باغ‌داران در هرات: با آفت‌‌کش‌های نباتی آشنایی نداریم
شماری از باغ‌داران در هرات، می‌گویند که آفت‌های نباتی به باغ‌های میوه‌ی شان آسیب رسانده است و آن‌ها برای مقابله با آن به داروهای معیاری و روش‌های استفاده از آن، دست‌رسی ندارند.
شماری از باغ‌داران در هرات، می‌گویند که آفت‌های نباتی به باغ‌های میوه‌ی شان آسیب رسانده است و آن‌ها برای مقابله با آن به داروهای معیاری و روش‌های استفاده از آن، دست‌رسی ندارند.
گروهی از جوانان در خوست، در کارزار خانه‌به‌خانه در بخش‌های درودست این ولایت، خانواده‌هایی را تشویق می‌کند که کودکان واجدشرایط شان را به مکتب بفرستند. نقیب‌الله زلاند، یکی از این جوانان، می‌گوید که در کنار این کارزار، تا کنون به هزاران کودک عکس‌های مورد نیاز شان در هنگام نام‌نویسی برای مکتب را نیز، به گونه‌ی رایگان چاپ کرده اند.
جوانی در ولسوالی خاک جبار کابل، بیش از پنج صنف محلی ایجاد و زمینه‌ی آموزش دوره‌ی ابتدایی را به بیش از ۱۰۰۰ دختر و پسر، رایگان فراهم کرده است. این جوان وزیرخان نام دارد. او که فعال آموزش نیز است، می‌گوید که این صنف‌ها را دو سال پیش به هدف فراهم‌کردن زمینه‌ی آموزش به کودکان محروم از مکتب در ولسوالی خاک جبار، ایجاد کرده است.
محمدعلی‌جان احمد، والی ارزگان، به سلاموطندار می‌گوید که به دلیل کم‌بود مکتب و مرکزهای آموزشی در بخش‌های دوردست این ولایت، ۶۰ تا ۷۰ درصد کودکان در ارزگان به هیچ گونه آموزش دست‌رسی ندارند و از آموزش محروم اند.
سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی ملل متحد (یونسکو)، گفته است که ۴۰ درصد جمعیت جهان به آموزش به زبانی که صحبت می‌کنند یا می‌فهمند، دست‌رسی ندارند. این نهاد، امروز به مناسبت روز جهانی زبان مادری، در حساب کاربری اکس خود نوشته که تنوع زبانی با ناپدید‌شدن زبان‌های بیش‌تر، به گونه‌ی فزاینده‌ای با تهدید روبه‌رو است.
عبدالقهار بلخی، سخن‌گوی وزارت امور خارجه، در حساب کاربری اکس خود از دیدار روسلان عادلگیرییف، مشاور و نماینده‌‌ی ویژه‌ی رییس‌جمهور روسیه در بخش اقلیم با امیرخان متقی، سرپرست وزارت امور خارجه‌ی حکومت سرپرست افغانستان، خبر داده است. این دیدار، پس از چاشت روز گذشته (شنبه، ۲۱ دلو) انجام شده است.
شماری از خانواده‌های افغان مقیم در پاکستان، به سلاموطندار می‌گویند که فرزندان شان از آموزش محروم اند و اجازه‌ی ثبت نام در مکتب‌های دولتی پاکستان را ندارند. پس از تغییر سیاسی در افغانستان در آگست ۲۰۲۱، شمار بسیاری از خانواده‌های افغان به دلیل موجودیت برخی از مشکلات و تهدید، به کشورهای همسایه پناه بردند.
حبیب‌الله آغا، سرپرست وزارت معارف، در این نشست با انتقاد از پایین‌بودن کیفیت نظام آموزشی در افغانستان، می‌گوید که آموزش‌های دینی و عصری، کارایی لازم را ندارد و از نظر کیفیت ضعیف است. او می‌افزاید: «من در هر دو بخش تعلیم دینی و عصری، ضعف‌ها را احساس می‌کنم و به تکرار می‌گویم که علوم دینی و عصری بر اساس معلومات ما در سراسر کشور کیفیت پایین دارد.»
خانم اوتونبایوا، می‌گوید که آموزش دختران نه تنها خواست کشورهای غربی، بل خواست کشورهای اسلامی نیز است. او، افزوده است: «در افغانستان تعلیم‌وتربیه مهم‌تر از یک حق پنداشته می‌شود؛ این یک اساس برای آینده‌ی افغانستان است. تعلیم‌وتربیه در افغانستان در امر مقابله با چالش‌های امروزی و فردا، الزامی است؛ مقام‌های حاکم در افغانستان، باید ازین حقوق برای همه حمایت کنند.»
خانم شمس، می‌گوید که این کارگاه برای این ایجاد شده تا دختران و زنان بازمانده از آموزش و تحصیل را از دچارشدن به افسردگی و ناامیدی دور کرده و به شماری از زنان تنگ‌دست نیز، زمینه‌ی کار فراهم شود.
شماری از باشندگان منطقه‌ی «نوآباد تورپاختو» در شهر میمنه، مرکز فاریاب، می‌گویند که در این منطقه هیچ مکتبی وجود ندارد و بیش‌تر کودکان شان از آموزش محروم اند.
مسئولان محلی جوزجان، می‌گویند که ۱۲۷ مکتب در این ولایت، ساختمان معیاری ندارد و بیش از ۴۰ هزار دانش‌آموز، در فضای باز درس می‌خوانند.
شماری از باشندگان ولسوالی نهرسراج هلمند، می‌گویند که به دلیل نبود مکتب و مدرسه‌های دینی در این ولسوالی، کودکان شان در مسجدها تنها آموزش‌های دینی را فرا می‌گیرند. آن‌ها می‌افزایند که فرزندان شان به آموزش‌های دیگر دست‌رسی ندارند.
انگیزه، یکی از دانش‌آموزان در صنف‌های محلی تسریعی که با پیراهن کریمی و چادر سفید، پای حرف‌های آموزگارش نشسته، می‌گوید که پس از پایان جنگ، قلم و کتابچه در دست گرفته و برای آموختن تلاش می‌کند؛ تا این گونه بتواند در آینده، کودکان بدون سرپرست را زیر یک چتر گرد آورده و زمینه‌ی آموزش را به آن‌ها فراهم کند. «در قریه‌ی جوی غفور، درس می‌خوانیم. اول که صنف جور نشده بود، راه دوری می‌کرد در مکتب‌های دیگر رفته نمی‌توانستیم. بی‌کار بودیم. تشکری می‌کنیم از دفتر اکتید، یونیسف و معارف که برای ما کتابچه و همه چیز فراوان است.»
هدیه‌ی ۱۲ساله که در کراچی تک‌چرخی در دشت‌برچی شهر کابل، سبزی‌های تازه می‌فروشد، می‌گوید که قرار بود در ۱۴۰۱ وارد صنف هفتم آموزشی شود، اما منع آموزش دختران و افزایش ناداری در خانواده، او را از صنف درسی به کارگری در خیابان کشانده است. او، می‌افزاید: «از صبح تا شب کار می‌کنم. یک سال شده به فروش ترکاری رو آورده‌ام. آرزوهای زیادی داشتم؛ می‌خواستم از راه قلم مادروپدرم را نان بتم. خیلی زیاد درس‌هایمه فراموش کدیم. حالی افسوس می‌خورم که درس خوانده نمی‌تانم و از صبح تا شب ترکاری می‌فروشم.»
مسئولان محلی پکتیا، می‌گویند که ۱۵۰ صنف آموزش ابتدایی محلی برای صدها دختر و پسر در مرکز و چندین ولسوالی این ولایت، ایجاد شده است.
درباره سلام وطن‌دار
سیاست نشراتی و اصول مسلکی
سیاست حریم خصوصی
تماس با ما
فرصت‌های شغلی
ارسال معلومات و اسناد
شرایط همکاری با ما
شکایت
برنامه‌های رادیویی
فلم و عکس
آر اس اس
اشتراک در خبرنامه