«وقتی جنینم را سقط کردم، مکمل سقط نشده بود، ۱۸ روز خون‌ریزی داشتم تا پارچه‌ای باقی مانده در رحم از بین رفت. در این مدت بسیار دارو استفاده کردم.» این پاره‌ا‌ی از گفته‌های نسرین (نام مستعار)، شهروند افغانستان است که برای رفتن به اروپا و ردنشدن پرونده‌ی مهاجرتش از سوی کشورهای اروپایی، جنینش را سقط کرده است.
نسرین که پس از فروپاشی جمهوری به پاکستان رفته است، می‌گوید که در بهار سال روان، هنگامی که دانست باردار شده و قرار است برای دومین بار مادر شود، به دلیل این که پرونده‌ی مهاجرتش با تأخیر روبه‌رو نشود، جنین ۴۵روزه در رحمش را با استفاده از دارو، سقط کرده است.
نسرین، می‌افزاید که سقط جنینش، او را به بیماری‌های جسمی و روانی دچار کرده است. او می‌گوید: «استفاده از دارو بسیار بالایم تأثیر کرده است؛ بسیار افسردگی شدید گرفته‌ام. با شوهرم بسیار کج‌خلقی می‌کنم؛ در اندک گپ هم‌راهش جنگ می‌کنم؛ حتا این که نزدیک بود خودکشی کنم؛ همسرم متوجه شد و اجازه نداد.»
سلام‌وطندار را در تلگرام دنبال کنید
نسرین که هم‌زمان با رفتن به پاکستان، به آلمان و ایالات متحده‌ی امریکا درخواست پناهندگی داده است، می‌گوید که دوست ندارد با آوردن فرزند دیگر، پرونده‌ی مهاجرتش از سر گرفته شود و بیش از این، در بی‌سرنوشتی در پاکستان زندگی کند.
این تنها نسرین نیست که برای رفتن به کشورهای مهاجرپذیر تصمیم به سقط جنینش گرفته؛ بل شماری از زنانی که در بیشتر از دو سال گذشته به پاکستان رفته اند و انتظار رفتن به کشورهای دیگر را می‌کشند، به گونه‌ی خودخواسته تصمیم به سقط جنین شان گرفته اند.
مریم (نام مستعار)، دیگر شهروند افغانستان که پس از فروپاشی جمهوری با خانوادهاش به پاکستان رفته است، نیز یک سال پیش جنینش را به کمک دارو و بی‌خبر از اعضای خانوادهاش، سقط کرده است.
مریم که اکنون ۳۰ سال دارد و مادر سه کودک است، می‌گوید که ترس از به‌تأخیر‌افتادن پرونده‌ی مهاجرتش به کانادا، او را وا داشت تا جنین سه‌ماهه‌اش را از بین ببرد. او می‌افزاید: «این کار به من آسان نبود؛ چون من یک مادر هستم؛ ولی به خاطر سرنوشت دخترانم مجبور شدم این تصمیم را بگیرم. بعد از سقط، مشکلات نسایی_ولادی به من پیش شده؛ چندین بار نزد داکتر/پزشک رفتم؛ ولی هیچ فایده نداشت.»
این مادر، تأکید می‌کند که خود و خانوادهاش آرزوی فرزند پسر را داشتند؛ اما برای رسیدن به کشور مقصد و بیرون‌شدن از بی‌سرنوشتی که اکنون در پاکستان با آن روبه‌رو اند، بی‌خیال این آرزو شده است.
با این که مادرشدن حس خوبی را به مادران انتقال می‌دهد؛ اما مهاجرت و مشکلاتی که در جریان رسیدن به کشورهای مهاجرپذیر وجود دارد، این مادران را وا داشته است که با سقط جنین شان، لذت حس مادرشدن را نادیده بگیرند و بیماری‌های جسمی و روانی پس از سقط را تحمل کنند.
سلام‌وطندار را در اکس دنبال کنید
شماری از پزشکان، می‌گویند که جنین اگر ناگهانی سقط شود یا هم خودخواسته، پیامدهای خطرناک برای مادران دارد.
شازیه، پزشک در یکی از شفاخانه‌ها در پاکستان، می‌گوید که سقط جنین مادران را به افسردگی، اختلال‌های ذهنی و بیمارهای جسمی، مبتلا می‌کند. «هر زن که طفلش را از دست می‌دهد، برایش سخت است. در بسیاری موارد زنان افسرده و از زندگی نا‌امید می‌شوند و مادر در این زمان به درمان طولانی‌مدت نیاز دارد که هم از نظر جسمی و هم از نظر روحی باید زیر درمان باشد.»
بسیاری از زنان که اکنون در پاکستان در انتظار رفتن به کشورهای مهاجرپذیر اند، پس از فروپاشی جمهوری یا خود شان یا یکی از اعضای خانواده‌ی شان برای رفتن به کشورهای اروپایی و امریکایی درخواست پناهندگی داده اند. شماری از این زنان برای رسیدن به کشورهای مقصد و کندنشدن روند رسیدگی به پروندههای مهاجرت شان، تصمیم می‌گیرند جنین شکل‌گرفته در رحم شان را به گونه‌ی خودخواسته سقط کنند.
