باشندگان ولسوالی کوهستانی شینکی زابل، می‌گویند که هنوز به سهولت‌های نخستین زندگی دست‌رسی ندارند. آن‌ها، می‌گویند که به دلیل بی‌توجهی حکومت‌ها در چند دهه‌ی گذشته، هنوز به خدمات بهداشتی دست‌رسی ندارند.
محمد‌عثمان، باشنده‌ی این ولسوالی، می‌گوید: «این جا خدمات بهداشتی وجود دارد؛ اما از ما دور است و ما با مشکل روبه‌رو هستیم؛ بسیاری از نسخه‌ها را از بازار می‌خریم.»
شیراحمد، دیگر باشنده‌ی این ولسوالی نیز، می‌گوید که به دلیل نبود خدمات درمانی باشندگان این ولسوالی ناچار اند بیمار شان را به شهر قلات، مرکز این ولایت ببرند. او می‌افزاید: «وقتی کسی بیمار می‌شود، ما بسیار به مشکل روبه‌رو هستیم؛ مرکز درمانی که این جا است آن طرف دریا است؛ ما بسیاری وقت بیمار خود را به شهر قلات می‌بریم.»
سلام‌وطندار را در اکس دنبال کنید
در سوی دیگر، میرویس افغان، رییس صحت عامه‌ی زابل، می‌گوید که در هر ولسوالی این ولایت به شمول شینکی، سه کلینیک فعالیت دارد؛ اما او، می‌پذیرد که در ولسوالی شینکی خدمات بهداشتی به اندازه‌ی نیاز مردم ارائه نمی‌شود. «ولسوالی نیست که در آن جا مرکز درمانی نباشد؛ در هر ولسوالی چندین مرکز درمانی داریم که خدمات درمانی ارائه را می‌کند؛ اما در تمام ولسوالی‌ها خدماتی که باید ارائه شود، امکاناتش نیست.»
ولسوالی شینکی در ۶۳ کیلومتری شهر قلات، مرکز زابل افتاده و باشندگان آن در کنار دست‌رسی‌نداشتن به خدمات بهداشتی، از محدودیت دست‌رسی به خدمات آموزشی و ناداری نیز رنج می‌برند.
عبدالعزیز، باشنده‌ی ولسوالی شینکی، می‌گوید که مردم این ولسوالی با کم‌ترین امکانات زندگی می‌کنند. او می‌افزاید: «این جا مردم نادار زندگی می‌کنند که هیج چیزی ندارند؛ با چند افغانی روزگار شان را می‌گذرانند.»
محمدالله، دیگر باشنده‌ی این ولسوالی نیز، می‌گوید: «این جا هیج چیز نیست؛ تا هنوز کدام پروژه‌ای عملی نشده است؛ بسیاری از جاها را مردم با پول قرض ساخته اند.»
سلام‌وطندار را در تلگرام دنبال کنید
عزت‌الله، رییس اقتصاد زابل، می‌گوید که در هم‌آهنگی با شماری از مؤسسه‌های کمک‌رسان، تلاش می‌شود که افزون بر ولسوالی شینکی در دیگر ولسوالی‌های این ولایت نیز، زمینه‌ی تطبیق پروژه‌هایی فراهم شود تا زمینه‌ی کار به مردم فراهم شده و از مشکلات اقتصادی شان کم شود.
او می‌افزاید: «در ولسوالی شینکی و بسیاری از ولسوالی‌های دیگر مشکلات وجود دارد و وضعیت اقتصادی شان خراب است این را ما می‌پذیریم؛ ما به این موضوع متوجه استیم و برای حل آن، تلاش می‌کنیم.»
این در حالی است که باشندگان بیشتر بخش‌های دوردست افغانستان، از محدودیت دست‌رسی به خدمات بهداشتی و آموزشی شکایت داشته و از ناداری نیز رنج می‌برند.
