شماری از جوانان در ارزگان، می‌گویند که به دلیل رسم‌ورواج‌های ناپسند و فقر سال‌ها منتظر مانده اند تا خرج عروسی شان را فراهم کنند. آن‌ها، می‌افزایند که بلندبودن تویانه و مخارج عروسی، بسیاری از جوانان را وادار کرده است برای کار به کشورهای دیگر بروند.
شبیراحمد، باشنده‌ی ارزگان، می‌گوید چهار سال می‌شود که نامزد است و پولی برای خرج عروسی‌اش ندارد. او، می‌افزاید: «چهار سال است که نامزد استم و پول تویانه را ندارم. خودم روزانه ۲۰۰ افغانی درآمد دارم؛ با این گونه درآمد نیازهای روزانه‌ی خود را تأمین کنیم یا پول تویانه را بدهیم؟ اکنون به دلیل همین مشکل از دوستانم می‌شرمم که چه وقت تویانه را ادا کرده و عروسی کنم.»
سلام‌وطندار را در شبکه‌ی «ایکس» دنبال کنید
نبیلا، مادرزن شبیراحمد، می‌گوید که آن‌ها نمی‌توانند دختر شان را بدون تویانه به ازدواج بدهند. او، می‌افزاید که چهار سال از نامزدی دخترش با شبیراحمد گذشته؛ اما او هنوز از ۷۰۰ هزار افغانی تویانه حتا یک افغانی‌اش را نپرداخته است. نبیلا، می‌گوید: «تویانه را نیاورده است، چهار سال می‌شود. به ۷۰۰ هزار افغانی داده‌ایم. آن‌ها از ما فقیرتر اند و ما از آن‌ها. در این شرایط چه کنیم ما هم توان نداریم و مجبوریم. حالا که یک چیزی داریم، نمی‌توانیم آن را مجانی بدهیم. ما از آن‌ها بدتریم.»
در همین حال، شماری از عالمان دین، دلیل مشکلات و خشونت‌های خانوادگی را رواج‌های ناپسند و بلندبودن تویانه عنوان می‌کنند. به گفته‌‌ی آن‌ها، باشندگان برخی از ولایت‌های جنوبی، به این باور اند که اگر دختران شان را بدون تویانه به ازدواج بدهند، نزد نزدیکان شان بی‌ارزش می‌شوند یا هم مورد تحقیر دیگران قرار می‌گیرند.
عبدالرحیم، یکی از عالمان دین در کندهار، در این باره می‌گوید: «هرچند که تویانه را خانم‌ها باید تعیین کنند؛ اما اکنون کسی به این حق توجه نمی‌کند و نه این حق به خانم‌ها می‌رسد. اکنون که وضعیت اقتصادی و اجتماعی خوب نیست، تعیین تویانه‌ی بلند در میان مردان به یک رقابت تبدیل و این مسئله باعث خشونت در بسیاری از خانواده‌ها شده است.»
سلام‌وطندار را در تلگرام دنبال کنید
از سویی هم، آقاولی قریشی، رییس اطلاعات‌وفرهنگ ارزگان، اطمینان می‌دهد که با همکاری عالمان دین، تلاش دارند از رسم‌ورواج‌های ناپسند پیش‌گیری کنند تا خشونت‌های خانوادگی از بین رفته و جوانان با مشکل روبه‌رو نشوند.
او، می‌افزاید: «مسئولان ولایتی ما تلاش و عالمان دین نیز از طریق مسجدها به ما کمک کرده اند. این همکاری ادامه دارد تا بتوانیم به جوانان خود و مردم جامعه آگاهی عمومی بدهیم و بتوانیم از این آداب و رسوم ناپسند جلوگیری کنیم. سنت‌هایی که برای آن‌ها هزینه‌های غیرضروری می‌شود، جوانان بی‌جهت خسته و با مشکل مواجه می‌شوند.»
هرچند آمار دقیقی از خودکشی جوانان در دست نیست؛ اما هرازگاهی گزارش‌هایی در باره‌ی این رویدادها نشر می‌شود که عامل بیشتر شان خشونت‌های خانوادگی عنوان می‌شود.
