باشندگان منطقه‌ی «غرشین» که در ۱۴کیلومتری شهر خوست، مرکز خوست قرار دارد، می‌گویند که هنوز به امکانات نخستین زندگی دست‌رسی ندارند و با مشکلات بسیاری روبه‌رو اند. به گفته‌ی آنان، ساختمان‌های درمان‌گاه و مکتب این منطقه در نتیجه‌ی جنگ‌های گذشته ویران شده اند و اکنون دو خانواده در ویرانه‌های آن زندگی می‌کنند.
محمد ولی‌شاه، اسماعیل و کابل‌خان، سه باشنده‌ی منطقه‌ی «غرشین»، می‌گویند که حدود ۶۰۰ خانواده در این منطقه زندگی می‌کنند که به خدمات نخستین صحی دست‌رسی ندارند و کودکان شان نیز از دست‌رسی به امکانات آموزشی محروم اند. به گفته‌ی آنان، جاده‌ی عمومی که این منطقه را به شهر وصل می‌کند، خراب است و آنان برای رفت‌وآمد به شهر با مشکل روبه‌رو اند.
محمد ولی‌شاه، می‌گوید: «نخستین مشکل ما، مشکل درمان‌گاه است. ما همه جا رفته‌ایم، این طور نیست که نرفته باشیم. ما مشکل خود را به والی و حتا به وزارت رسانده‌ایم؛ اما هیچ کس مشکل ما را حل نکرده است. مشکل دوم مکتب است، دختران و پسران ما زیر درختان درس می‌خوانند و وقتی صنف ششم را که تمام کنند، به منطقه‌ی دورافتاده‌ای می‌روند.»
سلام‌وطندار را در تلگرام دنبال کنید
اسماعیل، هم می‌گوید: «در این جا درمان‌گاه وجود دارد؛ اما کامل خراب شده و توجهی به آن نشده است. آب مشکل بزرگ دیگری به ما است، آب بسیار کم است و برمه وجود ندارد. دیگر این که این جاده بسیار خراب است و دولت هیچ توجهی به ما نکرده است. چه در زمان جمهوری و چه اکنون کسی صدای ما را نشنیده است.»
کابل‌خان، نیز می‌گوید: «مشکلات خیلی زیاد است و نمونه‌های آن وجود دارد. دانش‌آموزان زیادی در خانواده‌ی ما بودند که وقتی دوره‌ی اول را تمام کردند، نتوانستند به مکتب برسند و در نهایت آموزش را ترک کردند.»
باشندگان منطقه‌ی «غرشین» شهر خوست، می‌گویند که به آب سالم دست‌رسی ندارند و سطح آب زیرزمینی هم به اندازه‌ای پایین رفته است که مردم به دلیل مشکلات اقتصادی نمی‌توانند چاه‌های عمیق حفر کنند.
سلام‌وطندار را در اکس دنبال کنید
در همین حال، مسئولان محلی خوست، مشکلات باشندگان منطقه‌ی یادشده را تأیید می‌کنند و قول می‌دهند این مشکلات را حل کنند. به گفته‌ی مسئولان، درمان‌گاه این منطقه به توصیه‌ی شورای علما و بزرگان منطقه به مکان دیگری منتقل شده است.
محبوب‌شاه قانت، معاون والی خوست، می‌گوید: «ما از آن‌ها پرسان و برای این کار کمیته‌ای را تعیین خواهیم کرد تا بررسی کامل انجام دهند. برای مشکلات موجود راه حل پیدا کنند و ما این زمینه را به آن‌ها فراهم می‌کنیم.»
باشندگان منطقه‌ی «غرشین»، می‌افزایند که در بیست سال گذشته هیچ پروژه‌ی توسعه‌ای در این منطقه عملی نشده است که بتواند روی زندگی مردم تغییرات مثبتی ایجاد کند.
