Tag: دست‌رسی‌نداشتن

باشندگان منطقه‌ی بنادر ولسوالی گرمسیر هلمند، از نبود خدمات آموزشی، صحی و دیگر امکانات اولیه‌ی زندگی در منطقه‌ی شان، شکایت دارند. جمعه‌گل، یکی از باشندگان این منطقه، به سلام‌وطندار می‌گوید که حدود ۱۵ هزار خانواده در بنادر زندگی می‌کنند؛ اما آن‌ها تنها به یک مکتب ابتدایی و متوسطه دست‌رسی دارند. به گفته‌ی او، این مکتب افزون بر کم‌بود خدمات آموزشی، ساختمان نیز ندارد و دانش‌آموزان آن در فضای باز درس می‌خوانند.

شماری از دانش‌آموزان روشن‌دل در انستیتیوت مسلکی «روشن‌دلان» در شهر کابل، می‌گویند که به زمینه‌های آموزشی و تحصیلی، خدمات درمانی و فرصت‌های کاری، دست‌رسی ندارند و این وضعیت، آن‌ها را در ناامیدی قرار داده است. آنان، می‌افزایند که برای شرکت در کانکور با مشکل روبه‌رو اند و به بورسیه‌های تحصیلی و فرصت‌های کاری، دست‌رسی ندارند.

شماری از باشندگان پکتیا، می‌گویند که به دلیل پایین‌رفتن سطح آب، چاه‌ها و کاریزها در منطقه‌ی «عسکری فامیلی»، «دانش‌گاه مینه» و دیگر بخش‌های شهر گردیز، مرکز پکتیا، خشک شده است و آن‌ها به آب آشامیدنی دست‌رسی ندارند.

شماری از شهروندان در ولایت‌های حوزه‌های شمال، جنوب، شرق و غرب، با شکایت از دست‌رسی‌نداشتن به خدمات پس از توزیع شناس‌نامه‌ی برقی/تذکره‌ی الکترونیکی، می‌گویند که به علت فعال‌نبودن مرکزهای توزیع شناس‌نامه‌ی برقی، ناچار اند برای رفع مشکلات شان به پایتخت سفر کنند.

در حالی که برق یکی از نیازهای مهم شهروندان در افغانستان است، باشندگان ولسوالی پنجاب بامیان، می‌گویند که به دلیل دست‌رسی‌نداشتن به برق، با مشکل روبه‌رو اند. آن‌ها، می‌افزایند با این که منابع تولید برق از سیستم آبی و خورشیدی در این ولسوالی فراهم است؛ اما هنوز هم باشندگان ده‌ها روستای ولسوالی پنجاب از دست‌رسی‌داشتن به برق محروم اند.

محمدشریف، باشنده‌ی شهرک مهاجرین در غور، می‌گوید که ناچار است برای تهیه‌ی آب آشامیدنی مورد نیاز خانواده‌اش، روزانه مسیر طولانی را طی کند.

با این که دوام زندگی امروزی به دست‌رسی مداوم به انرژی برق گره خورده؛ اما بخش‌های زیادی از این جغرافیا از این مزیت محروم است که روستای قمچاق در ولسوالی سیاه‌گرد پروان نیز، یکی از آن است.