امروز بیستم جون، برابر با روز جهانی پناهنده‌گان است. این روز توسط سازمان ملل متحد به‌منظور احترام به پناهجویان در سراسر جهان نام‌گذاری شده است. در روز جهانی پناهنده‌گان از قدرت و شجاعتی که پناهنده‌گان برای فرار از مشکلات، درگیری و شکنجه از کشورشان به خرج می‌دهند، تجلیل می‌شود. از این روز به‌عنوان فرصتی برای ایجاد هم‌دلی و درک مشکلات پناهجویان و ارج‌نهادن به تاب‌آوری آن‌ها در بازسازی زنده‌گی‌شان، یاد می‌شود.
با وجود این‌که همه‌ساله از این روز تجلیل می‌شود؛ اما وضعیت پناهجویان در بیشتر کشورهای جهان قابل تعریف نیست. شمار بسیاری از پناهجویان را شهروندان کشورهایی مانند سودان، سومالی، سوریه، افغانستان و دیگر کشورهای فقیر و جنگ‌زده تشکیل می‌دهند.
شهروندان این کشورها معمولاً برای حفظ جان‌شان مجبور به ترک کشورشان می‌شوند؛ اما در راه رسیدن به کشور مقصد، با مشکلات فراوان روبه‌رو می‌شوند.
سلام‌وطندار فارسی را در توییتر دنبال کنید
رضا، یکی از شهروندان افغانستان است که چهار سال پیش بنا بر مشکلات امنیتی به ترکیه رفت. او می‌گوید که تا یک سال از تمام حقوق اولیه مثل کار و استفاده از خدمات صحی محروم بود. رضا می‌افزاید، در ترکیه کسانی که کارت هویت ندارند، نمی‌توانند به شفاخانه مراجعه کنند و این بزرگ‌ترین مشکل برای پناهجویان است.
او می‌گوید که مشکلات آنان از زمان آغاز همه‌گیری کرونا دو برابر شده است و حالا حتی با کارت هویت حق مراجعه به شفاخانه، خرید و استفاده از وسایل نقلیۀ شهری را ندارند. «یکی از مشکلات عمدۀ ما نداشتن اجازۀ کار است. پناهنده‌ها در ترکیه هیچ اجازۀ کار ندارند و مشکل دیگر ما نداشتن کارت هویت بود که پس از تقریباً یک سال به‌دست آوردیم.»
حبیب، یکی دیگر از پناهجویان است. او که بیش از هفت سال می‌شود در اندونیزیا زنده‌گی می‌کند، می‌گوید که در وضعیت بدی در اردوگاه به‌سر می‌برد.
به گفتۀ حبیب، بیشتر پناه‌جویانی که در اندونیزیا زنده‌گی می‌کنند، از همۀ حقوق اولیۀ زنده‌گی محروم هستند و شماری از پناهجویان سال‌ها را مجبور شده‌اند در اردوگاه‌ها و حتی زندان سپری کنند.
حبیب می‌افزاید که با همه‌گیری کرونا سفارت‌خانه‌ها بسته شده و روند پیش‌برد کارهای پناهجویان به تعویق افتاده است.
سلام‌وطندار فارسی را در تلگرام دنبال کنید
حبیب می‌گوید: «مشکلات عمده در اندونیزیا برای پناهنده‌ها این است که از حقوق اولیه مثل کار و آموزش محروم‌اند. اکثر مهاجرین این‌جا خسته‌اند و برخی از مهاجرین سال‌ها در کمپ و زندان باقی مانده و ناامید شده‌اند.»
این پناهجویان از سازمان‌های بین‌المللی می‌خواهند که برای بهبود وضعیت زنده‌گی آنان کارهای مؤثرتری انجام دهند.
مینا اسدی، یکی دیگر از پناهجویان است که از سال ۲۰۱۵ به این‌سو در اندونیزیا به‌سر می‌برد. مینا استاد ورزش کاراته است و فعالیت‌هایش در کابل سبب شد که از نشانی‌های مختلف تهدید شود.
او پس از رفتن به اندونیزیا، دست از تلاش برنداشت و تلاش کرد که کودکان و نوجوانان پناه‌جو را ورزش کاراته آموزش دهد. در روزهای نخست از جای کوچک و با چند شاگرد کارش را آغاز کرد؛ اما حالا ده‌ها پناه‌جو را آموزش می‌دهد.
سلام‌وطندار فارسی را در فیسبوک دنبال کنید
از سوی دیگر، شماری از پناهجویان در اندونیزیا از دو روز به این‌سو هشتگی را زیر نام «هزاره ریفیوجیز HazaraRefugees#» در توییتر راه‌اندازی کرده‌اند و برای هزاره‌های پناهنده در اندونیزیا و تایلند دادخواهی می‌کنند.
در همین حال، سفارت آمریکا در کابل اعلام کرده است که به‌مناسبت روز جهانی پناهنده‌گان، از مهاجران و بی‌جا‌شده‌های داخلی افغانستان پشتی‌بانی خواهند کرد.
