یک سال پس از حمله‌ی خونین بر مرکز آموزشی کاج در دشت‌برچی شهر کابل، هنوز شماری از آسیب‌دیدگان این رویداد، به لحاظ روانی و جسمی بهبود نیافته اند. شماری از دانش‌آموزانی که در حمله‌ی مهاجمان مسلح بر مرکز آموزشی کاج در ۸ میزان سال گذشته زخم برداشته بودند، می‌گویند که به دلیل آسیب‌های جسمی و روانی، هنوز نمی‌توانند کارهای روزانه‌ی شان را انجام دهند.
در این گزارش با شش زخمی رویداد کاج و خانواده‌های چهار زخمی دیگر گفت‌وگو شده که نُه تن این زخمیان، به دلیل آسیب‌هایی که دیده اند، در زندگی روزمره‌ی شان با مشکل روبه‌رو اند.
مصطفا امینی که در حمله‌ی سال گذشته در مرکز آموزشی کاج، از چندین ناحیه زخم برداشته، هنوز یک چره در پای چپش باقی مانده و توانایی انجام برخی از کارهای فیزیکی را ندارد. او، به سلام‌وطندار می‌گوید که پس از رویداد کاج، گوشه‌نشین شده و نظم زندگی‌اش به هم ریخته است. مصطفا، می‌گوید: «این حادثه ضربه‌ی جسمی بسیار بر من وارد کرد. هر کار زندگی نرمال که در گذشته داشتم، حالا ندارم حتا پیدا‌شدن عاملان این رویداد هم نمی‌تواند درد ما را درمان کند.»
سلام‌وطندار را در تلگرام دنبال کنید
مریم نظری، دیگر زخمی حمله بر مرکز آموزشی کاج، می‌گوید که ازدست‌دادن تمرکز فکری پس از این رویداد مرگ‌بار، زندگی‌اش را دگرگون کرده است. او می‌افزاید: «بعد از حادثه تا کنون درست راه رفته و لباس شسته نمی‌توانم و تمرکز خود را از دست داده‌ام. مثل سابق توانایی برای درس‌خواندن یا کار خانه را ندارم و قلبم درد می‌گیرد، گاهی حمله می‌آید و برای این که سردردی‌ام خوب شود، کورس انگلسیی گرفتم؛ اما نتوانستم پیش ببرم و دوباره رها کردم.»
آسیب‌دیدگان حمله بر مرکز آموزشی کاج، هم‌چنان می‌گویند که پس از این رویداد، از ناخوشی‌های روانی رنج می‌برند.
ثریا سادات که در این رویداد از ناحیه‌ی سر زخم برداشته، می‌گوید که با گذشت یک سال هنوز هم نمی‌تواند تجربه‌ی تلخ آن روز را فراموش کند. «دخترانی را دیدم که پیش چشمم شهید شدند. در اوایل یادفراموشی گرفته بودم و دوست نداشتم با دیگران باشم؛ شب‌ها خواب بد می‌دیدم یا برخی شب‌ها تا صبح بیدار می‌بودم.»
از سویی هم، خانواده‌های شماری از دانش‌آموزان دختر مرکز آموزشی کاج که به دلیل زخم‌های شدید، برای درمان به بیرون از کشور انتقال یافته اند، می‌گویند که دختران شان در یک سال گذشته چندین عمل جراحی را در داخل و بیرون سپری کرده اند؛ اما هنوز بهبود نیافته اند.
الله‌یار راسخ، برادر فاطمه سروری و نازدانه محمدی که هر دوی آن‌ها ۴۰ درصد شنوایی شان را در حمله‌ی سال گذشته بر مرکز آموزشی کاج، از دست داده و اکنون در اسپانیا زیر درمان قرار دارند، می‌گوید که هر دو خواهرش با گذشت هر روز، انگیزه‌ی ادامه‌دادن به زندگی را از دست می‌دهند. او می‌افزاید: «پرده‌ی هر دو گوش شان پاره شده، وقتی که ما زنگ می‌زنیم، متأسفانه روحیه‌ی خود را از دست می‌دهند. وقتی این جا هم بودند، توان انجام کاری را نداشتند و ما کوشش می‌کردیم تا این انگیزه برای شان پیش نیاید که معلول شده اند.»
همین گونه، فریده امیری، خواهر فاطمه امیری که یک چشمش را در رویداد خونین کاج از دست داده، می‌گوید او حالا با این که در ترکیه سرگرم یادگیری زبان انگلیسی به گونه‌ی آنلاین است؛ اما به دلیل آسیبی که به چشمش رسیده، نمی‌تواند به اندازه‌ی کافی درس بخواند. «این حادثه به خواهرم به حدی ضربه رسانده بود که نمی‌خواست امتحان کانکور بدهد؛ ولی به تشویق فامیل امتحان داد. در گذشته بسیار خوب کمپیوتر کار می‌کرد در موبایل درس می‌خواند اما حالا نمی‌تواند چون اگر از نیم ساعت پیش تر شود یک چشم دیگرش که در اوایل خون‌ریزی داشت درد می‌گیرد و یکی از چره‌ها که در سرش خورده بود به همان خاطر زیاد سردرد می‌شود.»
خانواده‌های زخمیان حمله بر مرکز آموزشی کاج، می‌گویند که آسیب‌های به‌جامانده از رویداد سال گذشته روی دختران شان، در یک سال اخیر زندگی را برای آن‌ها نیز دشوار کرده است.
زهرا، مادر مریم، دانش‌آموز مرکز آموزشی کاج، می‌گوید که وضعیت جسمی و روانی دخترش سبب شده که او نیز به بیماری مبتلا شود. او می‌گوید:«از روزی که در کورس انفجار شده، این دختر در اوایل از پا و حالا از سر ناله می‌کند. چندین بار به شفاخانه‌ی صحت روانی بردم خودم هم در جریان یک سال با او از بین رفتم.»
خانواده‌های شماری از زخمیان حمله بر مرکز آموزشی کاج، می‌گویند که اگر زمینه‌ی درمان فرزندان شان در بیرون از کشور فراهم نمی‌شد، به دلیل ناتوانی مالی نمی‌توانستند که آن‌ها را درمان کنند و از وضعیت بد نجات دهند.
دانش‌آموزان مرکز آموزشی کاج، سال گذشته هنگامی هدف حمله‌ی مهاجمان مسلح قرار گرفتند که روزهای انگشت‌شماری به برگزاری آزمون کانکور باقی مانده بود؛ از این رو، شماری از زخمیان این رویداد به دلیل آسیبی که به آن‌ها رسیده بود، نتوانستند در آزمون کانکور اشتراک کنند.
سلام‌وطندار را در شبکه‌ی «ایکس» دنبال کنید
از میان ۱۰ زخمی حمله بر مرکز آموزشی کاج که با آن‌ها و خانواده‌های شان گفت‌وگو شده است، هفت تن در امتحان کانکور اشتراک کرده و به دانش‌گاه‌های مختلف راه یافتند؛ اما از میان نیز تنها یک پسر توانسته به درس‌هایش ادامه دهد.
حمیدالله محبی که پس از سپری‌کردن آزمون کانکور به دانش‌گاه طبی ابن سینا راه یافته است، می‌گوید: «من خیلی به سختی امتحان دادم؛ چون هم به لحاظ روانی و هم از نظر جسمی وضعیتم خراب بود. سه ماه بستری بودم. نزد داکتر روان‌شناس هم رفتم و به دشواری توانستم با این رویداد کنار بیایم.»
در سوی دیگر، نجیب‌الله نجیب، مسئول مرکز آموزشی کاج، می‌گوید که نزدیک به ۱۵ تن از زخمیان حمله‌ی سال گذشته بر این مرکز، به دلیل برداشتن زخم‌های شدید برای درمان به بیرون از کشور فرستاده شده اند. او می‌گوید: «زیادتر زخمیان دختران بودند. یک تعداد از این زخمیان در داخل زیر درمان قرار گرفتند؛ ولی یک تعداد که زخم شان وخیم بود، به پاکستان، ترکیه و اسپانیا رفتند.»
بر بنیاد آمار ارائه‌شده از سوی مرکز آموزشی کاج، در حمله‌ی سال گذشته بر این مرکز، ۵۳ تن کشته شده و بیش از ۱۲۰ تن زخم برداشته اند که بیشتر آن‌ها، دانش‌آموزان دختر بودند.
