بر بنیاد گزارش پخش‌شده در روزنامۀ واشنگتن‌پُست، در چند سال پسین نزدیک به ۱۰۰ هزار تن در مکسیکو ناپدید شده‌اند و خانواده‌ها حالا به‌دنبال یافتن نشانه‌یی از عزیزانشان، کوچه‌به‌کوچه می‌گردند.
بیشتر این ناپدیدشده‌ها در گور‌های دسته‌جمعی پراکنده در صحرا دفن و شماری دیگر پس از قطعه‌قطعه‌شدن، به دامنه‌های کوه‌ها انداخته شده‌اند.
در سراسر مکسیکو، مادران نگران زمین را با سیخ سوراخ می‌کنند و برای یافتن بوی پوسیده‌گی جسد آن‌جا را بو می‌کشند تا باشد نشانه‌یی از زنده یا مرده‌بودن عزیزانشان به دست‌شان برسد.
سلام‌وطندار فارسی را در فیسبوک دنبال کنید
یک تصویربردار روزنامهٔ نیویورک‌تایمز، تلاش این مادران را مستندسازی کرده و از لباس‌های خونین قربانیانی که در ایالت «چی‌هوا‌هوا» یافت شده، تصویربرداری کرده است. این لباس‌ها برای شناسایی قربانیان نزد تیم تحقیق است؛ اما هنوز در این عرصه موفقیت چندانی به‌دست نیامده است.
ناومی پدیلا آلدز، مادر یکی از قربانیان، در مصاحبه با واشنگتن‌پُست گفته است، «اگر بدانم او [پسرش] مرده، می‌دانم که او دیگر عذاب نمی‌کشد؛ اما هیچ چیز از زنده یا مرده‌بودن او نمی‌دانم. این ندانستن شکنجهٔ‌مان می‌کند.» پسر ناومی، خوان کارلوس نام داشت و زمانی که فقط ۲۰ ساله بود، پس از تمام‌کردن شفت کاری شبانه‌اش ناپدید شد.
براساس آمار کمیسیون ملی جست‌و‌جوی مکسیکو، از سال ۱۹۶۴ تاکنون نزدیک به ۱۰۰ هزار تن ناپدید شده‌اند.
مکسیکو، درگیر جنگ علیه مواد مخدر است؛ جنگی که به این زودی‌ها پایان نخواهد یافت. این جنگ خانواده‌های بسیاری را متضرر کرده و تصویرهای خُرد و بزرگ از گم‌شده‌ها با پیامی از سوی خانواده‌های آنان که خواهان کمک برای یافتن عزیزان‌‌شان‌اند، کوچه و سرک‌های مکسیکو را پُر کرده است. خبرها، تصویرهای جسد‌هایی که از پُل‌ها آویزان شده یا هم در کنار سرک انداخته شده است را نشر می‌کنند.
سلام‌وطندار فارسی را در توییتر دنبال کنید
رقم قتل‌ها به ۳۰ هزار تن در سال بالا رفته است و دولت مکسیکو از پیش‌گیری این وضعیت عاجز به‌نظر می‌رسد.
رقم ناپدیدشده‌ها تا سال ۲۰۱۹، ۴۰ هزار تن گزارش داده شده بود؛ اما این رقم ام‌سال نزدیک به ۱۰۰ هزار تن رسیده است. تنها از سپتامبر سال ۲۰۲۰ تا جولای ام‌سال، ۶ هزار و ۴۵۳ قضیه از افرادی که ناپدید شده‌اند، گزارش شده است.
یکی از مادرانی که پسرش ناپدید شده است می‌گوید، «بعضی وقت‌ها فکر می‌کنم شاید پسرم زنده باشد و بعضی وقت‌ها به خود می‌گویم او مرده است. اما هنوز امیدوارم او را پیدا کنم.»
منبع: واشنگتن‌پُست
ترتیب‌کننده: احمدرویین اکبری
