به تازگی، تاجری در هلمند، برای کودکانی که پدر خود را از دست داده اند و سرپرستی ندارند، زمینه‌ی دست‌رسی به آموزش را فراهم کرده است. این تاجر که محمد عیسا نام دارد، مکتبی را در شهر لشکرگاه، مرکز هلمند ایجاد کرده که برای ۷۰۰ کودکی که از داشتن پدر و سرپرست محروم است، خدمات آموزشی ارائه می‌کند.
آقای عیسا، می‌گوید: «این مکتب، حالا گنجایش جذب ۷۰۰ دانش‌آموز بی‌سرپرست و یتیم را دارد که از این میان، ۳۰۰ تن شان از مناطق دورافتاده اند که برای آن‌ها خواب‌گاه، غذا و پوشاک نیز در نظر گرفته شده است.» به گفته‌ی او، به دانش‌آموزانی بیرون از خدمات خواب‌گاه که در درون شهر لشکرگاه زندگی می‌کنند، خدمات ترانسپورتی در نظر گرفته شده است.
سلام‌وطندار فارسی را در فیسبوک دنبال کنید
کودکانی که در این مکتب –مکتب خصوصی علوم عصری عمری- زمینه‌ی آموزش برای شان فراهم شده، با ابراز خرسندی، می‌گویند که خانواده‌های شان توان این را نداشتند تا نیازهای آموزشی شان را مهیا کنند. اولیا، یکی از این دانش‌آموزان، می‌گوید: «پدرم فوت کرده و پیش از این، آموزش ندیده ام. اکنون که این مکتب ساخته شده، می‌توانم درس بخوانم.»
شریف‌الله، دانش‌آموز دیگری در مکتب خصوصی عمری که خوش‌حالی ناشی از راه‌یافتن در صنف آموزشی از چهره‌اش پیداست، می‌گوید که پدرش سال‌های پیش از جهان رفته و او تا اکنون، در هیچ جایی آموزش ندیده است.
باشندگان هلمند، می‌گویند که هنوز هم، کودکان زیادی در این ولایت استند که از داشتن پدر محروم اند و سرپرستی نیز ندارند، تا زمینه‌ی دست‌رسی به آموزش را برای آن‌ها فراهم کند. آن‌ها از تاجران دیگر و سرمایه‌داران ملی، می‌خواهند که برای کودکان بیش‌تری در این ولایت، زمینه‌ی دست‌رسی به خدمات آموزشی را مهیا کنند.
سلام‌وطندار فارسی را در تویتر دنبال کنید
فیصل، دانش‌آموز دیگری در مکتب خصوصی عمری، می‌گوید که پدرش را سال‌ها پیش از دست داده و از آن پس، با کاکایش زندگی می‌کند؛ اما به دلیل ناداری، کاکایش نیز تا اکنون نتواسته که زمینه‌ی فراگیری آموزش را به او فراهم کند.
بر اساس آمار ریاست معارف هلمند، اکنون ۳۶ مکتب خصوصی در این ولایت به کودکان و نوجوانان خدمات آموزشی ارائه می‌کند که نزدیک به ۳۰۰ آموزگار نیز، در ساختار این مکتب‌ها سرگرم تدریس استند.
گفتنی است که به دلیل جنگ در سال‌های گذشته در هلمند، شمار زیادی از کودکان و نوجوانان در این ولایت از دست‌رسی به خدمات آموزشی باز مانده اند. در همین حال، شماری از خانواده‌ها در این ولایت، برای زنده‌ماندن، ناچار شده اند به دیگر شهرهای کشور مانند کابل آواره شوند که در این جا نی،ز زندگی روی خوشی را به آن‌ها و کودکان شان نشان نداده و بیشتر شان، از روند ارائه‌ی خدمات آموزشی دور نگه داشته شده اند.
بر اساس گفته‌های باشندگان اردوگاه ویژه‌ی مهاجران در چهارراه قمبر کابل که بخشی از آن‌ها از هملند به این جا آواره شده اند، کودکان شان از دست‌رسی به خدمات آموزشی محروم اند.
