حبیب‌الله آغا، سرپرست وزارت معارف، در این نشست با انتقاد از پایین‌بودن کیفیت نظام آموزشی در افغانستان، می‌گوید که آموزش‌های دینی و عصری، کارایی لازم را ندارد و از نظر کیفیت ضعیف است. او می‌افزاید: «من در هر دو بخش تعلیم دینی و عصری، ضعف‌ها را احساس می‌کنم و به تکرار می‌گویم که علوم دینی و عصری بر اساس معلومات ما در سراسر کشور کیفیت پایین دارد.»
خانم اوتونبایوا، می‌گوید که آموزش دختران نه تنها خواست کشورهای غربی، بل خواست کشورهای اسلامی نیز است. او، افزوده است: «در افغانستان تعلیم‌وتربیه مهم‌تر از یک حق پنداشته می‌شود؛ این یک اساس برای آینده‌ی افغانستان است. تعلیم‌وتربیه در افغانستان در امر مقابله با چالش‌های امروزی و فردا، الزامی است؛ مقام‌های حاکم در افغانستان، باید ازین حقوق برای همه حمایت کنند.»
خانم شمس، می‌گوید که این کارگاه برای این ایجاد شده تا دختران و زنان بازمانده از آموزش و تحصیل را از دچارشدن به افسردگی و ناامیدی دور کرده و به شماری از زنان تنگ‌دست نیز، زمینه‌ی کار فراهم شود.
شماری از باشندگان منطقه‌ی «نوآباد تورپاختو» در شهر میمنه، مرکز فاریاب، می‌گویند که در این منطقه هیچ مکتبی وجود ندارد و بیش‌تر کودکان شان از آموزش محروم اند.
مسئولان محلی جوزجان، می‌گویند که ۱۲۷ مکتب در این ولایت، ساختمان معیاری ندارد و بیش از ۴۰ هزار دانش‌آموز، در فضای باز درس می‌خوانند.
شماری از باشندگان ولسوالی نهرسراج هلمند، می‌گویند که به دلیل نبود مکتب و مدرسه‌های دینی در این ولسوالی، کودکان شان در مسجدها تنها آموزش‌های دینی را فرا می‌گیرند. آن‌ها می‌افزایند که فرزندان شان به آموزش‌های دیگر دست‌رسی ندارند.
انگیزه، یکی از دانش‌آموزان در صنف‌های محلی تسریعی که با پیراهن کریمی و چادر سفید، پای حرف‌های آموزگارش نشسته، می‌گوید که پس از پایان جنگ، قلم و کتابچه در دست گرفته و برای آموختن تلاش می‌کند؛ تا این گونه بتواند در آینده، کودکان بدون سرپرست را زیر یک چتر گرد آورده و زمینه‌ی آموزش را به آن‌ها فراهم کند. «در قریه‌ی جوی غفور، درس می‌خوانیم. اول که صنف جور نشده بود، راه دوری می‌کرد در مکتب‌های دیگر رفته نمی‌توانستیم. بی‌کار بودیم. تشکری می‌کنیم از دفتر اکتید، یونیسف و معارف که برای ما کتابچه و همه چیز فراوان است.»
هدیه‌ی ۱۲ساله که در کراچی تک‌چرخی در دشت‌برچی شهر کابل، سبزی‌های تازه می‌فروشد، می‌گوید که قرار بود در ۱۴۰۱ وارد صنف هفتم آموزشی شود، اما منع آموزش دختران و افزایش ناداری در خانواده، او را از صنف درسی به کارگری در خیابان کشانده است. او، می‌افزاید: «از صبح تا شب کار می‌کنم. یک سال شده به فروش ترکاری رو آورده‌ام. آرزوهای زیادی داشتم؛ می‌خواستم از راه قلم مادروپدرم را نان بتم. خیلی زیاد درس‌هایمه فراموش کدیم. حالی افسوس می‌خورم که درس خوانده نمی‌تانم و از صبح تا شب ترکاری می‌فروشم.»
مسئولان محلی پکتیا، می‌گویند که ۱۵۰ صنف آموزش ابتدایی محلی برای صدها دختر و پسر در مرکز و چندین ولسوالی این ولایت، ایجاد شده است.
صندوق پشتیبانی از کودکان سازمان ملل متحد (یونیسف)، می‌گوید که با ایجاد صنف‌های آموزشی جامعه‌محور، به ۵۰۰ هزار دختر و پسر در افغانستان، زمینه‌ی دست‌رسی به آموزش را فراهم کرده است.
صندق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد (یونیسف)، می‌گوید که تلاش دارد شمار صنف‌های آموزش محلی را تا پایان سال روان میلادی، به ۲۱ هزار افزایش بدهد.
شماری از باشندگان بامیان، می‌گویند که کم‌بود آموزگار، مواد درسی و نبود ساختمان، به چالش عمده فراراه نظام آموزشی در این ولایت، بدل شده است. رحمت‌الله رضایی، دانش‌آموز در یکی از مکتب‌های بامیان، می‌گوید که مکتب آنان نیز با کم‌بود آموزگار روبه‌رو است. به گفته‌ی او، در این مکتب که لیسه نیز است، تنها پنج آموزگار سرگرم تدریس اند.
«آرزو داشتم که خودم یک مکانی داشته باشم تا از طریق آن، بتوانم به شماری از افرادی که معلول اند، به دختران و زنان یا حداقل به کودکان یتیم، فعالیتی کرده باشم.» این، آرزوی دختری به نام رؤیا است که اکنون، حتا نمی‌تواند از چهاردیواری خانه بیرون بزند و برای خودش کاری با درآمدی بخورونمیر دست‌وپاکند؛ دست‌وپایی که در یک سال‌ونیم گذشته، پیوسته برای رسیدن کوتاهی کرده است.
پس از وضع محدودیت‌ها بر آموزش زنان از سوی امارت اسلامی، امام جمعه‌ی اهل سنت زاهدان ایران بار دیگر به ممنوعیت آموزش زنان در افغانستان پرداخته است. مولوی عبدالحمید اسماعیل زهی، روحانی پرنفوذ سنی‌مذهب در زاهدان ایران، روز جمعه، ۲۸ دلو، در خطبه‌ی نماز جمعه از امارت اسلامی خواسته است که به زنان اجازه‌ی آموزش را بدهد.
دیدار عالمان دین پنج کشور اسلامی از افغانستان در حالی است که امارت اسلامی تا کنون از سوی هیچ کشوری حتا کشورهای اسلامی به رسمیت شناخته نشده و در کنار این، تصمیم‌های امارت اسلامی مبنی بر بازداشتن زنان و دختران از کار و آموزش با واکنش‌های تند و گسترده‌ی جهان به ویژه جهان اسلام روبه‌رو شده است.
یان اگلند، دبیرکل شورای مهاجران ناروی، گفته که در سفرش به افغانستان، با شماری از اعضای حکومت امارت اسلامی دیدار و بر بازگشت زنان و دختران به کار و آموزش تأکید کرده است. او در رشته‌تویت‌هایی، نوشته است که بازداشتن زنان و دختران از کار و آموزش، سبب می‌شود که ۶۰۰ هزار کودک از آموزش محروم شوند.
درباره سلام وطن‌دار
سیاست نشراتی و اصول مسلکی
سیاست حریم خصوصی
تماس با ما
فرصت‌های شغلی
ارسال معلومات و اسناد
شرایط همکاری با ما
شکایت
برنامه‌های رادیویی
فلم و عکس
آر اس اس
اشتراک در خبرنامه
