شماری از باشندگان هرات، با نگرانی از افزایش کودکان کار در این ولایت، می‌گویند که شمار زیادی از کودکان، در جاده‌های شهر سرگرم کارهای شاق یا در حال جمع‌آوری پلاستیک و کاغذ از میان زباله‌ها اند. علی‌احمد نوری، باشنده‌ی هرات، به سلام‌وطندار می‌گوید: «بیش‌تر اطفال/کودکان، بی‌سرپناه اند و حکومت باید به آنان توجه و زمینه‌ی آموزش فن و حرفه را به آنان فراهم کند تا در آینده سرنوشتی داشته باشند.»

از سویی هم، شماری از کودکان در هرات اما می‌گویند که به دلیل وضعیت بد اقتصادی، مجبور شده اند برای فراهم‌کردن هزینه‌های زندگی، از خانه بیرون بزنند و کارهایی مانند پالش کفش، موترشویی، جمع‌کردن زباله‌های پلاستیکی و تکدی‌گری را انجام بدهند.

سلام‌وطندار را در تویتر دنبال کنید

حکمت‌الله، کودکی هشت‌ساله که از صبح تا شام در جاده‌های هرات، برای رنگ‌کردن کفش دیگران انتظاری می‌کشد، می‌گوید که او و برادر خردسالش تنها نان‌آوران خانواده اند و روزانه ۷۰ تا ۸۰ افغانی درآمد دارد که همه را برای فراهم‌کردن نیازهای خوراکی خانواده‌اش مصرف می‌کند. او می‌افزاید: «پدرم فوت شده است و تنها نان‌آور خانه هستم. پولی را که یافت می‌کنم، به خانه نان می‌خرم. برادر کوچک‌تر از من هم مصروف جمع‌کردن زباله‌های پلاستیکی است. او هم برای خانه کچالو و دیگر مواد خوراکی را خریداری می‌کند.» حکمت‌الله، کودکی است که آرزوی رفتن به مکتب و فراگیری آموزش را در سر می‌پروراند؛ اما غم نان و مشکلات اقتصادی، امید رسیدن به این آرزو را از او گرفته است.

در حالی که کودکان در افغانستان، هم‌اکنون باید سرگرم آموزش و بازی‌های کودکانه‌ی شان باشند؛ اما بسیاری از آنان، برای فراهم‌کردن لقمه‌نانی و گذراندن روزگار، ناچار شده اند به جاده‌های شهر بروند و به انجام کارهای شاق رو بیاورند؛ چیزی که آینده‌ی این کودکان را تهدید می‌کند. سردارولی، کودک دیگری که با خانواده‌اش از فاریاب به هرات آمده است، نیز می‌گوید که پدرش به دلیل مشکلات اقتصادی به ایران رفته و اکنون، او تنها نان‌آور خانواده‌اش است. سردارولی، می‌افزاید: «در فامیل هفت نفر هستیم؛ صبح وقت از خانه خارج می‌شوم و زباله‌های پلاستیکی را جمع می‌کنم تا پولی برای خرج فامیل یافت کنم.»

در همین حال، آگاهان و فعالان اجتماعی، با نگرانی از پیامدهای خطرناک ادامه‌ی وضعیت کار برای کودکان در افغانستان، می‌گویند که اگر حکومت به این کودکان توجه نکند، این وضعیت سبب می‌شود که آنان به گونه‌ی ناآگاهانه به سمت کارهای دیگر مانند جرم‌های جنایی، کشانده شوند که هم کودکان و هم جامعه را متضرر می‌کند. فرشته یعقوبی، فعال اجتماعی، می‌گوید: «اگر وضعیت همین گونه ادامه یابد، آینده‌ی افغانستان با خطر روبه‌رو می‌شود. اگر امروز کودکان کار اند؛ ولی ممکن فردا افرادی شوند که انواع جرایم را انجام بدهند.»

سلام‌وطندار را در تلگرام دنبال کنید

هرچند ریاست کار و امور اجتماعی هرات، سال پیش روند جمع‌آوری کودکان کار را آغاز و شماری را نیز جمع‌آوری کرده بود؛ اما تا کنون از برنامه‌های عملی برای تعیین سرنوشت این کوکان، خبری نیست. با این حال، حافظ ابومنصور، رییس کار و امور اجتماعی هرات، به سلام‌وطندار می‌گوید که کودکان کار را از جاده‌های این ولایت جمع‌آوری و به آنان زمینه‌ی آموزش و کار را فراهم خواهند کرد. او می‌افزاید: «در آینده از طریق مؤسسه‌ها، ۱۲ تا ۲۰ هزار کودک کار موجود را جمع‌آوری و زمینه‌ی آموزش، کار و هم‌چنان توزیع معاش را به آنان فراهم می‌کنیم.»

این در حالی است که بر اساس تحقیقات نهادهای پشتیبان کودکان، افغانستان خطرناک‌ترین کشور برای کودکان شناخته شده است.

مرتبط با این خبر:

به اشتراک بگذارید:
تحلیل‌های مرتبط

اخبار و گزارش‌های سلام وطن‌دار را از شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید: