برنامه‌ی جهانی غذا، روز گذشته با پخش بیانیه‌ای در تویترش گفته است که اگر کمک مورد نیاز شهروندان افغانستان را دریافت نکند، در روزهای پیش رو، نه میلیون تن در این کشور با خطر گرسنگی روبه‌رو خواهند شد. دیوید بسلی، رییس برنامه‌ی جهانی غذا، گفته است که جهان نمی‌تواند در این لحظه از بحران بی‌پیشینه، به مردم افغانستان پشت کند.
در همین حال، شماری از نیازمندان با گلایه از وضعیت بد زندگی شان، می‌گویند که با نان بخورونمیر زندگی شان را سر می‌کنند. راشد، باشنده‌ی کابل، می‌گوید: «کراچی داشتم که حالا آن هم بسته شده است و با مشکلات زیادی روبه‌رو هستم و نمی‌توانم نان سه وقت خود را یافت کنم. تنها یک یا دو وقت غذا می‌خوریم، همان قدر که نمیریم. هنگامی که کراچی داشتم، می‌توانستم حداقل پول گاز را بدهم؛ اما حالا قرض می‌کنم و از بسیاری هم قرض‌دار هستم.»
سلام‌وطندار فارسی را در فیسبوک دنبال کنید
همین گونه، غلام‌نبی، باشنده‌ی نیمروز، با گلایه از ناداری‌ای که دامن‌گیرش شده است، می‌گوید که در بیشتر از یک سال‌ونیم گذشته، از سوی هیچ نهادی، کمکی دریافت نکرده است. او می‌افزاید: «کمک به همان دوروبرها و پول‌داران می‌رسد؛ ولی به کارگران نمی‌دهند. ما در منطقه‌ی خود کارگری می‌کنیم و روز ۳۰۰ افغانی تنها برای تهیه‌ی نان خشک مصرف می‌شود. بیمار داریم. به دیگران پنج تا شش دوره کمک رسیده؛ اما به ما تا کنون یک بار هم کمک نرسیده است.»
با این حال، آگاهان مسائل اقتصادی، می‌گویند که توزیع ناعادلانه و نبود سازوکار منظم برای توزیع کمک‌ها به نیازمندان، سبب شده است که گراف ناداری بلند برود و به شمار گرسنگان افزوده شود. آمنه هاشمی، آگاه مسائل اقتصادی، به سلام‌وطندار می‌گوید: «من فکر می‌کنم که بیش از نیمی از شهروندان افغانستان در حالت بحرانی و زیر خط فقر باشند. دلیل اصلی این معضل، این است که متأسفانه [توزیع] کمک‌ها، برنامه و مدیریتی که باید انجام شود، عادلانه و درست نیست. اگر نظارت درست باشد، روند کار به گونه‌ی مثبت به پیش خواهد رفت.»
از سویی هم، عبدالرحمان حبیب، سخن‌گوی وزارت اقتصاد، می‌گوید که شکایت‌ها از توزیع ناعادلانه‌ی کمک‌ها به این وزارت نیز رسیده است. او می‌افزاید: «همه‌ی کمک‌ها و پروژه‌هایی که از طرف سازمان‌ها تطبیق می‌شود، نظر به پالیسی خود شان است. مشکلات و شکایت‌ها، از توزیع ناعادلانه به ما هم رسیده است.»
سلام‌وطندار فارسی را در تویتر دنبال کنید
سخن‌گوی وزارت اقتصاد، دلیل اصلی افزایش درصدی فقر در میان شهروندان را بسته‌ماندن دارایی‌های ارزی افغانستان و توقف پروژه‌های توسعه‌ای در این کشور، عنوان می‌کند. او می‌افزاید: «انجماد سرمایه‌ی عظیم افغانستان از سوی غربی‌ها، وضع تحریم‌ها بر سیستم‌های بانکی کشور و توقف آنی همه‌ی پروژه‌های بیرونی، سبب شده است که میزان فقر افزایش یابد. ما تلاش داریم که زیربناهای اقتصادی تقویت شود و برای کاهش میزان فقر و ایجاد زمینه‌ی کار، برنامه‌ای روی دست بگیریم.»
گفتنی است که پس از بازگشت امارت اسلامی به قدرت، دامنه‌ی فقر به شکل روز‌افزونی در افغانستان گسترش و نیاز به کمک‌های انسان‌دوستانه در میان شهروندان افزایش یافته است؛ طوری که بر اساس آمار سازمان ملل متحد، اکنون ۲۸ میلیون و ۳۰۰ هزار شهروند افغانستان به کمک‌های انسان‌دوستانه نیاز دارند.
