برنامه‌ی جهانی غذا، روز گذشته با پخش بیانیه‌ای در تویترش گفته است که اگر کمک مورد نیاز شهروندان افغانستان را دریافت نکند، در روزهای پیش رو، نه میلیون تن در این کشور با خطر گرسنگی روبه‌رو خواهند شد. دیوید بسلی، رییس برنامه‌ی جهانی غذا، گفته است که جهان نمی‌تواند در این لحظه از بحران بی‌پیشینه، به مردم افغانستان پشت کند.
شماری از خانواده‌ها در دل پایتخت، زمستان را در خانه‌هایی بدون در و پنجره و دست‌رسی‌داشتن به هیچ گونه امکانات گرمایشی سر می‌کنند. ۱۵ خانواده در اردوگاه/کمپ «تجوا» در چهارراه «گل‌سرخ» شهر کابل، در اتاقک‌هایی بدون در و پنجره و سقف‌های شکسته، شب‌وروز شان را می‌گذرانند.
گل‌سیکه، باشنده‌ی شهر ترینکوت، مرکز ارزگان که سه پسر خود را در جنگ‌های گذشته از دست داده است و از ۱۳ نوه‌اش سرپرستی می‌کند، می‌گوید که سردی هوا، گرسنگی و بیماری‌های مختلف، زندگی این کودکان را تهدید می‌کند.
سمیع جهش، خبرنگاری که پس از فروپاشی جمهوری، برای رسیدن به کشور سوم، به پاکستان رفته، روز گذشته در تویتی اعلام کرده که به دلیل فقر و تنگ‌دستی، به فروش گرده‌اش تصمیم گرفته است.
به دنبال سرمای شدید در افغانستان، شماری از شهروندان با مشکلات بسیاری روبه‌رو شده اند؛ شهروندانی که به دلیل فقر، شب‌ها را گرسنه و روزها را در جست‌وجوی غذا سپری می‌کنند. به دلیل جنگ‌های طولانی، خشک‌سالی، فقر و عامل‌های دیگر، بسیاری از خانواده‌ها مجبور به ترک خانه‌های شان و شماری دیگر به امید آینده‌ی بهتر در کابل ساکن شده اند.
جنگ‌های طولانی گذشته، خشک‌سالی، بازار کم‌رنگ محصولات زراعتی و کم‌بود فرصت‌های شغلی، از موردهایی اند که بسیاری از باشندگان هلمند را با چالش‌های گسترده‌ی اقتصادی روبه‌رو کرده است. شماری از خانواده‌ها در هلمند، می‌گویند که به دلیل فقر، بی‌کاری و ناتوانی در پرداخت کرایه‌ی خانه، مجبور شده اند در بازارها و دکان‌های مخروبه زندگی کنند.
هم‌زمان با روز ملی بازنشستگی، شماری از بازنشستگان به سلا‌م‌وطندار می‌گویند که از ناداری و بی‌کاری رنج می‌برند و با گذشت بیش از دو سال تا کنون حقوق بازنشستگی شان را دریافت نکرده اند.
ساعت از دوی پس از چاشت گذشته، هوا ابری و سرد است، در جاده‌ای در شهرنو کابل، چشمم به کودکی می‌افتد که بوری‌ای از بتری‌های پلاستیکی را روی پشتش انداخته و برای یافتن بتری‌های بیش‌تر، خریطه‌های درون زباله‌دانی را زیرورو می‌کند. او، خودش را وارث معرفی می‌کند و می‌گوید که پدرش معتاد است؛ چیزی که ناچارش کرده، با دو برادر کوچک‌تر از خودش، بار تأمین نیازهای خانواده‌ی ۱۰ نفره‌اش را به دوش بکشد.
شماری از کارگران خیابانی در کابل، می‌گویند که نبود کار همه‌وقت و افزایش بهای مواد خوراکی اولیه، آنان را با گرسنگی روبه‌رو کرده است. نادر، یک تن از باشندگان کابل با کراچی تک‌چرخش، از صبح تا شام در جاده‌های شهر تلاش می‌کند باری برای کشیدن پیدا کند تا شب با دستان خالی به خانه برنگردد.
سفر چهارروزه‌ی هیئت بلندپایه‌ی سازمان ملل متحد به ریاست آمنه محمد، معاون دبیرکل این سازمان، با ابراز نگرانی از وضعیت زنان و بحران بشری در افغانستان، به پایان رسید. در بیانیه‌ی رسانه‌ای این هیئت، آمده که وضعیت حقوق زنان در افغانستان بحرانی است و بیش‌تر از ۲۵ میلیون شهروند این کشور، به کمک‌های انسان‌دوستانه وابسته اند.
عبدالرحمان، باشنده‌ی کابل که بیش‌تر ساعت‌های روز را با کراچی تک‌چرخش در جاده‌ها، خاک و سرما می‌خورد تا لقمه‌نانی سر سفره‌ی خالی خانه ببرد، می‌گوید که شماری از روزهای هفته، نمی‌تواند باری برای بردن پیدا کند و ناچار می‌شود که شام با دستان خالی به خانه برگردد.
بر اساس آمار بانک مرکزی افغانستان، به دنبال بازگشت امارت اسلامی به قدرت، بیش از یک میلیارد و ۷۹۳ میلیون دالر، کمک نقدی جامعه‌ی جهانی به کشور واریز شده است؛ کمک‌هایی که نتوانسته به کاهش چشم‌گیر ناداری و گرسنگی بینجامد.
شماری از کارگران روزمزد در شهر پلخمری، مرکز ولایت بغلان، از نبود کار و مشکلات اقتصادی در این شهر نگران اند و می‌گویند که هوا سرد است و کار نیست. آنان می‌افزایند که صبح زود برای یافتن کار در چوک شهر پلخمری جمع می‌شوند؛ اما بدون کار و دریافت مزدی، دستِ خالی به خانه برمی‌گردند.
کمیته‌ی بین‌المللی نجات (IRC)، با پخش گزارشی در بارهی ۲۰ کشور در معرض فاجعه‌ی انسانی، گفته که افغانستان پس از سومالیا و اتیوپیا، سومین کشوری است که در معرض این فاجعه قرار دارد.
شرکت حفظ‌ومراقبت و نظارت مکروریان‌ها، می‌گوید که به دلیل مشکل‌های اقتصادی مردم در سال روان، نمی‌تواند مرکزگرمی‌ها را فعال نگه دارد.
برنامه‌ی جهانی غذا، با نشر خبرنامهای، امروز (چهارشنبه، ۱۸ عقرب)، می‌گوید که این برنامه ۵۰ میلیون یورو از اتحادیه‌ی اروپا برای کمک به نیازمندان در افغانستان دریافت می‌کند.
