شماری از تکسی‌ران‌ها در شهر کابل، با نگرانی و گلایه از کسادی بازار کار، به سلام‌وطندار می‌گویند که درآمد شان نسبت به دو سال پیش، ۹۰ درصد کاهش یافته است.
محب‌خان، باشنده‌ی کابل که ۲۸ سال می‌شود زندگی‌اش را با تکسی‌رانی در شهر می‌گذراند، با گلایه از کسادی بازار کار، می‌گوید که اگر وظیفه‌ی دیگری با حقوق ماهانه ۱۰ هزار افغانی برایش مهیا شود، از این پس تکسی‌رانی نخواهد کرد.
او می‌افزاید: «تکسی، امروزه در کابل مفهومی ندارد؛ چون عموماً افراد بی‌کار اند، حتا افرادی با تحصیلات عالی، موتری که در خانه داشته اند را بیرون کرده و کار می‌کنند. هم‌چنان مالیات بسیار گزاف است، آنان هم با موتر شخصی شان کار می‌کنند. من هم تکسی دارم؛ اما میان تکسی و آن موتر شخصی تفاوتی وجود ندارد. مردم بسیار بی‌چاره اند.»
سلام‌وطندار فارسی را در تویتر دنبال کنید
عطاءالله، تکسی‌ران دیگری، در حالی که در چهارراهی انصاری شهرنو کابل، منتظر مسافر ایستاده، می‌گوید که در چند ماه پسین به سختی می‌تواند هزینه‌ی تیل را در بیاورد.
او می‌افزاید: «مردم حالا بی‌کار شده اند. سابق مؤسسه‌ها بودند، مردم شرکت‌های شخصی داشتند، بسیاری از مردم هم‌راه آن‌ها کار می‌کردند، در آن زمان کار بسیار بود، مردم در اداره‌های دولتی کار می‌کردند؛ اما حالا کار نیست، بسیاری مردم بی‌کار شده اند.»
زبیر، راننده‌ی دیگری در کابل که تازه با موتر شخصی‌اش به مسافرکشی در شهر رو آورده است، با گلایه از کسادی بازار کار می‌گوید که بسیاری از روزها، تنها ۱۰۰ تا ۲۰۰ افغانی درآمد دارد.
او می‌افزاید: «کار هیچ خوب نیست؛ تا یک تکسی‌ران خودش دنبال کار نرود، کاری پیدا نمی‌شود. اگر این طور کار کند، مصارفش زیاد می‌شود؛ اگر نه، مجبور است بی‌کار باشد. روزی شده که هیچ کار نکرده‌ام و دست خالی به خانه برگشته‌ام.»
سلام‌وطندار فارسی را در فیسبوک دنبال کنید
در همین حال، مسئولان ریاست عمومی ترافیک، می‌گویند که اکنون ۱۳ هزار تکسی در کابل فعالیت دارد و در آینده‌ی نزدیک، جواز تکسی شهری، در کابل و شماری دیگر از ولایت‌ها نیز توزیع خواهد شد.
تمیم‌احمد عصمتی، معاون ریاست عمومی ترافیک، به سلام‌وطندار می‌گوید: «ما یک طرزالعمل ساخته و به وزارت امور داخله فرستاده‌ایم، معینیت پالیسی وزارت داخله روی این طرزالعمل کار می‌کند و بعد از بررسی آن‌ها، به ریاست ترافیک داده و عملی می‌شود. فعلاً ۸۵ درصد کار آن انجام شده و ۱۵ درصد باقی مانده است تا به ریاست ترافیک بیاید که آن زمان امر توزیع تکسی به هم‌وطنان را آغاز می‌کنیم.»
این در حالی است که با فروپاشی جمهوری، ساختارهای نیم‌بند اقتصادی افغانستان نیز از هم فرو پاشیده، کمک‌های جامعه‌ی جهانی کاهش و دامنه‌ی ناداری در میان شهروندان گسترش یافته است.