در دل تاریکی و دشواری‌ها، جایی که بسیاری‌ها به دنبال نور اند، سدیس آتش، جوان ۲۵ساله از کندهار، با زغال سیاه، روشنایی را در بوم‌هایش می‌جوید. او که دانش‌جوی رشته‌ی پزشکی است، در کنار دانش‌جویی، چهار سال است به رسامی با زغال پرداخته و این هنر را پناه‌گاهی برای احساسات و دلتنگی‌هایش یافته است.
سدیس، هنرمند خودآموخته، نخستین اثر هنری‌اش را در صفحه‌ی آخر کتاب درسی‌اش کشید؛ طراحی ساده‌ای که نقطه‌ی آغاز برای علاقه‌مندی او به هنر شد. با تشویق دوستان نزدیکش، او به ادامه‌ی این مسیر ادامه داد. «نخستین رسامی‌ای که رسم کرده بودم، در صفحه‌ی آخر کتابم بود که یک چشم رسم کرده بودم؛ وقتی آن چشم را دوستان نزدیکم دیدند، زیاد تشویقم کردند؛ زیاد خوش شان آمد و ناگفته نماند من در رسامی استاد ندارم؛ از کسی نیاموخته‌ام؛ فقط بعضی وقت‌ها که با بعضی مشکلات سر می‌خوردم، می‌رفتم از یوتیوب می‌دیدم و در کل استاد ندارم و خودآموز هستم.»
سلام‌وطندار را در اکس دنبال کنید
سدیس، در آغاز دوران قرنطینه به دلیل گسترش ویروس کرونا، زمانی که تنهایی و دلتنگی بر زندگی‌اش سایه افکنده بود، به دنبال راهی برای پرکردن فضای خالی زندگی‌اش می‌گشت. او می‌گوید: «از زمان قرنطینه چون تنها زندگی می‌کردم و بعضاً دلتنگ می‌شدم، دنبال یک سرگرمی می‌گشتم تا وقتم را سپری کنم و بالاخره رسیدم به رسامی.»
این آغاز به او نه تنها به یک سرگرمی ساده، بل به یک نیاز احساسی تبدیل شد؛ نیاز به یافتن راهی برای بیان آن چه در درونش در حال جوشیدن بود. طراحی‌های سدیس، هم‌چون آیینه است که عمق احساسات درونی‌اش را به نمایش می‌گذارند. او، با هر خط و سایه‌ای که به کاغذ می‌آورد، بخشی از خود را به دنیای بیرون می‌ریزد. در این بوم‌های سیاه و تاریک، او قصه‌ای از دلتنگی، از درد و از جست‌وجوی امید می‌نویسد. «بیشتر طراحی‌های من اثر همان دلتنگی و ناراحتی من می‌باشد.»
با این که سدیس در نمایش‌گاه‌ها و گالری‌های متعدد شرکت کرده و پیشنهادهای بسیاری برای فروش آثارش دریافت کرده است، هم‌چنان هیچ کدام از آثارش را نمی‌فروشد. به او، هر اثر بخشی از وجودش است که نمی‌تواند آن را از خود جدا کند. «در نمایش‌گاه‌ها و گالری‌های زیادی اشتراک کرده‌ام؛ زیاد هم مورد تشویق قرار گرفته‌ام و زیاد هم پیشنهادهای خوب به دست آورده‌ام؛ ولی هنوز نخواستم هیچ کدام از طراحی‌های خود را به فروش برسانم؛ چون با هر کدام آن‌ها وابستگی خاص دارم.»
سلام‌وطندار را در تلگرام دنبال کنید
سدیس، با درک عمیق از خود و دنیای اطرافش باور دارد که هنر می‌تواند نه تنها ابزاری برای بیان احساسات باشد، بل راهی برای شناخت درون و رسیدن به آرامش در دل مشکلات زندگی است و به جوانان توصیه می‌کند: «زمان به شناخت خود اختصاص دهید و صبور باشید، نتیجه‌ی خوب خواهد داشت.»
با این که در سال‌های پسین بسیاری از هنرمندان جوان با چالش‌هایی چون نبود پشتیبانی مالی و بازار فروش روبه‌رو اند، سدیس آتش به عنوان نمادی از استقامت و عشق به هنر، مسیر خود را ادامه داده و با وجود تمام مانع‌ها، هم‌چنان به دنبال تحقق رؤیاهایش است و از هنر به عنوان ابزاری برای بیان احساسات و تجربه‌های شخصی‌اش استفاده می‌کند.
