پس از بسته‌شدن دروازه‌ی دانش‌گاه‌ها به روی دختران، در چند ماه گذشته شماری از دانش‌جویان بازمانده از تحصیل، از سر ناچاری، به آموزش در رشتههای قابلگی و پرستاری روی آورده اند.
مدینه یوسف‌زاده، باشنده‌ی کابل که پیش از بازداشته‌شدن دانش‌جویان دختر از ادامه‌ی تحصیل، سال سومش را در دانش‌کده‌ی خبرنگاری دانش‌گاه کابل سپری می‌کرد، می‌گوید؛ برای این که بی‌کار نماند از سوی خانواده‌اش به تحصیل در رشته‌ی قابلگی مجبور شده است. «پدرومادرم مرا مجبور کردند که قابلگی بخوانم؛ ولی این کار، شروع به خاک‌سپاری آرزوهایم است. برای این که بی‌کار نباشم، می‌خواهم یک قابله شوم؛ ولی هر زمانی که محدودیت‌ها تمام شد، دوباره ژورنالیزم می‌خوانم.»
پس از ممنوعیت تحصیل دختران از سوی امارت اسلامی در زمستان سال گذشته -۱۴۰۱-، اکنون، دختران تنها می‌توانند در رشتههای قابلگی و پرستاری در انستیتیوت‌های خصوصی درس بخوانند.
سلام‌وطندار فارسی را در تویتر دنبال کنید
شماری از دانش‌جویان دختر رشتههای قابلگی و پرستاری در انستیتیوت‌های خصوصی شهر کابل، نبود کار و وضع محدودیت در برابر تحصیل دختران در دیگر بخش‌ها را، مهم‌ترین دلیل‌های روآوردن شان به تحصیل در این دو رشته عنوان می‌کنند.
سحر صافی، دانش‌جوی سال چهارم رشته‌ی اقتصاد در یکی از دانش‌گاه‌های خصوصی که مقام نخست را نیز در صنف خود داشته است، می‌گوید که در آینده می‌خواسته تاجر شده و در دانش‌گاه تدریس کند؛ اما در این اواخر، به فراگیری قابلگی روی آورده است. خانم صافی، می‌گوید که سه سال دانش‌گاه را با دشواری‌های زیاد و پولی که خانواده‌اش از بستگان او قرض می‌گرفته، توانسته به تحصیل در رشته‌ی اقتصاد ادامه بدهد. او، برای این که بتواند بدهی‌های خانواده‌اش را بپردازد، ناچار شده که قابلگی بخواند و به کار در این رشته بیندیشد. صافی، در حالی که ناخوشی در چهره‌اش دیده می‌شود، می‌گوید: «رشته‌ی قابلگی را نمی‌خواهم بخوانم، اما به خاطر پرداختن قرضه‌هایی که گرفتیم می‌خوانم.»
شماری از دانش‌جویان دختری که از ناچاری به فراگیری رشتههای قابلگی و پرستاری رو آورده اند، می‌گویند؛ با این که برای واردشدن به دانش‌گاه، با سختی‌های زیاد خانواده‌های شان را قانع کرده اند؛ اما اکنون، با ممانعت از سوی حکومت روبه‌رو اند و برای همین، ناچار شده اند در رشته‌هایی که دوست ندارند، تحصیل کنند.
سلام‌وطندار فارسی را در فیسبوک دنبال کنید
مهریه حلیمی، دانش‌جوی سال اول رشته‌ی نرسنگ در یکی از انستیتیوت‌های خصوصی در شهر کابل که پیش از وضع محدودیت‌های تحصیلی، دانش‌جوی سال سوم رشته‌ی حقوق و علوم سیاسی در دانش‌گاه کابل بوده، می‌گوید که برای تحصیل در رشته‌ی حقوق و علوم سیاسی، با ممانعت خانواده‌اش روبه‌رو بود که سرانجام با پادرمیانی کاکاهیش توانسته رضایت خانواده را به دست بیارود. او که پس از دستور منع تحصیل دختران، خانه‌نشین و دچار افسردگی می‌شود، می‌گوید که برای این که در آینده بی‌کار نماند و برای همیشه به ماندن در چهاردیواری خانه محکوم نشود، به تحصیل در رشته‌ی پرستاری روی آورده است.
خانم حلیمی، می‌گوید: «با خانواده‌ام بسیار مبارزه کردم تا مرا ماندن که به دانش‌گاه بروم. شب‌وروز بی‌خوابی کشیدم تا در رشته‌ی دل‌خواه خود (حقوق) کامیاب شوم. وقتی کامیاب شدم، تازه به رؤیاهایم رسیده بودم و صنف سوم بودم که دیگه برای ما اجازه ندادند درس بخوانیم.»
در ۲۹ قوس سال گذشته، وزارت تحصیلات عالی امارت اسلامی ادامه‌ی تحصیل دانش‌جویان دختر را منع قرار داد و تا اکنون، روشن نیست که دختران چه زمانی حق بازگشتن به دانش‌گاه را خواهند یافت؛ ناروشن‌بودنی که روی سرنوشت هزاران دختر در افغانستان سایه انداخته و دانش‌گاه‌های خصوصی زیادی را نیز با خطر ورشکستگی روبه‌رو کرده است.
