مسئولان کمیسیون مستقل حقوق بشر می‌گویند، به قربانیان جنگ افغانستان که بیش‌ترین تلفات را متحمل شده‌اند، باید توجه شود و در گفت‌وگوهای صلح بین‌الافغانی که در دوحۀ قطر جریان دارد، به آنان سهم داده شود.
شهرزاد اکبر، رئیس کمیسیون مستقل حقوق بشر امروز (پنجشنبه، بیستم قوس/آذر) در نخستین همایش ملی قربانیان جنگ در کابل، وضعیت قربانیان جنگ در کشور را نگران‌کننده می‌خواند و می‌گوید که این قربانیان با چالش‌های بسیاری از جمله عدم دست‌رسی به حقوق اساسی‌شان مواجه‌اند.
رئیس کمیسیون حقوق بشر میافزاید، در گفت‌وگوهای صلح بین‌الافغانی باید روی آتش‌بس فوری و ختم جنگ توافق شود و این روند باید «قربانی‌محور» باشد.
او می‌گوید: «ما درخواست یک روند قربانی‌محور را داریم تا به خواست‌های قربانیان جنگ توجه شود. موافقت‌نامه‌یی که از روند صلح بیرون می‌شود، باید به نفع قربانیان اذعان کند و نیازهای قربانیان را به رسمیت بشناسد.»
سیما سمر، وزیر دولت در امور حقوق بشر و روابط بین‌الملل نیز در این برنامه می‌گوید که هیچ‌گونه توجهی به حقوق قربانیان جنگ در کشور صورت نگرفته و در مسأله‌های مهم همانند صلح به آنان سهمی داده نشده است.
به گفتۀ بانو سمر، بی‌توجهی به قربانیان جنگ سبب ادامۀ جنگ در کشور شده است و دادخواهی برای به دست‌آوردن حقوق آنان باید به گونۀ عملی ادامه یابد.
او میافزاید: «دادخواهی‌های ما باید صلح‌خواهانه برای عدالت باشد، نه به‌خاطر یک قوم خاص، نه به‌خاطر یک منطقۀ مشخص و مسألۀ مشخص یا علیه یک طرف درگیر.»
سیدسعادت منصور نادری، وزیر دولت در امور صلح نیز تأکید می‌کند که بدون تأمین عدالت در حق قربانیان جنگ، نمی‌توان به صلح پایدار رسید. به گفتۀ او، تلاش‌ها جریان دارد که نماینده‌گان این قشر در گفت‌وگوهای صلح بین‌الافغانی حضور یابند.
رولاند کوبیا، نمایندۀ ویژۀ اتحادیۀ اروپا در افغانستان نیز از افزایش خشونت‌ها هم‌زمان با آغاز گفت‌وگوهای صلح بین‌الافغانی انتقاد می‌کند و می‌گوید، هیأت‌های گفت‌وگوکنندۀ دولت افغانستان و گروه طالبان باید برای ایجاد صلح پایدار تلاش کنند.
شماری از خانواده‌های قربانیان جنگ در این برنامه می‌گویند، حکومت برای برقراری صلح در کشور باید کارشیوۀ پشتی‌بانی از قربانیان جنگ را روی دست گیرد.
جمیله حسینی، عضو یکی از خانواده‌های قربانیان جنگ که برادرش را در حملۀ گروه طالبان در روستای «میرزا اولنگ» ولایت سرپل از دست داده است، می‌گوید که طالبان را هیچ‌گاهی نخواهد بخشید. به گفتۀ او، زن و یازده فرزند برادرش که پس از مرگ او آواره شده‌اند، نیز این گروه را نمی‌بخشند.
او می‌گوید: «نخیر نمی‌بخشم. اگر من که خواهرش هستم ببخشم، زن و فرزندش نمی‌بخشند. طفلی که هنگام مرگ پدرش سه ماهه بود و می‌پرسد که پدرم کجاست، نمی‌بخشد.»
نخستین همایش ملی قربانیان جنگ امروز در کابل برگزار شد. برگزارکننده‌گان این همایش می‌گویند، ساختار واحد و مؤثر پشتی‌بانی از قربانیان جنگ در کشور وجود ندارد و این امر سبب بی‌باوری مردم، به‌ویژه قربانیان جنگ نسبت به کارکرد حکومت شده است.
