خشک‌سالی‌های پی‌هم در چند سال پسین در افغانستان، هزاران کشاورز و دام‌دار را ناگزیر به ترک کاشانه و روستاهای‌شان کرده است. شماری از کشاورزان در غزنی که به‌دلیل نبود آب کافی برای کشاورزی در مناطق‌شان به مرکز این ولایت آمده‌‌اند، از چند سال به این‌سو به دیگر کارهای آزاد و دست‌فروشی روی آورده‌اند.
لعل‌محمد، یکی از کشاورزانی‌ست که به‌دلیل خشک‌سالی چند سال پسین، به مرکز غزنی آمده است و جواری می‌فروشد. او می‌گوید که چندین جریب زمین در ولسوالی اندر غزنی دارد؛ اما نبود آب کافی در این اواخر ادامۀ کشاورزی را برایش دشوار کرده است.
سلام‌وطندار فارسی را در تلگرام دنبال کنید
لعل‌محمد، از باریدن برف و باران‌های زمستان ام‌سال در این ولایت ابراز خرسندی می‌کند و می‌گوید که در بهار سال آینده به زادگاه‌اش بازمی‌گردد و در زمین‌هایش کشت می‌کند.
احمدعلی، یکی دیگر از باشنده‌گان غزنی نیز می‌گوید که با بارش برفهای اخیر به فکر بازگشت به روستایش است. او دلیل ترک روستایش را خشک‌سالی عنوان می‌کند.
احمدعلی می‌افزاید: «قبلاً در دهقانی و زراعت بودم، حال آمدم غزنی دوسال می‌شود از دست خشک‌سالی این‌جا در روی بازار کار می‌کنم. امیدوارم ان‌شاالله که برف و باران بیاید که پس به جای خود بروم.»
در همین حال، مسئولان ریاست زراعت و مالداری غزنی، از ریزش برفهای پسین در مرکز و ولسوالی‌های این ولایت نیز ابراز خرسندی می‌کنند.
محمد ذکریا هوتک، مدیر عمومی باغداری ریاست زراعت و مالداری غزنی ابراز امیدواری می‌کند که افزایش برف و باران ام‌سال، خشک‌سالی و کم‌بود آب را در سال‌های آینده مرفوع کند.
شماری از آگاهان اقتصادی به این باور اند که ادامۀ خشک‌سالی‌ها در کشور زراعتی چون افغانستان، فقر، بی‌کاری و مهاجرت‌ها را سبب می‌شود.
به گفتۀ تقی هاشمی، آگاه امور اقتصادی، مهاجرت نیروی کاری از روستاها به شهرها، فاجعه‌بار است و جامعه را به سوی یک جامعۀ مصرفی و غیرپویا سوق می‌دهد.
سلام‌وطندار فارسی را در توییتر دنبال کنید
افغانستان یک کشور زراعتی‌ست که بیش از ۷۰ درصد از شهروندان آن مشغول کشاورزی و دام‌داری‌اند. خشک‌سالی و نبود آب کافی در ولایت‌های مختلف کشور در سال‌های پسین، کشاورزان، دولت و نهادهای بشری را نگران کرده است.
