ماه‌ها زجر و بدبختی برای هیچ؛ عبدالخالق از اردوگاه یونان حکایت می‌کند
ناامنی، بی‌کاری، مشکلات اقتصادی و محدودبودن فضای مناسب برای زنده‌گی در کشور، از جمله عامل‌هایی‌اند که منجر شده عده‌یی از جوانان دست به مهاجرت منظم یا نامنظم بزنند.
ناامنی، بی‌کاری، مشکلات اقتصادی و محدودبودن فضای مناسب برای زنده‌گی در کشور، از جمله عامل‌هایی‌اند که منجر شده عده‌یی از جوانان دست به مهاجرت منظم یا نامنظم بزنند.
شمار بسیاری از شهروندان افغانستان به‌دلیل چهار دهه جنگ و ناامنی و رسیدن به زنده‌گی مطمین، کشور را ترک و به کشورهای دیگر مهاجر شده‌اند. این مهاجران که از مسیرهای نامنظم اقدام به مهاجرت کرده، علاوه بر این‌که در مسیر راه با مشکلات بسیاری روبه‌رو شده‌اند، پس از رسیدن به کشور مقصد، بنابر مشکلات زیاد در ناامیدی زنده‌گی می‌کنند.
سلام‌وطندار این‌بار با جوانان دانش‌جو، فعالان رسانه‌یی و مدنی افغانستان که بنابر فراگیری دانش یا از مجبوری به ترکیه مهاجر شده‌اند و در دیار غربت حسرت برگشت به کشور را دارند، در پیوند به صلح با طالبان گفت‌وگو کرده است. یکی از این جوانان، منیره اورگنج، دختر خانم فعال رسانه‌یی، نقاش و شاعر چیره‌دست افغانستان است که دارای دو مدرک کارشناسی ژورنالیسم و ادارۀ عامۀ دانشگاه فنی کارادنیز است و از چندین سال به این‌سو در ترکیه سرگرم فراگیری دانش می‌باشد.
امیرخان، چند سال پیش با تصور رسیدن به یک کشور امن، بدون داشتن سند رسمی به مهاجرت نامنظم رو آورد. او که اکنون با مشکلات زیاد خود را به یکی از کشورهای اروپایی رسانده است، از رنج‌های فراوانی که در مسیر رسیدن به اروپا کشیده است، حکایت می‌کند.
افغانستان از جمله کشورهایی‌ست که شهروندان آن به دلیل‌های گونه‌گون دست به مهاجرت‌های منظم و نامنظم می‌زنند؛ عده‌یی به سودای رسیدن به جهانی بهتر، برخی دیگر برای دریافت لقمه‌یی و کسانی هم برای نجات جان‌شان از جنگ.
در چند سال اخیر شماری از شهروندان افغانستان برای دست‌یافتن به زنده‌گی آرام، فریب قاچاق‌بران انسان را می‌خورند و راه دیگر کشورها را در پیش می‌گیرند.
جمشید، جوانی‌ست که برای دست‌یابی به آرزوهایش، تن به مهاجرت نامنظم می‌دهد تا از راه‌های دشوارگذر به ایران برسد، اما در مسیر سفر با مشکلات زیادی روبه‌رو شده و از یک‌جا به‌جای دیگر منتقل می‌شود.
شیرمحمد اویغون، جوان دانش‌آموخته و فعال رسانه‌یی‌ست که در جریان وظیفۀ دولتی (به‌حیث شهردار ولسوالی دولت‌آباد ولایت فاریاب) با هم‌‌روستایا‌نش در تقابل شده و عده‌یی از این اشخاص در تبانی با طالبان او را تهدید جانی می‌کنند. اویغون وقتی فشارها را می‌بیند، فرار را بر قرار ترجیح می‌دهد و مجبور می‌شود خانواده و کشورش را ترک کند.
حدود دو سال از آغاز روند گفت‌وگوهای صلح میان آمریکا و طالبان و گفت‌وگوهای صلح بین‌الافغانی در دوحه، مرکز قطر می‌گذرد. چنان‌چه این روند برای مردم افغانستان با امیدواری‌های زیاد به همراه بوده است، برای مهاجران نیز روزنۀ امیدی را گشوده است.
مهاجران افغانستانی به دلیل عدم دریافت مدرک شناسایی در کشورهای اروپایی با سرنوشت ناروشنی روبه‌رواند.
امرالله یکی از پناهجویان‌ست که دو سال پیش به دلیل ناامنی و عدم فراهم بودن زمینۀ کار به گونۀ نامنظم به یکی از کشورهای اروپایی مهاجرت کرد.
هزاران تن از شهروندان افغانستان به دلیل ناامنی، فقر و بی‌کاری کشور را ترک کرده‌اند و در دیگر کشورها در وضعیت دشواری زنده‌گی می‌کنند.
شیوع ویروس کرونا در یک سال اخیر رنج پناهجویان را مضاعف کرده و تأثیرات منفی بر زنده‌گی آنان در کشورهای اروپایی گذاشته است. بیشتر کشورهای اروپایی برای مهار و کنترل این ویروس محدودیت‌های زیادی را وضع کرده‌اند.
شماری از مهاجرانی که در نتیجۀ جنگ و ناامنی‌های اخیر، مشکلات اقتصادی و بی‌کاری کشور را ترک کرده و از راه‌های دشوارگذر و نامنظم خودشان را به کشورهای اروپایی رسانده‌اند، می‌گویند که از آغاز گفت‌وگوهای صلح بین‌الافغانی خرسند هستند.
ذبیح‌الله کارگر، ۳۱ سال دارد و باشندۀ اصلی ولسوالی قلعۀزال ولایت کندز است. او مدرک کارشناسی‌اش را از رشتۀ کیمیای دانشگاه کندز به‌دست آورده و مدتی به‌عنوان آمر انتخاباتی در کمیسیون مستقل انتخابات کندز کار کرده است. ذبیح‌الله پس از تهدیدات امنیتی از سوی طالبان راه مهاجرت نامنظم را در پیش می‌گیرد و وارد ترکیه می‌شود.
محمدامیر فاریابی، باشندۀ اصلی ولایت فاریاب و مهاجر افغانستان در شهر استانبول ترکیه است. او می‌گوید که ۲۵ سال تجربۀ خدمت افسری را در چوکات نهاد‌های امنیتی داشته و پنج‌سال است در ترکیه با سرنوشت نامعلومی زنده‌گی می‌کند.
هرچند پیش از همه‌گیری کرونا مهاجران افغانستان در کشورهای دیگر روزگار خوبی نداشتند، گسترش این ویروس این وضعیت را بدتر از گذشته ساخته است.
شماری از مهاجران افغانستان در کشورهای ترکیه، ایران و اروپایی از محدودیت‌های شغلی و عدم برخورداری از امکانات بهداشتی سخت شکایت و انتقاد می‌کنند.
شماری از مهاجران افغانستان مقیم ترکیه می‌گویند که نسبت به سال گذشته در بهای مواد خوراکی، پوشاک، کرایۀ خانه، آب، برق و گاز تفاوتهای نگرانکننده رونما شده است.