زنی در شهر تالقان، مرکز تخار، با ایجاد یک کارگاه خیاطی زمینه‌ی یادگیری این حرفه را به زنان تنگ‌دست، بدون سرپرست و دختران بازمانده از تحصیل فراهم کرده است. زهره آرین، مسئول این کارگاه، می‌گوید؛ از این که توانسته فرصت یادگیری خیاطی را به آن‌هایی فراهم کند که در خانه چیزی برای خوردن ندارند، احساس خوبی دارد. به گفته‌ی خانم آرین، یادگیری خیاطی، به این زنان کمک می‌کند که در کنار داشتن یک مهارت، به خودکفایی مالی نیز برسند.
خانم آرین، می‌گوید که اکنون، از میان ۵۰ کارآموزش، پنج تن درصد زیادی از کار را آموخته و در بدل کاری که انجام می‌دهند، پول به دست می‌آورند. «در روزهای نخست ۴-۵ شاگرد داشتیم؛ حالا ۵۰ شاگرد داریم. از صفر شروع کردیم مثل کوک‌زدن، اوتوکردن و قیچی‌کردن را یاد می‌دهیم.»
سلام‌وطندار را در تلگرام دنبال کنید
خانم آرین، می‌گوید که سفارش‌های زیادی از سوی مردم دریافت می‌کند؛ اما به دلیل نداشتن امکانات کافی برای تهیه‌ی به‌موقع آن، نمی‌تواند همه‌ی سفارش‌ها را بپذیرد.
کارگاه خیاطی خانم آرین، با تجهیزات ابتدایی خیاطی، توانسته زمینه‌ی آموزش و کار عملی را به ۵۰ زن فراهم کند؛ زنانی که پیش از این در خانه بی‌کار بودند و حالا با یادگیری این حرفه، در آینده می‌توانند درآمدی داشته باشند.
زنان شاغل و کارآموز در کارگاه خانم آرین، می‌گویند که با بودن در این جا، امید تازه‌ای به زندگی یافته اند. مهسا، یکی از این کارآموزان، می‌گوید: «از وقتی که این جا آمدم، خیلی راضی استم، به خاطری که استاد بسیار خوب آموزش می‌دهد. اگر دروازه‌ی مکتب‌ها بسته است، از این طریق کار یاد بگیریم و زندگی خود را پیش ببریم.»
بر اساس آمار ریاست صنعت و تجارت تخار، ۵۱ کارگاه خیاطی زنانه در شهر تالقان، مرکز این ولایت، فعالیت دارد. عبدالرحمان غزنوی، رییس صنعت و تجارت این ولایت، می‌گوید که با ایجاد پارک‌های صنعتی در آینده، به زنان کارآفرین و تجارت‌پیشه دکان‌های جداگانه نیز توزیع خواهد شد. او، می‌افزاید: «هم‌راه متشبثینی که در بخش خیاطی زنانه کار می‌کنند، هم‌کار استیم و به مؤسسات معرفی می‌کنیم. ما می‌خواهیم که آن‌ها رشد کنند؛ خانم‌هایی که بی‌بضاعت استند و یتیم دارند، آن‌ها از همین طریق امرار معاش بکنند و روز شان به خرسندی سپری شود.»
خانم آرین هرچند از تلاش برای گسترش کارش دست برنمی‌دارد، اما با هشدار از وضعیت کنونی کارگاه، می‌افزاید که اگر از سوی نهادهای حکومتی یا خصوصی پشتیبانی نشود، احتمال آن می‌رود که کارگاه بسته شود؛ در حالی که با پشتیبانی از کارش، می‌تواند فرصت آموزش خیاطی را به صدها زن فراهم کند. «خطر بسته‌شدن را داریم. دیگر مشکلی نداریم، اگر جایی یا نهادی بیاید و ما را حمایت بکند، می‌توانیم برای صد تا ۲۰۰ زن و دختر این حرفه را بیاموزیم تا در آینده، بتوانند در خانه‌های خود رفته کار بکنند.»
سلام‌وطندار را در اکس دنبال کنید
ترس از بسته‌شدن کارگاه خیاطی، در میان کارآموزان آن نیز رخنه کرده و آن‌ها را از آینده‌ی کاری شان نگران کرده است. نبیلا، کارآموز دیگری در این کارگاه، می‌گوید: «این جا به حمایت دیگران نیاز دارد؛ اگر دیگران حمایت کنند می‌تواند دوام کند. وقتی که می‌گویند ما کارگاه را پیش برده نمی‌توانیم، بسته می‌کنیم، ما مثل سابق می‌شویم. اگر این هم بسته شد، چه کار کنیم، در دل مان یک غصه و نگرانی پیش می‌آید.»
در سال‌های پسین به ویژه پس از منع آموزش و تحصیل دختران، زنان در ولایت‌های مختلف کوشیده اند که با ایجاد کارگاه‌های آموزش خیاطی و صنایع دست،ی در راستای آموزش حرفه و رسیدن به استقلال مالی به دیگر زنان و دختران کمک کنند.
