تکامل و تطوری در طرز و شیوۀ بناکردن و آراستن حرمسراها از زمان عبدالرحمان به این طرف رخ نموده بود و آن به ارتباط مذاق شهوی و اسافل اعضا بود.
چندان که مذکور شد، امیرعبدالرحمان «خروس مذهب» بود و تاز باز، و حرمسرایش پر از پسران نوجوان، ولی امیرحبیبالله رسم پدرانه را منسوخ کرد و حرمسرا را به سیمین عذاران مخصوص گردانید و عیاشی و شادخواری را بیش از پدر مقبول میشمرد.
راستی را از این امیران بدگوهر و بدپرور هرگونه انتظاری در حکم آب در هاون کوبیدن نیست؟ امیرحبیبالله در زمان ولیعهدی هشت زن نکاحی داشت و بعد از فوت پدر، بنا بر فقه حنفی، چهار زن را طلاق گفت تا رفتارش موافق و مطابق شرع باشد. ولی از سوی دیگر بر تعداد زنان حرامسرا افزود و به آن هم بسنده نکرد و قانع نشد و بیشترینه شبها را به منزل خواهر خود «هاجر خانم» ملقب به «اختالسراج» میرفت، گویی امیرحبیبالله خان همانند عدهیی از شاعران معاصر، صحنۀ تمام بازیهای زندهگی و تاریخ را در شهوتپرستی میدید، زیرا از این طریق به پرورش رجالی نیز نایل آمده بود. دریغ و درد بر ملتی که رجال و قدرتمندان آن از بطن کنیزان به عمل آیند و به اصطلاح خودیتر حلالزاده نباشند و عنان اجتماع و چرخ مملکت را نیز در دست گیرند.
آری امیران نااهل و گوسفندمند، سوای این که چرخهای مزبور را در دست داشتند، در جوانی به آموختههای خاص خود میپرداختند!
از رجال نامدار و معروفی که ثمره کنیزبارهگی و زبانبازی امیرحبیبالله بود میتوان حیاتالله خان عضدالدوله و محمدکبیرجان و غیره را نام برد. رجالههای مزبور در دوران جوانی آموختههای خاص خود را داشتند؛ آموختههایی که با آیین کشورداری و سیاست هیچ ارتباطی نداشت. چندان که هر یک از آنها «گردونهیی در جیب داشته که دور میزی جمع میشده و روی دو پا نشسته به طرف یکدیگر رها میکردند و در موقع تصادف دو گلوله به یکدیگر، هر کدام میشکست، مبلغی پول به دیگری میباخت.»
این بود آموزشهایی که بچههای کنیزهکان میآموختند. مضاف بر مشاهداتی که در حولوحوش حرامسراهای دربار و انگلیس پیشهگی پدرانشان داشتند، و دیری نمیگذشت که نشانهای پیدرپی به لباسهای آن نصب میشد.
بریدهیی از کتاب «تاریخ و زبان در افغانستان» اثر مایل هروی
این متن با اندکی دستکاری در علامتگذاریها به هدف بهترخوانی منتشر شده است.
کنیزان شاهزادهزا
توقف فعالیت کمیتهی سویدن برای افغانستان؛ حدود هفت هزار تن بیکار شده اند
روز جهانی توبرکلوز؛ سازمان ملل: روزانه نزدیک به ۴۴۰۰ تن در نتیجهی این بیماری میمیرند
بررسی میزان برخورداری زنان از حق انتخاب
وزارت اطلاعات و فرهنگ: حفاری معدن مس عینک با حفظ آثار باستانی پیش میرود
ا.ا گزارش اخیر «فارین پالیسی» و پشتیبانی از القاعده در افغانستان را تکذیب کرد
سرپرست سفارت افغانستان در اسلامآباد از توافق با پاکستان بر تکرارنشدن رویداد ۲۸ حوت خبر داد
برنامهی جهانی غذا: برای ادامهی فعالیت در افغانستان به ۶۵۷ میلیون دالر نیاز داریم
تکامل و تطوری در طرز و شیوۀ بناکردن و آراستن حرمسراها از زمان عبدالرحمان به این طرف رخ نموده بود و آن به ارتباط مذاق شهوی و اسافل اعضا بود.
چندان که مذکور شد، امیرعبدالرحمان «خروس مذهب» بود و تاز باز، و حرمسرایش پر از پسران نوجوان، ولی امیرحبیبالله رسم پدرانه را منسوخ کرد و حرمسرا را به سیمین عذاران مخصوص گردانید و عیاشی و شادخواری را بیش از پدر مقبول میشمرد.
راستی را از این امیران بدگوهر و بدپرور هرگونه انتظاری در حکم آب در هاون کوبیدن نیست؟ امیرحبیبالله در زمان ولیعهدی هشت زن نکاحی داشت و بعد از فوت پدر، بنا بر فقه حنفی، چهار زن را طلاق گفت تا رفتارش موافق و مطابق شرع باشد. ولی از سوی دیگر بر تعداد زنان حرامسرا افزود و به آن هم بسنده نکرد و قانع نشد و بیشترینه شبها را به منزل خواهر خود «هاجر خانم» ملقب به «اختالسراج» میرفت، گویی امیرحبیبالله خان همانند عدهیی از شاعران معاصر، صحنۀ تمام بازیهای زندهگی و تاریخ را در شهوتپرستی میدید، زیرا از این طریق به پرورش رجالی نیز نایل آمده بود. دریغ و درد بر ملتی که رجال و قدرتمندان آن از بطن کنیزان به عمل آیند و به اصطلاح خودیتر حلالزاده نباشند و عنان اجتماع و چرخ مملکت را نیز در دست گیرند.
آری امیران نااهل و گوسفندمند، سوای این که چرخهای مزبور را در دست داشتند، در جوانی به آموختههای خاص خود میپرداختند!
از رجال نامدار و معروفی که ثمره کنیزبارهگی و زبانبازی امیرحبیبالله بود میتوان حیاتالله خان عضدالدوله و محمدکبیرجان و غیره را نام برد. رجالههای مزبور در دوران جوانی آموختههای خاص خود را داشتند؛ آموختههایی که با آیین کشورداری و سیاست هیچ ارتباطی نداشت. چندان که هر یک از آنها «گردونهیی در جیب داشته که دور میزی جمع میشده و روی دو پا نشسته به طرف یکدیگر رها میکردند و در موقع تصادف دو گلوله به یکدیگر، هر کدام میشکست، مبلغی پول به دیگری میباخت.»
این بود آموزشهایی که بچههای کنیزهکان میآموختند. مضاف بر مشاهداتی که در حولوحوش حرامسراهای دربار و انگلیس پیشهگی پدرانشان داشتند، و دیری نمیگذشت که نشانهای پیدرپی به لباسهای آن نصب میشد.
بریدهیی از کتاب «تاریخ و زبان در افغانستان» اثر مایل هروی
این متن با اندکی دستکاری در علامتگذاریها به هدف بهترخوانی منتشر شده است.
کلیدواژهها: کنیزان // حرمسرا // حبیبالله خان
تحلیل و گزارش
یک بازرگان در فراه با هزینهی شخصیاش پلی میسازد
قرارداد ساخت فاز دوم قطعهی چهارم خط آهن خواف_هرات امضا شد
وزارت خارجه ساخت شهرکهای جدید در منطقهی «اغوار» فلسطین را محکوم کرد
۲۲ تن در پاکستان در اثر گرما جان باختند
انفولانزای مرغی؛ جاپان واردات مرغ از برزیل را به حالت تعلیق درآورد
زمینهی فراگیری خبرنگاری حرفهای برای زنان فراهم میشود
یک معدن گاز مایع در بادغیس کشف شد
افراد مسلح ناشناس یک زن را در تخار کشتند
ریاست پاسپورت شمار توزیع گذرنامه را به ۴۰۰۰ در روز افزایش داد
سرپرست وزارت معارف: امریکا آموزش آنلاین را در افغانستان راهاندازی میکند
دزدان مسلح یک غیرنظامی را در هلمند کشتند
حرمسرای قذافی؛ روایتی تکاندهنده از رسوایی جنسی دیکتاتور لیبی
اخبار و گزارشهای سلام وطندار را از شبکههای اجتماعی دنبال کنید:
فیسبوک
توییتر
تلگرام