شماری از باشنده‌گان کندهار امروز در شهر کندهار گردهم آمده‌اند و از طرف‌های درگیر می‌خواهند که به جنگ پایان دهند. این معترضان که در میان آن‌ها فعالان مدنی، جوانان و افراد عادی حضور دارند، یک‌صدا می‌گویند که دیگر توان جنگ را ندارند و آتش جنگ باید هرچه زودتر خاموش شود.
با تسریع خروج نیروهای خارجی از افغانستان، طالبان بدون این‌که به شهرهای بزرگ معترض شوند، به راهبرد تصرف ولسوالی‌ها متوسل شده‌اند. در مدت کوتاه جنگجویان این گروه توانسته‌اند که حدود ۳۰ ولسوالی را در مناطق مختلف به ویژه شمال کشور تصرف کنند. پاسخ نیروهای امنیتی در برابر یورش طالبان به ولسوالی‌های زیر حاکمیت دولت تاکنون عقب‌نشینی و واگذری بوده که زیر عنوان عقب‌نشینی تکتیکی توجیه شده است.
جاده‌های پایتخت هم‌واره گواه روی‌دادهای جنایی و قتل و کشتار بوده، اما در روزهای پسین این روی‌دادها بیش از پیش باشنده‌گان پایتخت را نگران کرده و آرامی کابلیان را ربوده است. هرچند جرم‌های جنایی چون قتل، مجروحیت، دزدی‌های مسلحانه، انتقال سلاح‌های غیرقانونی و اختطاف پیش از این سبب کشته و زخمی‌شدن شمار بسیاری از غیرنظامیان شده؛ اما روی‌دادهای اخیر جنایی با تغییر ماهیت به گونۀ گروهی قربانی می‌گیرد.
اخیراً شماری از فعالان شبکه اجتماعی توییتر با راه‌اندازی هشتگ “StopHazaraGenocide”، در پی تعریف کشتار هزاره‌ها به عنوان نسل‌کشی (Genocide) اند. این گروه استدلال می‌کنند که کشتار سیستماتیک هزاره‌ها در افغانستان مصداق آشکار نسل‌کشی است و جامعه جهانی باید زیر عنوان نسل‌کشی، این کشتار را نکوهش کند.
شماری از اعضای مجلس نماینده‌گان در نشست عمومی امروز این مجلس در واکنش به ادامۀ حملات بر غرب شهر کابل و آن‌چه را نسل‌کشی یک قوم خاص می‌خوانند، حکومت و نهادهای امنیتی را در بخش تأمین امنیت به ناتوانی متهم می‌کنند. آنان می‌گویند، حکومت و نهادهای امنیتی برنامۀ مشخصی در این زمینه ندارند.
۱۴ روز پیش در تاریخ ۱۸ ثور/اردیبهشت سه انفجار پی‌هم در برابر مکتب سیدالشهدا رخ داد. در پی این انفجارها بیش از ۶۰ تن که بیش‌ترشان دانش‌آموزان بودند، کشته شدند و نزدیک به ۱۵۰ تن دیگر زخم برداشتند.
سه انفجار پی‌هم حوالی ساعت ۴:۲۷ دقیقۀ عصر روز گذشته در منطقۀ دشت برچی، از مربوطات حوزۀ سیزدهم امنیتی شهر کابل، بیش از ۵۰ کشته و بالاتر ۱۰۰ زخمی برجای گذاشت.
جمعه‌خان همدرد، رئیس اتحاد شوراهای حزب اسلامی افغانستان امروز (سه‌شنبه، سی‌ویکم حمل/فروردین) در یک نشست خبری در کابل می‌گوید که حکومت افغانستان نتوانسته است طرح واحدی را برای نشست استانبول آماده کند.
آقای غنی در کنفرانس‌های بین‌المللی شرکت می‌کند، با دیپلمات‌ها دیدار دارد و در تازه‌ترین مورد افتتاح یک بند آب‌گردان را در کارنامه‌اش درج کرده است. او در سخنرانی میهنپرستانهاش هنگام گشایش این بند قول داد که از کشورش در برابر طالبان دفاع کند. اما این که رئیس‌جمهور افغانستان در آیندۀ کشور به خطرافتاده‌اش چه‌قدر کنترل دارد، پرسش‌برانگیز است؛ زیرا این روزها او خود میان سیاست‌مداران، تحلیل‌گران و شهروندان به مشکل تبدیل شده است.
شورای انسجام اقلیت‌های افغانستان با نگرانی آن‌چه را برخورد تبعیض‌آمیز مقام‌های حکومتی می‌خواند، می‌گوید که آنان از حقوق شهروندی‌شان محروم‌اند و در سراسر کشور حتی یک ولسوال هم از این جمع حضور ندارد. به گفتۀ آنان، سهم اقلیت‌های قومی در حکومت و روند صلح نادیده گرفته شده است.
مسئولان نهاد پشتی‌بان رسانه‌های آزاد افغانستان با نگرانی از روی‌کرد حکومت نسبت به رسیده‌گی به پرونده‌های قتل خبرنگاران می‌گویند که حکومت و نهادهای کشفی به‌جای رسیده‌گی به قضیه‌های قتل خبرنگاران، به آن برچسب خانواده‌گی و شخصی زده‌‌اند و از رسیده‌گی به این پرونده‌ها شانه خالی می‌کنند.
نظام مستقر در افغانستان مدعی ماهیت اسلامی است و بر اساس مادۀ سوم قانون اساسی در افغانستان هیچ قانونی نمی‌تواند مخالف احکام دین اسلام باشد. در ساحت قانون‌گذاری متشرعانۀ افغانستان، فقه حنفی غالب است.
صدها تن از بزرگان محلی، فعالان مدنی و باشنده‌گان ولایت بامیان امروز (شنبه، شانزدهم حوت/اسفند) در یک گردهمایی اعتراضی در برابر دفتر ساحه‌یی کمیسیون مستقل حقوق بشر این ولایت، حکومت را در تأمین امنیت شهروندان کشور به ناکامی متهم و روی‌داد تروریستی سه روز پیش ولسوالی سرخ‌رود ولایت ننگرهار را که در نتیجۀ آن ۷ کارگر بامیانی در یک کارخانۀ گچ بی‌رحمانه کشته شدند، محکوم کردند.
همه‌ساله از نهم حوت، روز ملی سرباز در سراسر کشور بزرگ‌داشت می‌شود. این در حالی‌ست که بیش‌تر خانواده‌های قربانیان نیروهای امنیتی لقمه‌نانی برای خوردن ندارند.
خان‌محمد ۳۰ ساله که نزد دوستانش به نظراحمد مشهور بود، نزدیک به دو سال پیش در دفاع از مردم کشورش جان داد. خانوادۀ شش‌نفری خان‌محمد در حومۀ شهر پلخمری، مرکز ولایت بغلان در یکی از خانه‌های کرایی زنده‌گی می‌کند و روزگاری خوشی ندارد.
شماری از خانواده‌های زندانیان نظامی امروز (پنج‌شنبه، هفتم حوت/اسفند) در برابر دفتر شورای ولایتی ننگرهار گردهم آمدند و خواهان رهاسازی اعضای خانواده و نزدیکان‌شان شدند.
آنان از رئیس‌جمهور غنی می‌خواهند که به تعهدش مبنی بر رهاسازی زندانیان نظامی عمل و به افتخار روز ملی سرباز باید تمام زندانیان نظامی را رها کند.
احترام و به رسمیتشناختن تفکیک قوا توسط حکومت انحصارطلب افغانستان کاری بسیار دشواریست. حکومت بهویژه ارگ به دلیل تمایل شدید به انحصار قدرت و ماهیت
درباره سلام وطن‌دار
سیاست نشراتی و اصول مسلکی
سیاست حریم خصوصی
تماس با ما
فرصت‌های شغلی
ارسال معلومات و اسناد
شرایط همکاری با ما
شکایت
برنامه‌های رادیویی
فلم و عکس
آر اس اس
اشتراک در خبرنامه
