برنامه‌ی جهانی غذا:‌ میلیون‌ها تن در افغانستان با خطر گرسنگی روبه‌رو اند

برنامه‌ی جهانی غذا، روز گذشته با پخش بیانیه‌ای در تویترش گفته است که اگر کمک مورد نیاز شهروندان افغانستان را دریافت نکند، در روزهای پیش رو، نه میلیون تن در این کشور با خطر گرسنگی روبه‌رو خواهند شد. دیوید بسلی، رییس برنامه‌ی جهانی غذا، گفته است که جهان نمی‌تواند در این لحظه از بحران بی‌پیشینه، به مردم افغانستان پشت کند.

ناداری و غم بی‌سرپناهی؛ «هیچ چیزی نداریم، آیا این زندگی است؟»

شماری از خانواده‌ها در دل پایتخت، زمستان را در خانه‌هایی بدون در و پنجره و دست‌رسی‌داشتن به هیچ گونه امکانات گرمایشی سر می‌کنند. ۱۵ خانواده در اردوگاه/کمپ «تجوا» در چهارراه «گل‌سرخ» شهر کابل، در اتاقک‌هایی بدون در و پنجره و سقف‌های شکسته، شب‌وروز شان را می‌گذرانند.

سرپرست خانواده‌ای در ارزگان: تمام سال چپلی خود را به پای یتیمانم پوشانده‌ام

گل‌سیکه، باشنده‌ی شهر ترینکوت، مرکز ارزگان که سه پسر خود را در جنگ‌های گذشته از دست داده است و از ۱۳ نوه‌اش سرپرستی می‌کند، می‌گوید که سردی هوا، گرسنگی و بیماری‌های مختلف، زندگی این کودکان را تهدید می‌کند.

مادر فقیر: با ترس این‌ که فرزندانم از گرسنگی بمیرند شب را به صبح می‌رسانم

به دنبال سرمای شدید در افغانستان، شماری از شهروندان با مشکلات بسیاری روبه‌رو شده اند؛ شهروندانی که به دلیل فقر، شب‌ها را گرسنه و روزها را در جست‌وجوی غذا سپری می‌کنند. به دلیل جنگ‌های طولانی، خشک‌سالی، فقر و عامل‌های دیگر، بسیاری از خانواده‌ها مجبور به ترک خانه‌های شان و شماری دیگر به امید آینده‌ی بهتر در کابل ساکن شده اند.

فقر و بی‌کاری در هلمند؛ شماری از خانواده‌ها در دکان‌های مخروبه زندگی می‌کنند

جنگ‌های طولانی گذشته، خشک‌سالی، بازار کم‌رنگ محصولات زراعتی و کم‌بود فرصت‌های شغلی، از موردهایی اند که بسیاری از باشند‌گان هلمند را با چالش‌های گسترده‌ی اقتصادی روبه‌رو کرده است. شماری از خانواده‌ها در هلمند، می‌گویند که به دلیل فقر، بی‌کاری و ناتوانی در پرداخت کرایه‌ی خانه، مجبور شده ‌اند در بازارها و دکان‌های مخروبه زندگی کنند.

نان‌آوران کوچک و غم بزرگ؛ «پدرم معتاد است، مجبورم کار کنم»

ساعت از دوی پس از چاشت گذشته، هوا ابری و سرد است، در جاده‌ای در شهرنو کابل، چشمم به کودکی می‌افتد که بوری‌ای از بتری‌های پلاستیکی را روی پشتش انداخته و برای یافتن بتری‌های بیش‌تر، خریطه‌های درون زباله‌دانی را زیرورو می‌کند. او، خودش را وارث معرفی می‌کند و می‌گوید که پدرش معتاد است؛ چیزی که ناچارش کرده، با دو برادر کوچک‌تر از خودش، بار تأمین نیازهای خانواده‌ی ۱۰ نفره‌اش را به دوش بکشد.

کارگران خیابانی در کابل: یافتن لقمه‌نانی برای شب به ما دشوار شده است

شماری از کارگران خیابانی در کابل، می‌گویند که نبود کار همه‌وقت و افزایش بهای مواد خوراکی اولیه، آنان را با گرسنگی روبه‌رو کرده است. نادر، یک تن از باشندگان کابل با کراچی تک‌چرخش، از صبح تا شام در جاده‌های شهر تلاش می‌کند باری برای کشیدن پیدا کند تا شب با دستان خالی به خانه برنگردد.

پایان سفر هیئت سازمان ملل به افغانستان؛ «۲۵ میلیون افغان به کمک‌ها وابسته اند»

سفر چهارروزه‌ی هیئت بلندپایه‌ی سازمان ملل متحد به ریاست آمنه محمد، معاون دبیرکل این سازمان، با ابراز نگرانی از وضعیت زنان و بحران بشری در افغانستان، به پایان رسید. در بیانیه‌ی رسانه‌ای این هیئت، آمده که وضعیت حقوق زنان در افغانستان بحرانی است و بیش‌تر از ۲۵ میلیون شهروند این کشور، به کمک‌های انسان‌دوستانه وابسته‌ اند.

کراچی‌رانان در کابل: چند شب در هفته را گرسنه می‌خوابیم

عبدالرحمان، باشنده‌ی کابل که بیش‌تر ساعت‌های روز را با کراچی تک‌چرخش در جاده‌ها، خاک و سرما می‌خورد تا لقمه‌نانی سر سفره‌ی خالی خانه ببرد، می‌گوید که شماری از روزهای هفته، نمی‌تواند باری برای بردن پیدا کند و ناچار می‌شود که شام با دستان خالی به خانه برگردد.

واریز کمک‌های نقدی میلیارددالری جهان به افغانستان؛ چرا در ۲۰۲۲ فقر کاهش نیافت؟

بر اساس آمار بانک مرکزی افغانستان، به دنبال بازگشت امارت اسلامی به قدرت، بیش از یک میلیارد و ۷۹۳ میلیون دالر، کمک نقدی جامعه‌ی جهانی به کشور واریز شده است؛ کمک‌هایی که نتوانسته به کاهش چشم‌گیر ناداری و گرسنگی بینجامد.

کارگران روزمزد در پلخمری: هوا سرد است و کار نیست

شماری از کارگران روزمزد در شهر پلخمری، مرکز ولایت بغلان، از نبود کار و مشکلات اقتصادی در این شهر نگران اند و می‌گویند که هوا سرد است و کار نیست. آنان می‌افزایند که صبح زود برای یافتن کار در چوک شهر پلخمری جمع می‌شوند؛ اما بدون کار و دریافت مزدی، دستِ خالی به خانه برمی‌گردند.