جګړې د وطن د میندو زړونه اوبه کړي؛ نور سوله غواړي
د جګړې د ګردونو او د وسلو د باروتو په منځ کې د جوزجان د ولسوالیو پر لور روان وم. کوچني ماشومان له جګړې پاتې او ویجاړو دېوالونو ترمنځ د خپلو پلرونو راتلو ته شېبې شمېرې او د هغو د لیدو لپاره په هر موټر پسې منډې وهي.
د ماشومانو لوڅې پښې او مایوسې څېرې او خپلو ځامنو ته په تمه میندې د هر انسان زړه ټوټه ټوټه کوي. زه هغو کورونو ته ورغلم چې جګړې یې له ماشومانو د پلار مینه او له میندو هم د خبرو کولو وسه اخیستې ده.
