شیوع ویروس کرونا در یک سال اخیر رنج پناهجویان را مضاعف کرده و تأثیرات منفی بر زندهگی آنان در کشورهای اروپایی گذاشته است. بیشتر کشورهای اروپایی برای مهار و کنترل این ویروس محدودیتهای زیادی را وضع کردهاند.
شماری از مهاجرانی که در نتیجۀ جنگ و ناامنیهای اخیر، مشکلات اقتصادی و بیکاری کشور را ترک کرده و از راههای دشوارگذر و نامنظم خودشان را به کشورهای اروپایی رساندهاند، میگویند که از آغاز گفتوگوهای صلح بینالافغانی خرسند هستند.
ذبیحالله کارگر، ۳۱ سال دارد و باشندۀ اصلی ولسوالی قلعۀزال ولایت کندز است. او مدرک کارشناسیاش را از رشتۀ کیمیای دانشگاه کندز بهدست آورده و مدتی بهعنوان آمر انتخاباتی در کمیسیون مستقل انتخابات کندز کار کرده است. ذبیحالله پس از تهدیدات امنیتی از سوی طالبان راه مهاجرت نامنظم را در پیش میگیرد و وارد ترکیه میشود.
محمدامیر فاریابی، باشندۀ اصلی ولایت فاریاب و مهاجر افغانستان در شهر استانبول ترکیه است. او میگوید که ۲۵ سال تجربۀ خدمت افسری را در چوکات نهادهای امنیتی داشته و پنجسال است در ترکیه با سرنوشت نامعلومی زندهگی میکند.
هرچند پیش از همهگیری کرونا مهاجران افغانستان در کشورهای دیگر روزگار خوبی نداشتند، گسترش این ویروس این وضعیت را بدتر از گذشته ساخته است.
شماری از مهاجران افغانستان در کشورهای ترکیه، ایران و اروپایی از محدودیتهای شغلی و عدم برخورداری از امکانات بهداشتی سخت شکایت و انتقاد میکنند.
شماری از مهاجران افغانستان مقیم ترکیه میگویند که نسبت به سال گذشته در بهای مواد خوراکی، پوشاک، کرایۀ خانه، آب، برق و گاز تفاوتهای نگرانکننده رونما شده است.
عرفان هزاره، جوانترین نقاش مهاجر افغانستان در ترکیه است. او اهل افغانستان و بزرگشدۀ ایران است. عرفان در زمان اندک بیشترین توجه مقامهای ترک را جلب و جایگاه خوبی به خودش پیدا کرده است. او با کارهای جدی و فوقالعاده در عرصۀ هنر نقاشی توجه مقامهای بلندپایۀ ترکیه را به خود جلب کرده و از این طریق شایستهگیاش را به مردم ترکیه نیز به نمایش گذاشته است.
نظرمحمد، فرمانده نیروهای خیزش مردمی در روستاهای «اویمه قلعه» و «خواجه موسای» ولسوالی پشتونکوت ولایت فاریاب، چندینسال در خط نبرد با طالبان میجنگد. این فرمانده محلی سالهایی که در برابر طالبان جنگیده، چندین تن از اعضای خانوادهاش را نیز قربانی داده است.
ویروس جهانگیر کرونا یا بیماری کووید ۱۹ بیش از یکسال میشود ظهور کرده است. نخستین مبتلای این ویروس یک باشندۀ شهر ووهان، مرکز ایالت هوبی چین بود. ویروس کرونا با رعایت توصیههایی چون فاصلهگذاری اجتماعی، پوشیدن ماسک و رعایتکردن نظافت، هنوز هم در ترکیه روزانه دهها قربانی میگیرد و صدها مبتلا را روانۀ بیمارستانها میکند.
افزایش ناامنی و ترورهای هدفمند در کشور سبب شده شماری از فعالان رسانهیی و مدنی کشور را ترک کنند.
هدایتالله سهیل، از فعالان رسانهیی و مدنی است که به دلیل افزایش ناامنی کشور را ترک کرده است. او به سلاموطندار میگوید که بارها گواه ناامنی و فعالیت گستردۀ گروههای خرابکار و دزد بوده و این موارد سبب شده جوانان آموزشدیده، دانشآموخته و صاحب کار، از وضعیت بغرنج کنونی دست به فرار بزنند.
روحالله حسینی یکی از هزاران جوان دانشآموختۀ کشور است که عشق خدمت به وطن و ملتش را در شانههای حسرتکش خود به فرسنگها دور از وطن و مردمش در مهاجرت با خود حمل میکند. با رؤیاهای تحققنیافتهاش در انتظار آیندهیی معجزهآسا برای کشور و مردمش هست.
«میخواست به اروپا برود؛ ولی زیر خاک رفت.» این بریدهیی از گفتههای خواهریست که برادرش را که از مسیر نامنظم به ترکیه مهاجرت کرده بود، از دست داده است.
مینا، خواهر نوراحمد قرلق میگوید، برادر جوانش که میخواست به یکی از کشورهای اروپایی مهاجرت کند، با تمام آرزوهایش زیر خاک رفت. به گفتۀ مینا، برادرش از ۱۰ سال به اینسو در ترکیه زندهگی میکرد و قصد سفر به کشورهای اروپایی را داشت.
میراجان، جوان ۲۷ ساله، باشندۀ ولسوالی پنجوایی ولایت کندهار است. او از هفت سال به اینسو در شهر کندهار زندهگی میکند و سرپرستی خانوادهاش را
افزایش ناامنی و بیکاری در سالهای پسین در کشور سبب شده است که میزان مهاجرت، بهویژه مهاجرت نامنظم بهگونۀ بیپیشینهیی افزایش یابد. نور ولی اعتماد،
کندز، در شمالشرق کشور، از ولایتهای ناامن است. این ولایت، در سالهای پسین دو بار بهدست گروه طالبان افتاده و درگیریهای پیهم و بیکاری در
طارق رسا، باشندۀ ولایت بغلان است. او برای دستیابی به زندهگی آرام و حفظ جانش، نزدیک به شش سال پیش شغلش را ترک کرد و با صرف هزینۀ هنگفت، راه مهاجرت نامنظم را در پیش گرفت. طارق پیش از مهاجرت در یکی از رسانههای خصوصی کار میکرد.
