شماری از زنانی که پیش از این در نهادهای مختلف از جمله وزارت معارف، نهادهای مدافع حقوق زنان، مؤسسه‌های غیردولتی، دانش‌گاه‌ها، رسانه‌ها، شرکت‌های مخابراتی و دیگر نهادها کار می‌کردند، می‌گویند که پس از ممنوعیت کار زنان، بی‌کار شده اند و اکنون در وضعیت ناگوار اقتصادی قرار دارند.
یک زن جوان در بادغیس خودش را حلق‌آویز کرده است. مسئولان محلی در بادغیس، می‌گویند که این دومین زن است که در دو روز گذشته در این ولایت خودکشی می‌کند. احمدجان حنظله، سخن‌گوی والی بادغیس، به سلام‌وطندار می‌گوید که این زن ۲۲ سال داشته و باشنده‌ی روستای «بیک‌ها»ی ولسوالی قادس این ولایت بوده است.
منابع محلی در کندز، به سلام‌وطندار می‌گویند که یک زن جوان در روستای «حمیدبای»، از مربوطات ناحیه‌ی سوم شهر کندز، خودکشی کرده است. به گفته‌ی منابع، این زن نیمه‌های پنج‌شنبه‌شب، ۱۸ جوزا، توسط ریسمان خودش را حلق‌آویز کرده و به زندگی‌اش پایان داده است.
دفتر رسانه‌های فرماندهی امنیه‌ی فاریاب، در خبرنامه‌ای گفته که جسدهای دو زن جوان ناشناخته از مربوطات حوزه‌ی شهری میمنه، مرکز این ولایت، یافت شده است.
مسئولان امنیتی در بادغیس، تأیید می‌کنند که روز گذشته یک دختر نوجوان در این ولایت خودکشی کرده است. مسئولان، می‌گویند که این دختر ۱۷ سال داشته و به دلیل‌های نامعلومی، خودش را حلق‌آویز کرده و به زندگی‌اش پایان داده است.
یک مجموعه‌ی تجارتی، فرهنگی و تفریحی ویژه‌ی بانوان زیر نام «باغ فامیلی»، با هزینه‌ی ۵۶ میلیون افغانی در بامیان ساخته می‌شود. سنگ تهداب این مجموعه، دوشنبه، ۱۵ جوزا، در دشت «عیسا‌خان»، از مربوطات مرکز بامیان، گذاشته شد.
شماری از فعالان حقوق زن، می‌گویند که به دلیل توقف فعالیت نهادهای حامی حقوق زنان، از جمله وزارت امور زنان، آمار دقیقی از میزان ازدواج‌های زیرسن و اجباری در دست نیست؛ اما اطلاعات و گزارش‌هایی که در اختیار شان قرار گرفته، نشان می‌دهد که ازدواج‌های اجباری و کودک‌همسری در کشور افزایش یافته است.
فروشندگان در بازار خدیجه‌الکبرا، دومین بازار ویژه‌ی زنان در بلخ که چندی پیش در شهر مزارشریف، مرکز این ولایت، ایجاد شده بود، از کم‌بود فروش شان شکایت دارند.
خانمی در هرات، با ایجاد یک کارخانه‌ی پروسس و بسته‌بندی مواد خوارکی، به شماری از زنان نیازمند و بازمانده از آموزش، زمینه‌ی کار را فراهم کرده است.
نمایش‌گاه سه‌روزه‌ی صنایع دستی زنان رورستانشین بادغیس، روز گذشته- یک‌شنبه، ۷ جوزا- به هدف رشد و معرفی تولیدات آن‌ها به بازارهای زنانه گشایش یافت.
زندگی، همواره دشواری‌ها و جهانی از فرصت‌ها را در برابر آدمی قرار می‌دهد و به ما می‌گذارد که در میان انبوهی از انتخاب‌ها، راه مان را پیدا کنیم و به پیش بخزیم؛ خزیدن‌هایی که گاهی با خارهای زیادی روبه‌رو می‌شود و در نیمه‌راه از ادامه وامی‌دارد مان؛ اما هستند کسانی که این خارهای ضمخت را نادیده گرفته و از هر زخمی که می‌خورند، گلی می‌رویانند. یکی از این افراد، مهناز -نام مستعار- است؛ دختری که باید برای درآوردن نان و نمکی برای گذران شب‌وروز خانواده، دستی روی دست پدرش باشد و نگذارد که جنسیتش، حس کم‌داشتن را به او تحمیل کند
یان ایگلند، دبیرکل شورای پناهند‌گان ناوری (ان‌آرسی)، به سلام‌وطندار می‌گوید که پس از تازه‌ترین دیدار و گفت‌وگوهایش با مقام‌های امارت اسلامی، امیدوار شده تا کارمندان زن این نهاد دوباره به کار برگردند.
مدینه یوسف‌زاده، باشنده‌ی کابل که پیش از بازداشته‌شدن دانش‌جویان دختر از ادامه‌ی تحصیل، سال سومش را در دانش‌کده‌ی خبرنگاری دانش‌گاه کابل سپری می‌کرد، می‌گوید که برای این که بی‌کار نماند از سوی خانواده‌اش به تحصیل در رشته‌ی قابلگی مجبور شده است. «پدرومادرم مرا مجبور کردند که قابلگی بخوانم؛ ولی این کار، شروع به خاک‌سپاری آرزوهایم است. برای این که بی‌کار نباشم، می‌خواهم یک قابله شوم؛ ولی هر زمانی که محدودیت‌ها تمام شد، دوباره ژورنالیزم می‌خوانم.»
در تازه‌ترین اظهارنظرهای جهانی در باره‌ی نقض حقوق زنان در افغانستان، بخش زنان سازمان ملل متحد، با نشر بیانیه‌‌ای از ادامه‌ی محدودیت‌های امارت اسلامی بر زنان، ابراز نگرانی کرده است.
بخش زنان سازمان ملل متحد در افغانستان، می‌گوید که این نهاد بیش‌تر از دیگر دفترهای سازمان ملل متحد در افغانستان، از فرمان بازداشتن کار زنان متأثر شده؛ اما حاضر نیست با گروه‌های مردانه کار کند.
بخش زنان سازمان ملل، امروز (دوشنبه، ۱ جوزا) در بیانیه‌‌ای، گفته که در هیچ کجای جهان، به جز افغانستان، مأموریت سازمان ملل به چالش کشیده نشده و زیر تأثیر قرار نگرفته است.
بسته‌شدن درِ مکان‌های آموزشی و اکادمیک به روی زنان در نزدیک به دو سال گذشته، باعث شده که آن‌ها به گشودن درهای دیگری برای ادامه‌دادن بکوشند؛ درهایی که با رفتن به آن سوی آن، در کنار فرار از تنهایی، به خود شان و دیگر زنان، منبع درآمدی نیز بسازند. وجمه سخی و ماری محمدی، از این زنان است؛ زنانی که با اندک‌ترین امکان‌های دست‌داشته‌ی شان، کارگاهی را زیر نام «کارگاه خیاطی بانوان هنرجو» در شهر کابل راه انداخته اند و در آن، زمینه‌ی کار را به دختران و زنان بازمانده از تحصیل یا زنانی که برای پیش‌برد زندگی به مشکل خورده، فراهم کرده اند.
درباره سلام وطن‌دار
سیاست نشراتی و اصول مسلکی
سیاست حریم خصوصی
تماس با ما
فرصت‌های شغلی
ارسال معلومات و اسناد
شرایط همکاری با ما
شکایت
برنامه‌های رادیویی
فلم و عکس
آر اس اس
اشتراک در خبرنامه
