شماری از زنان نابینا در شهر میمنه، مرکز فاریاب، از نبود زمینه‌ی کار و فعالیت‌های حرفه‌ای در این ولایت شکایت می‌کنند و می‌گویند که بی‌کاری و فقر سبب شده است تا آنان در وضعیت ناگوار اقتصادی به سر ببرند.
آن‌ها، از نهادهای دولتی و غیردولتی که در زمینه‌ی کمک به نابینایان فعالیت می‌کنند، می‌خواهند که زمینه‌ی کار و فعالیت‌های آموزشی و حرفه‌ای را، به آنان فراهم کنند.
منیره، یکی از نابینایان در فاریاب، از وضعیت اقتصادی افراد معلول ابراز نگرانی می‌کند و می‌گوید که حکومت و نهادهای کمک‌کننده، با معلولان هیچ کمکی نمی‌کنند و آنان با مشکلات بسیاری دست‌وپنجه نرم می‌کنند.
سلام‌وطندار را در تلگرام دنبال کنید
او می‌افزاید: «روزگار ما بسیار سخت است، با سختی می‌گذرد. پدرم معلول است و بی‌کار در خانه نشسته است. تنها مادرم گلیم می‌بافد و خرج روزگار می‌کند.»
رخسار ۱۵ساله که با مادر و برادرش از نعمت بینایی محروم است، می‌گوید: «ما نابینا هستیم، ما مشکلات اقتصادی زیاد داریم. از حکومت می‌خواهیم که به ما زمینه‌ی برنامه‌های آموزشی و حرفه‌ای را مساعد کند تا ما بتوانیم یک چیزی بیاموزیم تا دست ما پیش مردم دراز نباشد و خود ما بتوانیم زندگی ما را پیش ببریم.»
در همین حال، خال‌بی‌بی همنوا، یکی دیگر از نابینایان که مسئول مؤسسه‌ی ظرفیت‌سازی و توان‌بخشی نابینایان و معلولان در فاریاب است، می‌گوید که به دلیل وضعیت موجود، زنان نمی‌توانند مشکلات خود را به مسئولان برسانند.
او می‌افزاید: «یک مشکل که ما داریم، خانم‌ها را به ولایت اجازه نمی‌دهند که ما برویم و درد خود را و درد معلولین خود را به والی بگوییم. به دفاتر هم می‌رویم، دفاتر می‌گویند که اکنون ما برنامه نداریم، هر وقت برنامه داشتیم، به شما خبر می‌دهیم.»
به گفته‌ی خال‌بی‌بی، ۱۶۲ بانوی معلول در دفتر مؤسسه‌ی او ثبت اند که از این میان ۴۵ تن آنان نابینا هستند و در وضعیت بد اقتصادی به سر می‌برند.
سلام‌وطندار را در شبکه‌ی «ایکس» دنبال کنید
با این حال، ریحان‌الدین متوکل، رییس کار و امور اجتماعی فاریاب، نیز مشکلات اقتصادی زنان نابینا و افراد دارای معلولیت در این ولایت را تأیید می‌کند؛ اما می‌گوید که آنان تلاش دارند تا در هم‌آهنگی با نهادهای مربوطه، زمینه‌ی اشتغال و آموزش حرفه‌ای را برای افراد نابینا و دارای معلولیت فراهم کنند.
او می‌افزاید: «این مشکل را ما با مسئولان اداره‌های مربوطه در میان می‌گذاریم و تلاش می‌کنیم که با هم‌آهنگی آن‌ها، مشکلات افراد دارای معلولیت و بی‌بضاعت را رفع و زمینه‌ی بیشتر اشتغال را به آن‌ها مهیا کنیم. هم‌چنان در قسمت ایجاد کورس‌های حرفه‌ای، نیز با دفاتر هم‌کار صحبت می‌کنیم.»
این در حالی است که افراد نابینا و دارای معلولیت در فاریاب، از ظرفیت‌های خوبی برخوردار اند؛ اما به دلیل نبود مرکزهای آموزشی و حرفه‌ای، آنان در حالت بی‌سرنوشتی به سر می‌برند.
