یازدهم مارچ، یک سوگِ فرهنگی در تاریخ افغانستان خوانده می‌شود؛ غم‌نامه‌یی که روایت از خمیده‌شدن قامتِ استوار «بودا» در بامیان دارد؛ مانند یک زخم عمیق بر پیشانی بلند تمدن بشری‌ست که روح هنر و فرهنگ جهان را می‌خراشد. درست ٢١ سال پیش پیکره‌های بی‌جانِ شمامه و صلصال که هویت فرهنگی افغانستان در جهان خوانده می‌شد، منفجر و تخریب شد. آن‌چه که هنوز به‌عنوان یک جنایت فرهنگی یاد می‌شود.
شرایط اوکراین و افغانستان از جهت‌های مختلف قابل مقایسه است؛ از وجه اشتراک جغرافیایی یعنی موقعیت ژیوپولتیکی و نقطۀ حایل میان قدرت‌های بزرگ گرفته تا شرایط جنگی کنونی و امکان سقوط دولت و نظام سیاسی.
تصمیم‌های سیاسی شکل‌دهندۀ اصلی رفتار دولت هاست. افغانستان به‌عنوان یک دولت، هم‌واره چوب فرد یا افراد سیاست‌گذارش را خورده است؛ ضربه‌های سنگینی که بیش‌تر از همه، به شهروندان این سرزمین آسیب زده و بهانه‌های بسیاری برای انتقال جنگ از نسلی به نسل‌های دیگر ایجاد کرده است. این جنگ زخمش هم‌واره تازه است و ویرانی به‌جامانده از بی‌خانمانی را با مهاجرت‌های میلیونی در تمام جهان دهان به دهان پخش می‌کند.
این‌که مرحلۀ گذار انسان از جوامع بدوی به جوامع پیش‌رفتۀ کنونی یک روند طولانی است و به‌طور تدریجی پیموده می‌شود، کاملاً بدیهی‌ست. پس از جنگ جهانی دوم توسعه براساس طرح مارشال و الگوی نوسازی روند سریع در اروپا تطبیق شد و در جوامع شرقی و توسعه‌نیافته، از جمله افغانستان به شکل غیرطبیعی و ناقص گسترش یافت.
یلدا؛ آخرین شب ماه قوس و درازترین شب سال است که شهروندان افغانستان از گذشته‌های دور، از این شب با برگزاری مراسم گونه‌گون و باشکوه تجلیل می‌کنند. در این شب طولانى که به آن «شب چله» نیز می‌گویند، فصل خزان پایان می‌یابد و جایش را به فصل زمستان می‌گذارد. شب یلدا در فرهنگ آریای کهن جای‌گاه ویژه دارد و در فرهنگ افغانی نیز با مفهوم‌های چندگانه تعبیر شده است.
ضمیر کابلوف، نمایندۀ ویژۀ روسیه برای افغانستان، گفته است که در صورت تشکیل‌نشدن دولت فراگیر در افغانستان، امارت اسلامی به قدرت سیاسی دست پیدا نمی‌کند. با این حال، شماری از آگاهان سیاسی نیز می‌گویند که ایجاد دولت فراگیر وهمه‌شمول، از پیش‌شرط‌های اساسی جهان برای به رسمیت‌شاختن امارت اسلامی‌ست.
اما توماس ویست، نمایندهٔ ویژهٔ وزارت خارجۀ ایالات متحد برای صلح افغانستان در واکنش به این نامه و خواست امارت اسلامی برای آزادسازی ذخایر پولی گفته است، به طالبان هشدار داده بودند که در صورت استفادۀ‌شان از گزینۀ نظامی برای به قدرت‌رسیدن، از کمک‌های مالی آن‌ها محروم خواهند شد.
نزدیک به دو ماه پیش -۲۴ اسد-، آخرین پایگاه جمهوری در کابل با فرار اشرف غنی به دست طالبان افتاد و خلای قدرتی که به دلیل فرار نابه‌هنگام غنی به وجود آمد، روند خدمت‌رسانی توسط نهادهای دولتی و خصوصی را مختل، بازارهای داخلی و خارجی را فلج و کمک‌رسانی توسط نهادهای بین‌المللی به افغانستان را قطع کرد. فرار غنی، نه تنها مردم که افراد نزدیک به وی در حکومت و طالبان را نیز غافل‌گیر کرد.
در حالی‌که کشورهای اروپایی برای خارج‌کردن شهروندانش از افغانستان تلاش می‌کنند، در عین حال به منظور جلوگیری از موج جدید پناهنده‌گان به مرزهایش برای همکاری به پاکستان –برای مدت طولانی یک دولت منفور به شمار می‌رفت- رو آورده‌اند.
در بیش از سه ماه اخیر، من شب و روز بدون وقفه در ولایت جنوبی هلمند در برابر حمله‌های شدید و خونین طالبان جنگیدم. با این‌که به کرار مورد حمله‌های طالبان قرار می‌گرفتیم، اما با وارد کردن تلفات سنگین آنان را وادار به عقب‌نشینی می‌کردیم.
صدها نیروی ویژۀ ارتش افغانستان به گونۀ مخفیانه به بریتانیا رفته‌اند تا واحدهای ضد ترور آموزش‌دیده را تشکیل دهند.
میلیون‌ها پوند برای آموزش نیروهای ارتش هزینه شده است و نیروهای بریتانیا نمی‌خواهند مهارت‌های آنان هدر برود؛ پس از آموزش‌های اس‌ای‌اس آنان برای عملیات‌های مخفیانه در آینده بسیار کارا ارزیابی شده‌اند.
عارف نقوی در ماه سپتامبر ۲۰۱۷ برای جمع‌آوری میلیاردها دالر برای یک صندوق جدید وجه در نیویارک سخنرانی می‌کرد. نقوی به عنوان رئیس شرکت سهامی خاص «گروه ابرآج» بود که در زمینۀ سرمایه‌گذاری پیشگام و تأثیرگذار بود. او و شرکت‌اش به دنبال کسب درآمد برای سرمایه گذاران بود که به جهانیان منفعت می‌رساند. او آن هفته را در دیدوبازدید با شماری از ثروتمندترین و پرقدرت‌ترین افراد جهان…
چین فرد جدیدی را به‌عنوان نمایندۀ این کشور در امور افغانستان گماشته است تا وضعیت فاجعه‌بار را در آن کشور کنترل کند. در حالی که هم‌زمان با خروج سربازان آمریکایی بی‌ثباتی در افغانستان در حال افزایش است، چین برای جلوگیری از جنگ داخلی در مزرهایش یک طرح سه ماده‌یی ایجاد کرده است.
با داغ‌شدن تنور جنگ در بدخشان و سقوط ۲۶ ولسوالی این ولایت به‌دست طالبان و رسیدن زبانۀ آتش نبرد به دروازه‌های شهر فیض‌آباد، بسیاری‌ها به‌شمول مسئولان اداره‌های دولتی، بدخشان را ترک کردند. روحیۀ مقاومت علیه طالبان تضعیف شد، در اوج ناامیدی باشنده‌گان بدخشان، جنرال جلال‌الدین یفتلی که فرماندهی سپاه تندر را در جنوب افغانستان داشت، از مقامش کنار رفت و به زادگاهش در بدخشان برگشت تا در کنار مردمش علیه طالبان بی‌ایستد.
روز چهارشنبه ۱۵ آپریل، رئیس جمهور آمریکا در کاخ سفید در یک سخنرانی اعلام داشت «زمان پایان‌دادن به طولانی‌ترین جنگ آمریکا رسیده است، من اکنون چهارمین رئیس جمهور آمریکا هستم که حضور نیروهای آمریکایی را در افغانستان پس از دو جمهوری‌خواه و دو دموکرات به عهده دارم، و من این مسئولیت را به پنجم نخواهم سپرد.»
آمریکایی‌ها و غربی‌ها میدان جنگ را تخلیه کرده‌اند و نیروهای‌شان را در افغانستان تقریباً به صفر تقرب داده‌اند، اما علاقۀ آنان نسبت به افغانستان قطع نشده است. در حال حاضر بیشترین هزینۀ مالی جنگ را آمریکا به کابل پرداخت می‌کند و تأکید شده که حضور دیپلماتیک ادامه خواهد یافت.
درباره سلام وطن‌دار
سیاست نشراتی و اصول مسلکی
سیاست حریم خصوصی
تماس با ما
فرصت‌های شغلی
ارسال معلومات و اسناد
شرایط همکاری با ما
شکایت
برنامه‌های رادیویی
فلم و عکس
آر اس اس
اشتراک در خبرنامه
