در طلوع یک روز زمستانی و سرد به احوال‌پرسی افراد دارای معلولیت راه افتادم؛ آنانی که معلولیت را ناتوانی نمی‌شمارند و با تلاش‌های پی‌هم، دروازه‌های امید را می‌گشایند.
افراد دارای معلولیت در جوزجان، با آموزش مهارت‌ها و خلاقیت‌ها، به روزگار سیاه و روزهای دشوار پشت پا زده و روزنۀ پیش‌رفت را در دل پرورانده‌اند.
نذیره، یکی از این معلولان است. او در یک اتاق، کنار پنجره نشسته و پارچه‌های رنگارنگ را کنار هم می‌گذارد. نذیره با دوختن لباس‌های رنگارنگ و کیف‌های محفلی و مکتبی، مخارج روزگار و مصارف آموزش خواهران و برادران کوچک‌ترش را فراهم می‌کند.
سلام‌وطندار فارسی را در تلگرام دنبال کنید
او که به دل چالش‌ها راه رفته است می‌گوید، افراد دارای معلولیت باید چهار دیواری خانه را ترک و از توانایی‌هایی که دارند برای یک آیندۀ باثبات و مترقی استفاده کنند.
نذیره می‌افزاید: «کوشش می‌کنم که در بخش‌های کارهای خود که سیت‌دوزی، بیک‌دوزی و خیاطی است، خوب باشم و ما بیک، سیت، و کالاها را در بازار به‌فروش می‌رسانیم و با پول آن دوباره مواد می‌خریم.»
این تنها نذیره نیست که بر دل ناکامی‌ها میخ امید می‌کوبد، افرادی دیگری از هم‌ردیفان او نیز برای رفتن و رسیدن به موفقیت‌ها گام برمی‌دارند.
ذبیح‌الله، یکی دیگر از افراد دارای معلولیت در جوزجان است که مسئولیت انجمن ناشنوایان را برعهده دارد. او می‌گوید که برای رسیدن به هدفش، چالش‌ها و ناامیدی‌ها را نادیده می‌گیرد و برای تأمین مخارج خانواده‌اش تلاش می‌کند.
او فعالیت‌های انجام‌شده برای افراد دارای معلولیت در ولایتش را اندک می‌داند و بر پشتی‌بانی از این قشر تأکید می‌کند.
در همین حال، سیدجلال سادات، ترجمان انجمن ناشنوایان جوزجان از فعالیت افراد دارای معلولیت در این ولایت ستایش و بر گسترش هم‌کاری‌های دولت و شهروندان با این قشر جامعه تأکید می‌کند.
سلام‌وطندار فارسی را در فیسبوک دنبال کنید
به گفتۀ او، هم‌اکنون ۱۵۰ تن از افراد دارای معلولیت در این انجمن، در کنار سوادآموزی در بخش‌های حلبی‌سازی و خیاطی نیز فعالیت می‌کنند.
افراد دارای معلولیت در جوزجان، برای از بین‌بردن فرهنگ بی‌توجهی و حرمت به این افراد کارزاری را هم به راه انداخته‌اند که روزنۀ امید را در دل هر فرد دارای معلولیت زنده کرده است.
