ملل متحد: از هر ۱۰ افغان هفت تن قادر به تأمین نیازهای نخستین زندگی خود نیستند

مسئولان برنامه‌ی توسعه‌ای سازمان ملل متحد در افغانستان، با پخش این گزارش می‌گویند که پس از به‌قدرت‌رسیدن امارت اسلامی در افغانستان، تا کنون این کشور گواه دست‌آوردهایی در بخش‌های اقتصاد کلان، تأمین امنیت و پیش‌گیری از تجارت قاچاقی بوده؛ اما وضعیت اقتصادی خانواده‌ها بهبود نیافته است و هم‌چنان در وضعیت نگران‌کننده‌ای قرار دارند.

«نزدیک به ۱۶ میلیون افغان نمی‌دانند که وعده‌ی غذایی بعدی شان را از کجا پیدا کنند»

مسئولان در برنامه‌ی جهانی غذا، با نگرانی از گسترش ناداری در افغانستان، می‌گویند که در زمستان امسال نزدیک به ۱۶ میلیون شهروند این کشور نمی‌دانند که وعده‌ی غذایی بعدی شان را از کجا پیدا کنند. آن‌ها، می‌افزایند که برنامه‌ی جهانی غذا، برای زمستان امسال کمک‌هایش را به هفت میلیون تن در سراسر افغانستان افزایش داده است.

اوچا: در ۲۰۲۴ حدود ۱۵.۸ میلیون افغان ناامنی شدید غذایی را تجربه خواهند کرد

دفتر هم‌آهنگ‌کننده‌ی کمک‌های انسان‌دوستانه‌ی سازمان ملل متحد (اوچا)، اعلام کرده که افغانستان هم‌چنان با میزان بلند گرسنگی و سوء‌تغذیه روبه‌رو است. این نهاد، امروز در حساب کاربری اکس خود نوشته که در سال روان میلادی حدود ۱۵.۸ میلیون شهروند افغانستان ناامنی شدید غذایی را تجربه خواهند کرد.

افزایش کودکان کار در غزنی؛ «اگر کار نکنم، فامیل ما گشنه می‌ماند»

رنگ‌کردن کفش‌ها، دودکردن اسپند، دست‌فروشی و دیگر کارهای شاق، از جمله فعالیت‌هایی اند که کودکان در شهر غزنی انجام می‌دهند. زاهد ۱۱ساله، کودکی است که در منطقه‌ی «پلان سوم» شهر غزنی دکان به دکان و موتر به موتر می‌گردد و اسپند دود می‌کند. او به سلام‌وطندار می‌گوید که یگانه نان‌آور خانواده‌ی هشت‌نفره‌ی خود است.

از استخراج غیرقانونی معادن جلوگیری شده است؛ گفت‌وگویی با سخن‌گوی وزارت معادن و پترولیم

وقتی نماز است، باید یک ملا هم باشد که نماز بدهد. یک مسئله‌ی شرعی هم پیش می‌آید، سفر است مسائل است که از این‌ها باید پرسان کنند و در کنار آن، گفتیم که انجنیران ما در کنار شأن اگر یک عالم باشد، خوب خواهد بود. به گفته‌ی مردم که بسیار تأکید دارند که اگر تنها کار را به انجنیران بسپاریم، علما کنار گذاشته می‌شوند و اگر کار را تنها به علما بسپاریم، انجنیران.

خانواده‌های نیازمند در غور: اگر به ما کمک نشود، در وضعیت بدی قرار خواهیم گرفت

شماری از خانواده‌های نیازمند و کم‌درآمد در غور، با ابراز نگرانی از سرمای زودرس در این ولایت، به سلام‌وطندار می‌گویند که اگر پیش از شدت‌گرفتن سرمای زمستان به آنان کمک‌رسانی نشود، در وضعیت بدی قرار خواهند گرفت.

فقر و تنگ‌دستی؛ ده‌ها کودک در سرپل در داش‌های خشت‌پزی کار می‌کنند

با طلوع آفتاب، شماری از کودکان در سرپل به جای مکتب‌‌رفتن، به سوی داش‌های خشت‌پزی می‌روند و برای تأمین نیازهای خانواده‌های خود از صبح تا شام خشت می‌ریزند. این کودکان که از نعمت آموزش محروم اند، بازی‌های کودکانه را با کارهای شاق عوض کرده‌ اند.

«روزهایی شده که سه تا چهار روز چیزی برای خوردن نبوده و ما چیزی نخورده‌ایم»

در گزارش تازه‌ی سازمان خوراک و کشاورزی ملل متحد زیر نام «گزارش جهانی در باره‌ی بحران‌های غذایی» که به تازگی پخش شده، آمده است که شهروندان هفت کشور در دوره‌ی زمانی از سال ۲۰۲۲، با فقر، ناداری و گرسنگی شدید روبه‌رو شده اند. بر اساس این گزارش، ۵۷ درصد از گرسنگان در سومالیا بوده اند.

آگاهان: با کاهش کمک‌های انسان‌دوستانه، افغانستان سال سختی را در پیش خواهد داشت

در همین حال، بهمن یوسفی، استاد دانش‌گاه و پژوهش‌گر مسائل اقتصادی، می‌گوید که به دلیل رعایت‌نشدن حقوق زنان در افغانستان، جامعه‌ی جهانی از پرداختن به این کشور دل‌سرد شده است؛ چیزی که سبب شده کمک‌های مورد نیاز افغانستان، از سوی جهان تأمین نشود.

اوچا: کم‌تر از پنج درصد درخواست مالی برای کمک‌رسانی در افغانستان تأمین شده است

بخش افغانستان دفتر هم‌آهنگ‌کننده‌ی کمک‌های انسان‌دوستانه سازمان ملل متحد (اوچا)، گفته که کم‌تر از پنج درصد درخواست مالی این نهاد برای کمک‌رسانی در ۲۰۲۳ در افغانستان، تأمین شده است. اوچا نوشته است، در حالی که بحران افغانستان بزرگ‌ترین و جدی‌ترین بحران انسانی در جهان است، عملیات انسان‌دوستانه در این کشور کم‌ترین کمک مالی را دارد.

برنامه‌ی جهانی غذا:‌ میلیون‌ها تن در افغانستان با خطر گرسنگی روبه‌رو اند

برنامه‌ی جهانی غذا، روز گذشته با پخش بیانیه‌ای در تویترش گفته است که اگر کمک مورد نیاز شهروندان افغانستان را دریافت نکند، در روزهای پیش رو، نه میلیون تن در این کشور با خطر گرسنگی روبه‌رو خواهند شد. دیوید بسلی، رییس برنامه‌ی جهانی غذا، گفته است که جهان نمی‌تواند در این لحظه از بحران بی‌پیشینه، به مردم افغانستان پشت کند.

ناداری و غم بی‌سرپناهی؛ «هیچ چیزی نداریم، آیا این زندگی است؟»

شماری از خانواده‌ها در دل پایتخت، زمستان را در خانه‌هایی بدون در و پنجره و دست‌رسی‌داشتن به هیچ گونه امکانات گرمایشی سر می‌کنند. ۱۵ خانواده در اردوگاه/کمپ «تجوا» در چهارراه «گل‌سرخ» شهر کابل، در اتاقک‌هایی بدون در و پنجره و سقف‌های شکسته، شب‌وروز شان را می‌گذرانند.

سرپرست خانواده‌ای در ارزگان: تمام سال چپلی خود را به پای یتیمانم پوشانده‌ام

گل‌سیکه، باشنده‌ی شهر ترینکوت، مرکز ارزگان که سه پسر خود را در جنگ‌های گذشته از دست داده است و از ۱۳ نوه‌اش سرپرستی می‌کند، می‌گوید که سردی هوا، گرسنگی و بیماری‌های مختلف، زندگی این کودکان را تهدید می‌کند.