گل‌سیکه، باشنده‌ی شهر ترینکوت، مرکز ارزگان که سه پسر خود را در جنگ‌های گذشته از دست داده است و از ۱۳ نوه‌اش سرپرستی می‌کند، می‌گوید که سردی هوا، گرسنگی و بیماری‌های مختلف، زندگی این کودکان را تهدید می‌کند.
او می‌افزاید: «در خانه آرد و دیگر وسایل خانه ندارم، زمستان سختی است. ما برای زمستان چیزی نداریم، در خانه یتیم دارم. به خدا قسم که در تمام سال چپلی خودم را به پای یتیمانم پوشانده‌ام.»
سلام‌وطندار فارسی را در فیسبوک دنبال کنید
در همین حال، شماری از کودکان بی‌سرپرست در ارزگان، می‌گویند که از آموزش محروم اند و با دشواری بسیاری برای خانواده‌های شان غذا فراهم می‌کنند. آن‌ها از حکومت امارت اسلامی و نهادهای امدادرسان، خواستار کمک اند.
وحیدالله، یک تن از این کودکان، به سلام‌وطندار می‌گوید: «ما چیزی نداریم، در خانه چیزی نیست. روزانه ۳۰۰ افغانی پیدا می‌کنیم و با آن وسایل مورد نیاز خانه را می‌خریم. چیزی برای خوردن نداریم، زمستان مشکلات ما خیلی زیاد شده است.»
جاویداحمد، یک تن دیگر از این کودکان، نیز به سلام‌وطندار می‌گوید: «سرفه می‌کنم و خیلی مریضم، اما با آن هم در بازار کاغذ جمع می‌کنم و شب آن را برای گرمکردن می‌سوزانیم. خواستم این است که به ما کمک شود.»
سلام‌وطندار فارسی را در تویتر دنبال کنید
با این حال، نورآغا نوری، آمر امور مهاجرین و عودت‌کنندگان ارزگان، می‌گوید: «ما با مقام وزارت امور مهاجرین در این باره گفت‌وگو کرده‌ایم، ما با آن‌ها در جریان هستیم. ان‌شاءالله کمک‌ها را آماده می‌کنیم تا مشکلات کنونی مردم در زمستان حل شود.»
این در حالی است که یومیکو تاکاشیما، معاون کمیشنری عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان، به تازگی گفته است که ۹۰ درصد شهروندان افغانستان زیر خط فقر زندگی می‌کنند و بیش از نیمی از آن‌ها به کمک‌های فوری نیاز دارند.
