایر کشورها زنده‌گی می‌کنند، دوباره بتوانند به کشور خودشان برگردند.
تلاش ما از سرمایه‌گذاری و برنامه‌های اقتصادی، رشد و شکوفایی پاکستان و کشورهای منطقه است. سرمایه‌گذاری‌های اخیر ما در پروژه‌های مهم اتصال اقتصادی می‌تواند برای منطقه مهم باشد. گفت‌وگوهای نخستینۀ ما با شرکت مالی توسعۀ بین‌المللی ایالات متحده در مورد این مسایل ارزش‌مند بوده است. این دل‌گرم‌کننده است که ایالات متحده و پاکستان در مورد اهمیت «سود صلح» و صلح پایدار در افغانستان توافق نظر دارند.
برای پاکستان، صلح و ثبات منطقه‌یی کلید تحقق آرمان‌های جمعی برای آیندۀ بهتر است. ما برای دست‌یابی به این هدف، متعهد به همکاری چندجانبه هستیم. نخستین قدم برای رسیدن به صلح در دوحه برداشته شده است. نادیده‌گرفتن روند صلح افغانستان یا مهم نپنداشتن آن به هر دلیلی که باشد، مسخره است.
