هجرت که در یک دفتر خصوصی کارمند است و همه‌روزه ۰۶:۰۰ شام از سر کار، به سمت خانه می‌رود، می‌گوید: «زمانی که از دفتر بیرون می‌شوم، به حدی دود زیاد می‌باشد که چشمانم را سوزش می‌گیرد و گاهی حتا سرک و کوچه را دیده نمی‌توانم.»
شماری از باشندگان کابل، با شکایت از کاغذپرانی در اداره‌های حکومتی، می‌گویند که ماه‌ها طول می‌کشد که کار شان در یک اداره طی مراحل شود.
محبوبه، باشنده‌ی شهر کابل، می‌گوید که بارها پیش آمده که به علت بسته‌‌بودن پیاده‌روها و نبود راه رفت‌وآمد، به زمین خورده است. «روزها به پایین افتادم؛ لباسم پاره شده اگر همرای طفل ما از سرک برویم هم، درست نیست. پیاده‌رو برای عبورومرور مردم است؛ دَ هر پیاده‌رو ببینم دکان‌دار مال خود را بیرون کرده و مانده و برای مردم مشکل ایجاد کرده.»
شهرام نیازی، باشنده‌ی شهر فیض‌آباد، می‌گوید: «مکان‌های تفریحی‌ای که ما رفتیم و محصلین، مردم از بیرون و یا دخل میامدن به چکر، متأسفانه حالی کثافات زیاد شده، آلوده شده؛ حتا لب دریای کوکچه رفتیم، دیدیم که مردم کثافات شان رَ انداخته و جمع‌آوری نکردند.»
در زمستان سال ۱۳۹۵ (۱۸ حوت ۱۳۹۵/۸ مارچ ۲۰۱۷) ، ۴ مهاجم پس از انفجار در دروازۀ ورودی بزرگ‌ترین شفاخانۀ نظامی در افغانستان، وارد این شفاخانه شدند. این حمله پس از نزدیک به هفت ساعت پایان یافت.
وزارت دفاع اعلام کرد که در این انفجار ۳۰ تن کشته و بیشتر از ۵۰ تن دیگر زخمی شده‌اند، اما چندی پس از این انفجار، یافته‌های یک روزنامۀ خصوصی در کابل نشان داد که در این حمله بیش از ۲۰۰ تن جان باخته‌اند.
ساعت ۱۰ پیش از چاشت هفتۀ گذشته برای پیش‌برد کار اداری مکتوبی که به شهرداری کابل ارسال شده بود، راهی این اداره شدم. شنیده بودم
درباره سلام وطن‌دار
سیاست نشراتی و اصول مسلکی
سیاست حریم خصوصی
تماس با ما
فرصت‌های شغلی
ارسال معلومات و اسناد
شرایط همکاری با ما
شکایت
برنامه‌های رادیویی
فلم و عکس
آر اس اس
اشتراک در خبرنامه
