بررسی سلام‌وطندار نشان می‌دهد که در جریان سال ۱۴۰۲، در ۱۷ مورد دیگر بر زنان در افغانستان محدودیت وضع شده و این در حالی است که پس از تحولات اخیر در جریان سال‌های ۱۴۰۰ و ۱۴۰۱ خورشیدی، ۴۹ مورد محدودیت از سوی حکومت سرپرست بر زنان در کشور اعمال شده است.
پس از فروپاشی حکومت پیشین و بازماندن دختران و زنان از آموزش و کار، شماری از آن‌ها برای فرار از ناخوشی ناشی از ماندن در خانه، به کار در بخش صنایع دستی و خیاطی رو آورده اند. در این گزارش، سلام‌وطندار با ۳۰ زن گفت‌وگو کرده است که پس از روی‌کارآمدن حکومت سرپرست، به آموختن خیاطی رو آورده اند.
در حوزه‌ی اجتماعی، با ۳۰ زن در باره‌ی حق مهر شان، ۱۷ زنی که حق میراث شان را دریافت نکرده اند، ۳۰ دختری که در خانه مورد تبعیض جنسیتی قرار گرفته اند، ۱۸ زنی که شوهران شان چندهمسره اند، ۱۹ زن مطلقه، ۴۱۲ زن که از سوی هم‌جنس شان مورد خشونت قرار گرفته اند و ۳۲۷ زنی که با گونه‌های خشونت در اجتماع روبه‌رو شده اند، گفت‌وگو شده است. بر اساس این یافته‌ها، زنان از حقوق اولیه و اساسی شان در محیط خانه هم محروم اند.
یوناما، در اعلامیه‌ای به مناسبت روز جهانی همبستگی زنان، گفته که سازمان ملل متحد در این روز خواستار پایان‌دادن محدودیت‌ها در برابر زنان و دختران در افغانستان است. یوناما، افزوده است که در روز جهانی همبستگی زنان، سازمان ملل متحد در افغانستان از مقام‌های حاکم این کشور می‌‌خواهد به محدودیت‌ها در برابر زنان و دختران پایان دهند؛ در غیر این صورت، خطر سوق کشور به سوی «فقر و انزوای بیش‌تر» وجود دارد.
عقربه‌های ساعت ۸:۰۰ صبح را نشان می‌دهد، با خوش‌حالی که در چهره‌اش نمایان است به سمت مکانی که دامهایش را نگه‌‌داری می‌کند، می‌رود؛ برای دامهایش علف می‌ریزد و پس از آن دستی به صورت یکی از گوسفندانش می‌کشد.
این دختران، برای این که از اندوه بودن در خانه و دوربودن از امکانات تحصیلی فرار کنند، در دنیای مجازی حضور پیدا کرده اند و به گونه‌ی آنلاین کار می‌کنند. آن‌ها، در بخش‌های فروش لوازم آرایشی، کتاب و خبرنگاری آنلاین کار کرده و از این طریق به زندگی شان معنا می‌دهند.
در شرایطی که کار اطلاع‌رسانی و فعالیت رسانه‌ها در افغانستان توأم با مشکلات زیادی از جمله مشکلات اقتصادی، نبود مصونیت کاری و نبود قانون رسانه‌های همگانی است، به تازگی مسئولان محلی در خوست محدودیت تازه‌ای را در برابر فعالیت رسانه‌ها وضع کرده اند.
برنامه‌ی جهانی غذای سازمان ملل متحد در افغانستان، اعلام کرده است که این نهاد برای ادامه‌ی فعالیتش در شش ماه آینده در این کشور، بی‌درنگ به ۷۶۰ میلیون دالر نیاز دارد. برنامه‌ی جهانی غذا، شش ماه پیش اعلام کرده بود که این نهاد برای کمک‌رسانی با نیازمندان در افغانستان، به کم‌بود شدید بودجه روبه‌رو است.
شماری از زنان در هرات، می‌گویند که پس از وضع محدودیت‌ها بر آموزش و کار زنان از سوی حکومت سرپرست، برای فرار از فشارهای روانی ناشی از بی‌کاری و ایجاد منبع درآمد به خود شان، به کارهای خانگی رو آورده اند.
برنامه‌ی جهانی غذای ملل متحد در افغانستان، اعلام کرده که بریتانیا ۳۶ میلیون و ۵۰۰ هزار دالر به این برنامه برای رسیدگی به نیازمندان در افغانستان، کمک کرده است. پیش از این برنامه‌ی جهانی، غذا اعلام کرده بود که این نهاد برای کمک‌رسانی به نیازمندان در افغانستان، با کم‌بود شدید بودجه روبه‌رو است.
مسئولان برنامه‌ی توسعه‌ای سازمان ملل متحد در افغانستان، با پخش این گزارش می‌گویند که پس از به‌قدرت‌رسیدن امارت اسلامی در افغانستان، تا کنون این کشور گواه دست‌آوردهایی در بخش‌های اقتصاد کلان، تأمین امنیت و پیش‌گیری از تجارت قاچاقی بوده؛ اما وضعیت اقتصادی خانواده‌ها بهبود نیافته است و هم‌چنان در وضعیت نگران‌کننده‌ای قرار دارند.
هم‌زمان با آغاز روزهای نخست سال ۲۰۲۴، اما نمی‌توان از آن چه در ۲۰۲۳ بر زنان افغانستان گذشت، چشم‌پوشی کرد؛ چیزهایی که بخش بزرگی از حقوق زنان در این کشور را گرفته است. به همین دلیل، در این گزارش به سرگذشت زنان افغان بر اساس گزارش‌های پژوهشی و روایتی که رادیو سلام‌وطندار از گفت‌وگو با زنان افغان در ولایت‌های گوناگون کشور تهیه و پخش کرده است، می‌پردازیم.
راضیه، پس از بسته‌شدن دروازه‌های دانش‌گاه‌ها بر روی دختران، در یکی از انستیتیوت‌های شخصی در کابل رشته‌ی پرستاری را فراگرفته است؛ اما اقتصاد ضعیف خانواده، سبب می‌شود که او به فروش آنلاین کالاهای دست‌ساخت رو بیاورد.
مسئولان در شرکت تکنالوژی «اصیل»، به سلام‌وطندار می‌گویند که به بیش از ۳۰۰۰ زن در افغانستان زمینه‌ی کار را در بازارهای آنلاین فراهم کرده اند.
از روز جهانی محو خشونت در برابر زنان (۲۵ نومبر)، در حالی بزرگ‌داشت می‌شود که زنان در افغانستان، با گونه‌های مختلف خشونت روبه‌رو اند. شماری از زنان در شهر کابل، با شکایت از روبه‌روبودن با خشونت در محیط خانه، می‌گویند که پس از بازماندن از تحصیل و دورشدن از اجتماع، با گونه‌های خشونت میان خانواده روبه‌رو شده اند.
بریالی که ۲۵ سال در ایالت سند پاکستان زندگی کرده و چهار روز پیش به کندهار برگشته است، می‌گوید که در شرایط بسیار ناگوار از پاکستان اخراج شده است.
درباره سلام وطن‌دار
سیاست نشراتی و اصول مسلکی
سیاست حریم خصوصی
تماس با ما
فرصت‌های شغلی
ارسال معلومات و اسناد
شرایط همکاری با ما
شکایت
برنامه‌های رادیویی
فلم و عکس
آر اس اس
اشتراک در خبرنامه
