انگیزه، یکی از دانش‌آموزان در صنف‌های محلی تسریعی که با پیراهن کریمی و چادر سفید، پای حرف‌های آموزگارش نشسته، می‌گوید که پس از پایان جنگ، قلم و کتابچه در دست گرفته و برای آموختن تلاش می‌کند؛ تا این گونه بتواند در آینده، کودکان بدون سرپرست را زیر یک چتر گرد آورده و زمینه‌ی آموزش را به آن‌ها فراهم کند. «در قریه‌ی جوی غفور، درس می‌خوانیم. اول که صنف جور نشده بود، راه دوری می‌کرد در مکتب‌های دیگر رفته نمی‌توانستیم. بی‌کار بودیم. تشکری می‌کنیم از دفتر اکتید، یونیسف و معارف که برای ما کتابچه و همه چیز فراوان است.»

کارزاری زیر نام «#کمپاین_ملی_آموزش_دختران»، امروز توسط شماری از فعالان مدنی و اجتماعی در تویتر راه‌اندازی شد. مسئولان برگزاری این کارزار، هدف از این اقدام را رفع ممنوعیت آموزش دختران عنوان می‌کنند و می‌گویند که بازداشتن دختران از آموزش و تحصیل، بیش‌تر از این قابل تحمل نیست. خوشحال روهی، از برگزارکنندگان این کارزار، می‌گوید که آموزش جزو حقوق اساسی دختران و خواست تمام شهروندان است.