سه سال پس از حمله‌ی خونین بر مرکز آموزشی کوثر دانش در منطقه‌ی دشت برچی در غرب شهر کابل، شماری از زخمیان این رویداد هنوز به زندگی عادی برنگشته اند و با آسیب‌های جسمی و روانی برخاسته از این رویداد زندگی می‌کنند.
شماری از دانش‌آموزانی که در حمله‌ی مهاجم انتحاری بر مرکز آموزشی کوثر دانش در سه عقرب ۱۳۹۹ خورشیدی زخمی شده اند، به سلام‌وطندار می‌گویند که به دلیل آسیب‌های جسمی و روانی، در پیش‌برد زندگی روزمره‌ی شان دچار مشکل شده اند.
روح‌الله عزیزی که ۲۲ سال دارد و در حمله‌ی سه سال پیش بر مرکز آموزشی کوثر دانش از چندین ناحیه زخمی شده و اکنون نیز سه چره در بدنش باقی است، می‌گوید که پس از رویداد کوثر دانش، نمی‌تواند بسیاری از کارهای فیزیکی را انجام بدهد.
سلام‌وطندار را در شبکه‌ی «ایکس» دنبال کنید
او می‌افزاید: «وضعیت فعلی‌ام رضایت‌بخش نیست، هنوز چره در قفسه‌ی سینه، کمر و پایم باقی است و مثل گذشته یعنی پیش از حادثه، زندگی ما به حالت عادی برنگشته است. در زندگی روزمره کاری که توانایی فیزیکی نیاز داشته باشد را نمی‌توانم، سنگین‌کاری کرده نمی‌توانم، ورزش نمی‌توانم، زندگی مثل قبل نیست و احساس معلولیت در یک جامعه‌ی سنتی سخت است.»
مروه کریمی (نام مستعار)، از دیگر زخمیان حمله بر مرکز آموزشی کوثر دانش، می‌گوید که ازدست‌دادن توانایی برای ادامه‌ی درسش، زندگی او را دگرگون کرده است. او می‌افزاید: «شش تا چره خورده بودم، دیگرهایش را کشیدند؛ ولی یک تا چره که در مهره‌ی کمرم است، باقی است؛ چون داخل بطن است و کشیده نمی‌شود. حالا این چره بعضی وقت‌ها راه قفس را تنگ می‌گیرد. پس از این حمله از درس ماندم؛ چون زخم شدید برداشته بودم، راه رفته نمی‌توانستم.»
این دانش‌آموزان، می‌گویند که به دلیل فراهم‌نبودن امکانات درمان در داخل و ناتوانی اقتصادی خانواده‌های شان برای انتقال آنان به بیرون از کشور، نتوانسته اند آسیب جسمی این رویداد را درمان کنند.
یدالله که ۲۱ سال دارد و در حمله‌ی سه سال پیش بر مرکز آموزشی کوثر دانش از ناحیه‌ی دست و پا به شدت زخمی شده است، می‌گوید که با گذشت سه سال از رویداد کوثر دانش، نتواسته است خودش را به گونه‌ی درست درمان کند.
او که اکنون سرگرم دکان‌داری است، می‌گوید: «امکان درمان را ندارم، هنوز چره در پایم باقی است، هوا که سرد می‌شود، درد می‌گیرد. مشکلات ما زیاد است، به همین خاطر نتوانستم به بیرون از کشور برای درمان بروم. اقتصاد خانواده به حدی نیست که به فکر درمان خود در بیرون باشیم.»
بر بنیاد آمار ارائه‌شده از سوی مرکز آموزشی کوثر دانش، در حمله‌ی سه سال پیش بر این مرکز، ۴۴ تن از دانش‌آموزان این مرکز کشته و بیش از ۱۰۰ تن دیگر زخمی شدند. بیشتر قربانیان، انش‌آموزان پسر بودند.
در سوی دیگر، مسئولان در مرکز آموزشی کوثر دانش، می‌گویند که پس از حمله بر این مرکز، بسیاری از دانش‌آموزان این مرکز به دلیل آسیب‌های برخاسته از این رویداد، نتواستند به درس‌های شان ادامه دهند.
سلام‌وطندار را در تلگرام دنبال کنید
محمدیاسین سروش، مدیرمسئول این مرکز، به سلام‌وطندار می‌گوید: «یک تعداد اندک برای درس برگشتند و ما در میان این افراد کسانی را هم داشتیم که دچار معلولیت دایمی شده اند که از این میان دانش‌آموزانی که زخمی شدند، یک تعداد کم شان برای درمان به بیرون رفته اند؛ آن هم با هزینه‌ی شخصی خود شان و هیچ کمکی برای انتقال شان به کشورهای دیگر برای درمان نشده است.»
این در حالی است که در نتیجه‌ی حمله‌های هدف‌مندی که از ۱۳۹۷ تا ۱۴۰۱ خورشیدی بر مرکزهای آموزشی شهروندان هزاره در کابل رخ داده است، نزدیک به ۸۰۰ دانش‌آموز کشته و زخمی شده اند.
حمله بر مرکز آموزشی موعود در ۱۳۹۷ بیش از ۱۰۰ کشته و زخمی؛ حمله بر مرکز آموزشی کوثر دانش در ۱۳۹۹ نزدیک به ۱۵۰ کشته و زخمی؛ حمله بر مکتب سیدالشهدا در ۱۴۰۰ بیش از ۲۰۰ کشته و زخمی؛ حمله بر مکتب عبدالرحیم شهید در ۱۴۰۱ نزدیک به ۱۵۰ کشته و زخمی و حمله بر مرکز آموزشی کاج در ۱۴۰۱، بیش از ۱۷۰ کشته و زخمی بر جا گذاشته؛ حمله‌هایی که بیشتر اعضای گروه داعش مسئولیت آن برعهده گرفته اند.
