
کنیزان شاهزادهزا
چندان که مذکور شد، امیرعبدالرحمان «خروس مذهب» بود و تاز باز، و حرمسرایش پر از پسران نوجوان، ولی امیرحبیبالله رسم پدرانه را منسوخ کرد و حرمسرا را به سیمین عذاران مخصوص گردانید و عیاشی و شاد¬خواری را بیش از پدر مقبول می¬شمرد.
چندان که مذکور شد، امیرعبدالرحمان «خروس مذهب» بود و تاز باز، و حرمسرایش پر از پسران نوجوان، ولی امیرحبیبالله رسم پدرانه را منسوخ کرد و حرمسرا را به سیمین عذاران مخصوص گردانید و عیاشی و شاد¬خواری را بیش از پدر مقبول می¬شمرد.
کاوه جبران، استاد دانشگاه میگوید، «ادبیات اصیل افغانی» مقولۀ تصادفی نیست، بلکه از زمان سردارمحمدداوودخان آغاز شده است. او در یادداشتی نوشته است که در دوران حکومت امانالله خان، تشخیص شد که زبان فارسی مانع رشد ادبیات اصیل افغانی یا همان زبان «پشتو» میشود و باید سرکوب شود، اما سرکوب نتیجه نداد.
او نوشته است: «محمد داوود خان، شماری از زبانشناسان شوروی وقت را دعوت کرد تا راههای جایگزینی پشتو را به جای فارسی بسنجند. این دانشمندان پیشنهاد کردند تا در زبان فارسی ماین بکارد، به این معنا که در هر جملهی فارسی، بین دو تا چند واژه پشتو را زیر نام مصطلحات ملی وارد کند.»
یک کتابخانه در شفاخانۀ هزار بستر معتادان در شهر کابل گشایش یافت.
حفیظه فانی، فعال جامعه مدنی در مراسم گشایش این کتابخانه میگوید، باید معتادان مواد مخدر در جریان درمانشان کتاب نیز بخوانند.
یادداشتی بر متن «در باب امکان عبور از خود» از کتاب «مالیخولیا و تردید» اثر عمران راتب. به مناسبت دومین سالمرگ این پژوهندۀ فلسفه که نقش تعیینکنندهیی در افزایش سطح دانش و رشد اشتیاق جوانان افغانستان در مطالعه و پژوهش فلسفه و ادبیات و هنر داشت. (۱۹۹۱-۲۰۱۸)
شقایق رستمپور نسخههایی از نامهنگاریاش با نویسندۀ اصلی کتاب را نیز منتشر کرده که بر اساس آن «الان لمپرر»، به نوید نورمل اجازه داده از کتاب که در نوشتن آن آقای نورمل نقش نداشته در افغانستان استفاده کند.
یکی از نگاههای بیرونی نسبت به روایتهای ممزوج در افغانستان اثریست به نام «پس از طالبان ملتسازی در افغانستان» از جمیز دابینز که توسط عارف سحر به فارسی ترجمه شده است.