رنج بی‌کاری و ناداری برای زنان؛ «هر روز مرگ تدریجی را تجربه می‌کنم»

هم‌زمان با نگرانی برنامه‌ی جهانی غذا (WFP) از به‌حاشیه‌کشیده‌شدن زنان از زندگی اجتماعی در افغانستان، شماری از زنان که در دو سال گذشته بی‌کار شده اند، می‌گویند که با محروم‌شدن شان از حضور در جامعه، با پیامدهای زیان‌بار اقتصادی، روانی و اجتماعی روبه‌رو شده اند.

فرخنده، باشنده‌ی منطقه‌ی «افشار» کابل که نزدیک به دو سال در یکی از سازمان‌های خارجی کار کرده و اکنون بی‌کار است، می‌گوید ازدست‌دادن درآمدش سبب شده که وضعیت زندگی‌اش با گذشت هر روز بدتر شود تا جایی که حتا توانایی تأمین نیازهای کودکانش را از دست بدهد. او می‌افزاید: «وقتی کارم را از دست دادم، روی روحیه‌ام خیلی تأثیر منفی ماند. وقتی فکر می‌کنم، سردرد می‌شوم. از جامعه دور شدم و فکر می‌کنم همه چیز را از دست داده‌ام. فکر می‌کنم که به دلیل زن‌بودنم حق کار در جامعه را ندارم.»

سلام‌وطندار را در تلگرام دنبال کنید

زنان در افغانستان که سال‌ها برای رسیدن به رؤیاهای شان برای داشتن یک زندگی بهتر تلاش کرده اند، می‌گویند که اکنون با ازدست‌دادن کار شان، امید شان را نسبت به آینده‌ی روشن نیز از دست داده اند.

شبانه، باشنده‌ی مکروریان شهر کابل که او نیز در دوره‌ی جمهوری در یکی از نهادهای خارجی کار می‌کرد، می‌گوید: «کودکانم دیگر نتوانستند غذایی را داشته باشند که در گذشته می‌خوردند. پوشاک شان تغییر کرد. این هر روز مرا رنج می‌دهد و هر روز مرگ تدریجی را تجربه می‌کنم.»

همین گونه، شبنم، باشنده‌ی دارالامان شهر کابل که مادر دو کودک است، می‌گوید پس از این که بی‌کار و خانه‌نشین شده، به ناخوشی‌های روانی مبتلا شده است. او می‌افزاید: «وقتی بی‌کار شدم، حس بی‌ارزشی برایم دست داد. مشکلات زندگی با گذشت هر روز زیاد می‌شود و فشارهای روحی و اقتصادی کمرشکن است. کودکانم که در گذشته به مکتب شخصی می‌رفتند، دیگر نتواستند بروند. همه چیز تغییر کرده است.»

سلام‌وطندار را در تویتر دنبال کنید

در همین حال، شماری از جامعه‌شناسان، می‌گویند که به‌حاشیه‌کشیده‌شدن زنان از اجتماع و محروم‌شدن شان از کار، در درازمدت می‌تواند سبب افزایش خشونت‌های خانوادگی، بیماری‌های روانی و فقر در جامعه شود.

بسم‌الله یاوری، آگاه مسائل اجتماعی، می‌گوید: «وقتی زنان از اجتماع دور باشند، انگیزه‌ی کل جامعه کاهش می‌یابد. دختران خردسال که امروز مصروف درس اند، نسبت به آینده‌ی شان بی‌باور می‌شوند. از سویی هم، می‌تواند در آینده، باورهای کلیشه‌ای را در میان مردان ایجاد کند طوری که فکر کنند بدون حضور زنان جامعه می‌تواند فعال باشد.»

گفتنی است که در دو سال گذشته، با فرمان‌های مختلف از سوی مقام‌های امارت اسلامی، دختران و زنان با محدودیت‌های گوناگون از جمله بازماندن از آموزش، تحصیل و کار روبه‌رو شده اند.