شماری از کارگران روزمزد در کابل، می‌گویند که از ناداری و بی‌کاری به ستوه آمده اند و سه-چهار روز در هفته را شام‌ها با دستان خالی به خانه برمی‌گردند. آنان با گلایه از دوام این وضعیت، می‌گویند که برای تأمین نیازهای خوراکی و پوشاکی خانواده‌های شان، مجبور شده اند که بدهی بگیرند.
شماری از باشندگان کابل، با گلایه از دست‌رسی‌نداشتن به کمک‌های انسانه‌دوستانه، خواستار فراهم‌شدن کار به جای این کمک‌ها اند. نثاراحمد، باشنده‌ی کابل، به سلام‌وطندار می‌گوید که از دو سال به این سو، از بی‌کاری رنج می‌برد و به کمک‌های انسانه‌دوستانه نیز دست‌رسی ندارد.
شماری از شهروندان، می‌گویند که نبود پزشکان مسلکی در شفاخانه‌های خصوصی در کابل، کیفیت عرضه‌ی خدمات صحی را در پایتخت کاهش داده است. در این میان، برخی از باشندگان کابل، به برنامه‌ی صحی رادیو سلام‌وطندار (برنامه‌ی پایواز) تماس گرفته اند و از نبود پزشکان مسلکی در شفاخانه‌های خصوصی در کابل، شکایت دارند.
چندین ماه می‌شود که روند توزیع گذرنامه در کابل و ولایت‌ها متوقف شده است. در همین حال، شماری از شهروندان با گلایه از توقف روند توزیع گذرنامه، می‌گویند که گذرنامه در بازار سیاه با هزینه‌ی گزافی به فروش می‌رسد. آنان می‌‌افزایند که کمیشن‌کاران، گذرنامه را از ۱۰۰۰ تا ۲۰۰۰ دالر امریکایی به فروش می‌رسانند.
شماری از باشندگان کابل، می‌گویند که بهای داروهای یک‌سان در داروخانه‌های این شهر، باهم تفاوت بسیاری دارد؛ چیزی که سبب شده است در شماری موارد، بیمارداران از خرید داروی مورد نیاز شان خودداری کنند.
در روزهای نخست سال جاری میلادی، قرارداد برق وارداتی از اوزبیکستان به افغانستان برای یک سال دیگر تمدید شد؛ اما پس از یک هفته، این برق قطع شد و بیش از یک هفته می‌شود که شهروندان به برق مورد نیاز شان دست‌رسی ندارند.
به دنبال سردشدن کم‌پیشینه‌ی هوا در کشور، دست‌رسی شهروندان در کابل و شماری از ولایت‌ها به آب آشامیدنی، قطع یا محدود شده است. وارث شینواری، باشنده‌ی کابل، می‌گوید که از چند روز به این سو، به آب آشامیدنی دست‌رسی ندارند
در روزهایی که کابل سردی کم‌پیشینه‌ای را تجربه می‌کند و نیاز به برق افزایش یافته است، شهروندان می‌گویند که در یک شبانه‌روز تنها یک تا دو ساعت، به برق دست‌رسی دارند.
شماری از باشندگان کابل، با شکایت از افزایش بهای مواد نفتی، می‌گویند که بهای مواد نفتی در چند ماه گذشته، گراف رو به بالا را پیموده است. فریدالله، راننده در شهر کابل، می‌گوید که امارت اسلامی بایستی بهای مواد نفتی را کنترل کند.
هرچند وجود ایست‌گاه‌های منظم شهری، یکی از ویژگی‌های حتمی زندگی شهری است؛ اما باشندگان کابل از چندین دهه به این سو، همواره از نبود ایست‌گاه‌های منظم شهری و ترانسپورت شهری، رنج می‌برند. رضا، باشنده‌ی کابل، می‌گوید که به دلیل نبود ایست‌گاه‌های شهری، روزانه ساعت‌ها روی جاده‌ها برای رسیدن موتر مورد نظر سرگردانی می‌کشد.
شماری از باشندگان کابل، با ابراز نگرانی از کم‌آبی در این شهر شاکی اند و می‌گویند که به آب آشامیدنی دست‌رسی ندارند. حاجی سرور، باشنده‌ی «کارته آریانا»ی شهر کابل که خانه‌اش در بالای کوه است، هر روز برای بردن آب آشامیدنی به پایین می‌آید.
درباره سلام وطن‌دار
سیاست نشراتی و اصول مسلکی
سیاست حریم خصوصی
تماس با ما
فرصت‌های شغلی
ارسال معلومات و اسناد
شرایط همکاری با ما
شکایت
برنامه‌های رادیویی
فلم و عکس
آر اس اس
اشتراک در خبرنامه
