عبدالرزاق گورنه، نویسندۀ سیاه‌پوست تانزانیایی، برندۀ جایزۀ نوبل ادبیات سال ۲۰۲۱ شد. آکادمی سلطنتی سویدن، امروز اعلام کرد که گورنه، به‌دلیل «درک بی چون و چرا و عمیق او از تأثیرات استعمار و سرنوشت پناه‌جویان در خلیج بین فرهنگ‌ها و قاره‌ها»، مستحق این جایزه شناخته شده است.
نمایشگاه کتاب صلح روز جمعۀ گذشته با ابتکار مرکز فرهنگی پل‌سرخ به مناسبت روز جهانی کتاب برگزار شد.
در این نمایشگاه چندین انتشارات شرکت کرده بودند و هر روز این نمایشگاه به حمایت از اقشار مختلف جامعه اختصاص یافته بود.
فلسفۀ مرگ در تمام دوره‌های تاریخ از جمله بحث‌های اساسی در محافل فلسفی بوده و طرفداران و مخالفانی با دید‌گاه‌ها و دلیل‌های مخصوص خود را نیز داشته است. با وجود این مجادلات و رای‌زنی‌ها، کی‌ست که عمر جاوید داشته باشد. اما، اگر روزی مرگ دست از کار بکشد و همه نامیرا شوند، چه رخ خواهد داد؟
حرم‌سرای قذافی، سرگذشت اسفبار زنان جامعۀ لیبی در زمان حکومت معمرالقذافی را با زبان سلیس به تصویر کشده و روایت‌های تکان‌دهنده از اقدامات قذافی علیه زنان کشورش را نمایان ساخته است.
شورش ملای لنگ در برابر پروژۀ اصلاحات امان‌الله در سال ۱۹۲۴ میلادی، نقطۀ عطفی در تاریخ کشور است. این شورش را بسیاری از تاریخ‌نگاران واکنش ارتجاعی در برابر نوگرایی می‌دانند. از زمان تشکیل افغانستان نوین در زمان عبدالرحمان خان و مشخص‌شدن مرزهای سیاسی کشور، این شورش نخستین واکنش داخلی در برابر دولت مستقری است که مبنای مشروعیت‌اش را در دین و جهادی‌گری می‌جوید.
نرگس کاظمی، از نویسنده‌گان جوان، کتابی را زیر نام «تذکره‌الشعراء» نوشته و چاپ کرده است. کتاب تذکره‌الشعراء که از سوی نرگس کاظمی نوشته و چاپ
برای نخستین‌بار در ولسوالی شغنان؛ از ولسوالی‌های دوردست ولایت بدخشان، یک نمایشگاه خیابانی کتاب راه‌اندازی شده است. این نمایشگاه از سوی یکی از جوانان این ولسوالی راه‌اندازی و هدف از آن ترویج فرهنگ کتاب‌خوانی در میان نسل جوان و باشنده‌گان این ولسوالی عنوان شده است.
چندان که مذکور شد، امیرعبدالرحمان «خروس مذهب» بود و تاز باز، و حرمسرایش پر از پسران نوجوان، ولی امیرحبیب‌الله رسم پدرانه را منسوخ کرد و حرمسرا را به سیمین عذاران مخصوص گردانید و عیاشی و شاد¬خواری را بیش از پدر مقبول می¬شمرد.
کاوه جبران، استاد دانشگاه می‌گوید، «ادبیات اصیل افغانی» مقولۀ تصادفی نیست، بلکه از زمان سردارمحمدداوودخان آغاز شده است. او در یادداشتی نوشته است که در دوران حکومت امان‌الله خان، تشخیص شد که زبان فارسی مانع رشد ادبیات اصیل افغانی یا همان زبان «پشتو» می‌شود و باید سرکوب شود، اما سرکوب نتیجه نداد.
او نوشته است: «محمد داوود خان، شماری از زبان‌شناسان شوروی وقت را دعوت کرد تا راه‌های جای‌گزینی پشتو را به جای فارسی بسنجند. این دانش‌مندان پیش‌نهاد کردند تا در زبان فارسی ماین بکارد، به این معنا که در هر جمله‌ی فارسی، بین دو تا چند واژه پشتو را زیر نام مصطلحات ملی وارد کند.»
یک کتابخانه در شفاخانۀ هزار بستر معتادان در شهر کابل گشایش یافت.
حفیظه فانی، فعال جامعه مدنی در مراسم گشایش این کتابخانه می‌گوید، باید معتادان مواد مخدر در جریان درمان‌شان کتاب نیز بخوانند.
یادداشتی بر متن «در باب امکان عبور از خود» از کتاب «مالیخولیا و تردید» اثر عمران راتب. به مناسبت دومین سال‌مرگ این پژوهندۀ فلسفه که نقش تعیین‌کننده‌یی در افزایش سطح دانش و رشد اشتیاق جوانان افغانستان در مطالعه و پژوهش فلسفه و ادبیات و هنر داشت. (۱۹۹۱-۲۰۱۸)
شقایق رستم‌پور نسخه‌‌هایی از نامه‌نگاری‌اش با نویسندۀ اصلی کتاب را نیز منتشر کرده که بر اساس آن «الان لمپرر»، به نوید نورمل اجازه داده از کتاب که در نوشتن آن آقای نورمل نقش نداشته در افغانستان استفاده کند.
یکی از نگاه‌های بیرونی نسبت به روایت‌های ممزوج در افغانستان اثری‌ست به نام «پس از طالبان ملت‌سازی در افغانستان» از جمیز دابینز که توسط عارف سحر به فارسی ترجمه شده است.
درباره سلام وطن‌دار
سیاست نشراتی و اصول مسلکی
سیاست حریم خصوصی
تماس با ما
فرصت‌های شغلی
ارسال معلومات و اسناد
شرایط همکاری با ما
شکایت
برنامه‌های رادیویی
فلم و عکس
آر اس اس
اشتراک در خبرنامه
