شماری از کارگران خیابانی در کابل، می‌گویند که نبود کار همه‌وقت و افزایش بهای مواد خوراکی اولیه، آنان را با گرسنگی روبه‌رو کرده است.
نادر، یک تن از باشندگان کابل با کراچی تک‌چرخش، از صبح تا شام در جاده‌های شهر تلاش می‌کند باری برای کشیدن پیدا کند تا شب با دستان خالی به خانه برنگردد.
یافتن ۱۰۰ تا ۲۰۰ افغانی در روز، مهم‌ترین هدف نادر است تا این گونه بتواند نیازهای خوراکی خانواده‌ی نُه‌نفره‌اش را هرچند به گونه‌ی ناکافی آن فراهم کند؛ اما با این حال، بیشتر روزها نمی‌تواند باری برای کشیدن پیدا کند تا پول چند قرص نان را در بیاورد.
سلام‌وطندار فارسی را در تویتر دنبال کنید
نادر در حالی که با چهره‌ای ناخوش، انتظار فردی را می‌کشد که از او بخواهد باری را تا مقصدی انتقال دهد و چند افغانی نیز به او بدهد، می‌گوید: «صبح‌ها از خانه می‌آیم، تا چاشت ۱۰۰ افغانی‌ای که پیدا می‌کنم را برای نان چاشت به خانه می‌برم. بعد از آن هم دوباره می‌آیم تا شب می‌گردم تا ۵۰ یا ۱۰۰ افغانی دیگر هم پیدا کنم و نان شب را ببرم. بسیاری وقت‌ها همین هم پیدا نمی‌شود و مجبور می‌شوم قرض کنم.»
کمی دورتر از نادر، نذیر، کودکی ۱۴ ساله درون یکی از جویچه‌های کنار خیابان، در حال زیروروکردن زباله‌ها است تا آهن‌پاره‌ای برای فروختن پیدا کند؛ چون مسئولیت فراهم‌کردن نان شب خانواده برعهده‌ی او است.
او می‌افزاید: «تا ۸:۰۰ شب می‌گردم که چیزی پیدا کنم و به خانه نان ببرم. پیدا شد که خوب است، اگر نشود همه در خانه منتظرم هستند؛ چون گرسنه می‌مانند.»
محب‌الله، شهروند دیگری که برای یافتن کار از سمنگان به کابل آمده است، با گلایه از بی‌کاری و ناداری، می‌گوید: «حالا نان پیداکردن خیلی دشوار شده است، سه ماه می‌شود برای کار به کابل آمده‌ام، قبلاً ماهانه ۵ تا ۸ هزار افغانی پیدا می‌کردم؛ اما در ماه گذشته روی دو هزار افغانی را هم ندیدم.»
در همین حال، سازمان غذا و کشاورزی ملل متحد، با پخش گزارشی در باره‌ی ناامنی غذایی در کشورهای آسیایی، گفته است که از هر ۱۰ تن در آسیا که با ناامنی غذایی روبه‌رو اند، هشت تن آنان شهروندان کشورهای جنوب آسیا اند.
در این گزارش، با نگرانی از وضعیت شهروندان افغانستان، گفته شده که پس از روی‌کارآمدن امارت اسلامی، فقر و گرسنگی در این کشور افزایش یافته است و اکنون، ۷۰ درصد شهروندان افغانستان با ناامنی غذایی روبه‌رو اند.
سلام‌وطندار فارسی را در فیسبوک دنبال کنید
مسئولان وزارت اقتصاد، هرچند آمار دقیقی از ناامنی غذایی ارائه نمی‌کنند؛ اما افزایش آن در افغانستان را می‌پذیرند.
عبدالرحمان حبیب، سخن‌گوی وزارت اقتصاد، به سلام‌وطندار می‌گوید: «متأسفانه خشک‌سالی، تغییرات اقلیمی و اعمال محدودیت‌های مالی و بانکی و بسته‌ماندن ذخایر ارزی کشور، نتایج نامطلوب داشته که منجر به افزایش فقر و بی‌کاری و سبب کاهش قدرت خرید و بروز ناامنی غذایی در میان شهروندان شده است.»
این در حالی است که به دنبال بازگشت امارت اسلامی به قدرت، کار بیشتر پروژه‌های توسعه‌ای در افغانستان متوقف شده و میزان فقر، به گونه‌ی روز‌افزونی افزایش یافته است.
