نیویورک تایمز، گزارش داده است که پس از خروج نیروهای خارجی از افغانستان و تسلط امارت اسلامی بر این کشور، میلیون‌ها تن به‌دلیل بحران اقتصادی مهاجر شده‌اند. به نقل از گزارش، درآمدها در این کشور ناپدید، تهدید گرسنه‌گی گسترده‌تر و کمک‌های مالی به این کشور نیز متوقف شده است.
یک فارم پرورش ماهی در ولسوالی اوبۀ ولایت هرات از سوی چهار برادر بازگشته از مهاجرت ایجاد شده است. آنان می‌گویند که بیش از ده سال می‌شود این فارم را ایجاد کرده‌اند و در این مدت توانسته‌اند کارشان را رونق خوبی بدهند.
با آن‌که شهروندان می‌کوشند با پرداخت پول هنگفت در بدل ویزا و تکت کشورهایی چون ایران و پاکستان از راه‌های زمینی و هوایی سفر کنند، اما از بهای بلند ویزا و تکت که از سوی کمیشن‌کاران تهیه می‌شود، شکایت می‌کنند و می‌گویند که آنان از مجبوریت مردم استفاده می‌کنند و در بدل پول هنگفت به مردم ویزا و تکت تهیه می‌کنند.
برای فرار از کشور جنگ‌زده‌یی مثل افغانستان دلیل و توجیهی زیادی نیاز نیست. همین که می‌بیند این کشور بیش از ۴۰ سال است که در آتش جنگ می‌سوزد، ده‌ها هزار کشته و زخمی داده و میلیون‌ها تن آواره در سراسر جهان دارد خود دلایلی موجهی برای خروج از کشور به شمار می‌رود.
عبدالحمید، یکی از ۱۵خبرنگار غوری است که هم‌زمان با تسلط طالبان بر کشور راهی دیار غربت شد و از مسیر قاچاقی خود را به یکی از کشورهای خارجی رسانده است. او می‌گوید، آنان برای حفاظت از جان‌شان مجبور شده‌اند کشور را ترک کنند و از سرنوشت شماری از خبرنگاران همراهش اطلاعی در دست نیست.
دو انفجار شام روز پنج‌شنبه در میدان هوایی کابل، بیش از ۱۷۰ کشته و بیش از ۲۰۰ زخمی برجا گذاشت. هرچند پس از وقوع این انفجارها شهر نسبتاً آرام است؛ اما برای شماری هیچ‌چیز مانند سابق نیست. شمار زیادی از اعضای خانواده‌ها به گونۀ دسته جمعی و شماری دیگر تنهایی یا با یکی از اعضای خانواده‌های خود کشته شده‌اند.
کمیشنری عالی سازمان ملل متحد در امور پناهنده‌گان و نهادهای هم‌کار آن برای رسید‌گی به مهاجرت دسته‌جمعی شهروندان افغانستان به کشورهای همسایه، آماده‌گی می‌گیرند. این در حالی‌ست که پناه‌جویان افغانستان در کشورهای بیرونی به‌ویژه کشورهای همسایه در وضعیت خوبی
شمس‌الله احمدزی که در یک مکتب دولتی استاد زبان انگلیسی بود، دو ماه پیش به‌دلیل وضعیت نامناسب اقتصادی و بی‌عدالتی اجتماعی بی‌مدرک قانونی راه مهاجرت را در پیش گرفت؛ بی‌خبر از این‌که شانسش در این مسیر با مشکلات بر می‌خورد.
محمداسلم تیمور، از فعالان رسانه‌یی افغانستان حدود شش سال پیش به‌دلیل مشکلات امنیتی کشور را ترک کرد. او اکنون در کشور سویس زنده‌گی می‌کند.
محمداسلم تیمور متولد شهر میمنه، مرکز ولایت فاریاب است. او آموزش‌های عالی‌اش را در بخش جیودیزی دانشکدۀ مهندسی دانشگاه جوزجان در سال ۱۳۹۳ به پایان رسانده است.
همه‌‌ساله ناداری و بی‌کاری جوانان بی‌شماری را مجبور به ترک کشور می‌کند و آنان به امید دست‌یابی به آیندۀ درخشان، به دیگر کشورها می‌روند. از این میان، شماری با پیمودن مراحل قانونی بهدنبال رؤیای خود می‌روند، اما شماری دیگر به‌دلیل ناتوانی مالی، راه پُرخطر مهاجرت بی‌اسناد قانونی/نامنظم را برای رسیدن به کشورهای دوم در پیش می‌گیرند.
مهاجرت پدیده‌یی‌ست که مواجهه با مشکلات و تحمل سختی‌ها در آن امر حتمی‌ست و افراد اندکی‌اند که در عالم مهاجرت مشکلات را متقبل نشده باشند. احمدشاه پاسون، باشندۀ ولایت هلمند است که ۱۵ سال از عمرش را در پاکستان گذرانده، سختی‌های بسیاری را متقبل شده است و از مهاجرت خاطرۀ تلخ دارد.
قرقیزهای ساکن در پامیر بدخشان می‌گویند، به دلیل کم‌توجهی دولت برای بهبود وضعیت زنده‌گی‌شان در سال‌های پسین، ادامۀ زنده گی در این بخش برای آنان دشوار شده است. آنان می‌گویند، اگر دولت به وضعیت زنده‌گی قرقیزها به گونۀ جدی توجه نکند، افغانستان را ترک و به کشورهای منطقه به ویژه قرقیزستان مهاجرت خواهند کرد.
در چند سال اخیر شماری از شهروندان افغانستان برای دست‌یافتن به زنده‌گی آرام، فریب قاچاق‌بران انسان را می‌خورند و راه دیگر کشورها را در پیش می‌گیرند.
جمشید، جوانی‌ست که برای دست‌یابی به آرزوهایش، تن به مهاجرت نامنظم می‌دهد تا از راه‌های دشوارگذر به ایران برسد، اما در مسیر سفر با مشکلات زیادی روبه‌رو شده و از یک‌جا به‌جای دیگر منتقل می‌شود.
حدود دو سال از آغاز روند گفت‌وگوهای صلح میان آمریکا و طالبان و گفت‌وگوهای صلح بین‌الافغانی در دوحه، مرکز قطر می‌گذرد. چنان‌چه این روند برای مردم افغانستان با امیدواری‌های زیاد به همراه بوده است، برای مهاجران نیز روزنۀ امیدی را گشوده است.
محمدامیر فاریابی، باشندۀ اصلی ولایت فاریاب و مهاجر افغانستان در شهر استانبول ترکیه است. او می‌گوید که ۲۵ سال تجربۀ خدمت افسری را در چوکات نهادهای امنیتی داشته و پنج‌سال است در ترکیه با سرنوشت نامعلومی زنده‌گی می‌کند.
نظرمحمد، فرمانده نیروهای خیزش مردمی در روستاهای «اویمه قلعه» و «خواجه موسای» ولسوالی پشتونکوت ولایت فاریاب، چندین‌سال در خط نبرد با طالبان می‌جنگد. این فرمانده محلی سال‌هایی که در برابر طالبان جنگیده، چندین تن از اعضای خانواده‌اش را نیز قربانی داده است.
درباره سلام وطن‌دار
سیاست نشراتی و اصول مسلکی
سیاست حریم خصوصی
تماس با ما
فرصت‌های شغلی
ارسال معلومات و اسناد
شرایط همکاری با ما
شکایت
برنامه‌های رادیویی
فلم و عکس
آر اس اس
اشتراک در خبرنامه
