فقر و تنگ‌دستی؛ ده‌ها کودک در سرپل در داش‌های خشت‌پزی کار می‌کنند

با طلوع آفتاب، شماری از کودکان در سرپل به جای مکتب‌‌رفتن، به سوی داش‌های خشت‌پزی می‌روند و برای تأمین نیازهای خانواده‌های خود از صبح تا شام خشت می‌ریزند. این کودکان که از نعمت آموزش محروم اند، بازی‌های کودکانه را با کارهای شاق عوض کرده‌ اند.

«روزهایی شده که سه تا چهار روز چیزی برای خوردن نبوده و ما چیزی نخورده‌ایم»

در گزارش تازه‌ی سازمان خوراک و کشاورزی ملل متحد زیر نام «گزارش جهانی در باره‌ی بحران‌های غذایی» که به تازگی پخش شده، آمده است که شهروندان هفت کشور در دوره‌ی زمانی از سال ۲۰۲۲، با فقر، ناداری و گرسنگی شدید روبه‌رو شده اند. بر اساس این گزارش، ۵۷ درصد از گرسنگان در سومالیا بوده اند.

آگاهان: با کاهش کمک‌های انسان‌دوستانه، افغانستان سال سختی را در پیش خواهد داشت

در همین حال، بهمن یوسفی، استاد دانش‌گاه و پژوهش‌گر مسائل اقتصادی، می‌گوید که به دلیل رعایت‌نشدن حقوق زنان در افغانستان، جامعه‌ی جهانی از پرداختن به این کشور دل‌سرد شده است؛ چیزی که سبب شده کمک‌های مورد نیاز افغانستان، از سوی جهان تأمین نشود.

اوچا: کم‌تر از پنج درصد درخواست مالی برای کمک‌رسانی در افغانستان تأمین شده است

بخش افغانستان دفتر هم‌آهنگ‌کننده‌ی کمک‌های انسان‌دوستانه سازمان ملل متحد (اوچا)، گفته که کم‌تر از پنج درصد درخواست مالی این نهاد برای کمک‌رسانی در ۲۰۲۳ در افغانستان، تأمین شده است. اوچا نوشته است، در حالی که بحران افغانستان بزرگ‌ترین و جدی‌ترین بحران انسانی در جهان است، عملیات انسان‌دوستانه در این کشور کم‌ترین کمک مالی را دارد.

برنامه‌ی جهانی غذا:‌ میلیون‌ها تن در افغانستان با خطر گرسنگی روبه‌رو اند

برنامه‌ی جهانی غذا، روز گذشته با پخش بیانیه‌ای در تویترش گفته است که اگر کمک مورد نیاز شهروندان افغانستان را دریافت نکند، در روزهای پیش رو، نه میلیون تن در این کشور با خطر گرسنگی روبه‌رو خواهند شد. دیوید بسلی، رییس برنامه‌ی جهانی غذا، گفته است که جهان نمی‌تواند در این لحظه از بحران بی‌پیشینه، به مردم افغانستان پشت کند.

ناداری و غم بی‌سرپناهی؛ «هیچ چیزی نداریم، آیا این زندگی است؟»

شماری از خانواده‌ها در دل پایتخت، زمستان را در خانه‌هایی بدون در و پنجره و دست‌رسی‌داشتن به هیچ گونه امکانات گرمایشی سر می‌کنند. ۱۵ خانواده در اردوگاه/کمپ «تجوا» در چهارراه «گل‌سرخ» شهر کابل، در اتاقک‌هایی بدون در و پنجره و سقف‌های شکسته، شب‌وروز شان را می‌گذرانند.

سرپرست خانواده‌ای در ارزگان: تمام سال چپلی خود را به پای یتیمانم پوشانده‌ام

گل‌سیکه، باشنده‌ی شهر ترینکوت، مرکز ارزگان که سه پسر خود را در جنگ‌های گذشته از دست داده است و از ۱۳ نوه‌اش سرپرستی می‌کند، می‌گوید که سردی هوا، گرسنگی و بیماری‌های مختلف، زندگی این کودکان را تهدید می‌کند.

مادر فقیر: با ترس این‌ که فرزندانم از گرسنگی بمیرند شب را به صبح می‌رسانم

به دنبال سرمای شدید در افغانستان، شماری از شهروندان با مشکلات بسیاری روبه‌رو شده اند؛ شهروندانی که به دلیل فقر، شب‌ها را گرسنه و روزها را در جست‌وجوی غذا سپری می‌کنند. به دلیل جنگ‌های طولانی، خشک‌سالی، فقر و عامل‌های دیگر، بسیاری از خانواده‌ها مجبور به ترک خانه‌های شان و شماری دیگر به امید آینده‌ی بهتر در کابل ساکن شده اند.

فقر و بی‌کاری در هلمند؛ شماری از خانواده‌ها در دکان‌های مخروبه زندگی می‌کنند

جنگ‌های طولانی گذشته، خشک‌سالی، بازار کم‌رنگ محصولات زراعتی و کم‌بود فرصت‌های شغلی، از موردهایی اند که بسیاری از باشند‌گان هلمند را با چالش‌های گسترده‌ی اقتصادی روبه‌رو کرده است. شماری از خانواده‌ها در هلمند، می‌گویند که به دلیل فقر، بی‌کاری و ناتوانی در پرداخت کرایه‌ی خانه، مجبور شده ‌اند در بازارها و دکان‌های مخروبه زندگی کنند.

نان‌آوران کوچک و غم بزرگ؛ «پدرم معتاد است، مجبورم کار کنم»

ساعت از دوی پس از چاشت گذشته، هوا ابری و سرد است، در جاده‌ای در شهرنو کابل، چشمم به کودکی می‌افتد که بوری‌ای از بتری‌های پلاستیکی را روی پشتش انداخته و برای یافتن بتری‌های بیش‌تر، خریطه‌های درون زباله‌دانی را زیرورو می‌کند. او، خودش را وارث معرفی می‌کند و می‌گوید که پدرش معتاد است؛ چیزی که ناچارش کرده، با دو برادر کوچک‌تر از خودش، بار تأمین نیازهای خانواده‌ی ۱۰ نفره‌اش را به دوش بکشد.

کارگران خیابانی در کابل: یافتن لقمه‌نانی برای شب به ما دشوار شده است

شماری از کارگران خیابانی در کابل، می‌گویند که نبود کار همه‌وقت و افزایش بهای مواد خوراکی اولیه، آنان را با گرسنگی روبه‌رو کرده است. نادر، یک تن از باشندگان کابل با کراچی تک‌چرخش، از صبح تا شام در جاده‌های شهر تلاش می‌کند باری برای کشیدن پیدا کند تا شب با دستان خالی به خانه برنگردد.