Category: صحت و بهداشت

شماری از باشندگان ننگرهار، هنوز هم روی جاده‌های مناطق مختلف شهر جلال‌آباد، مرکز این ولایت، گونه‌های مختلف دارو را در کراچی‌های دستی و به گونه‌ی غیرمعیاری و خودسرانه می‌فروشند. شماری از این فروشندگان دارو، می‌گویند که فروش دارو را از پدران شان به ارث برده ‌اند.

«حدود دو سال می‌شود که به نارسایی کلیه مبتلا شده‌ام. تقریباً پنج روز در کما بودم. اگر دیالیز نشوم، از پای می‌افتم.» این گفته‌های امان‌جان، بیمار مبتلا به نارسایی کلیه است که از پروان، برای درمان به «مرکز هیمودیالیز کابل» در شفاخانه‌ی جمهوریت آمده است. او با گلایه از وضعیت بد صحی‌اش، می‌گوید که به دلیل نبود مرکز پیوند کلیه، یک ماه پیش به هرات نیز رفته است.

مسئولان بانک ملی خون افغانستان، دوشنبه، ۲۸ حمل، در برنامه‌ای که به مناسبت گرامی‌داشت از روز جهانی مبارزه با بیماری هیموفیلیا از سوی وزارت‌ صحت عامه‌ در شهر کابل برگزار شده بود، می‌گویند که تا کنون بررسی دقیقی از رقم مبتلایان به این بیماری در سراسر افغانستان انجام نشده است؛ اما بیش‌تر از ۳۰۰۰ تن در کشور به آن مبتلا اند.

این حرف‌های خداداد است که به دیوار شفاخانه‌ی ولایتی دایکندی، تکیه داده و برای به‌هوش‌آمدن بیمارش، انتظاری می‌کشد. او به سلام‌وطندار می‌گوید که به دلیل دست‌رسی‌نداشتن به خدمات درمانی مورد نیاز در شفاخانه‌ی ولسوالی نومیش دایکندی، ۱۲ ساعت راه را پیموده است تا مادر بیمارش را به شفاخانه‌ی ولایتی این ولایت، بیاورد.

مسئولان در اداره‌ی ملی غذا و داروی افغانستان، می‌گویند که ۵۶ شرکت تولید دارو در افغانستان فعالیت دارد که با تولید دو هزار و ۱۰۰ قلم دارو، بیش از ۱۰ درصد نیازهای داخلی را تأمین می‌کند. جاوید هژیر، سخن‌گوی این اداره، به سلام‌وطندار می‌گوید که افغانستان در تولید ۱۵ قلم دارو، به خودکفایی رسیده و برای پشتیبانی از تولیدات داخلی، واردکردن آن‌‌ها از کشورهای دیگر منع شده است.

هم‌زمان با اظهارنظر سازمان جهانی بهداشت از نیازمندی ۱۷ میلیون و ۶۰۰ هزار شهروند افغانستان به کمک‌های بهداشتی در سال روان میلادی، باشندگان شماری از ولایت‌های دوردست، از دست‌رسی‌نداشتن به امکانات درمانی، گلایه دارند.

نزدیک به ۳۰۰ خانواده‌ی بی‌جاشده‌ی روستای «مهاجرقشلاق» در ولسوالی خواجه بهاءالدین تخار که به تازگی در زمینی به نام «شهرک وحدت» جابه‌جا شده اند، از دست‌رسی‌نداشتن به آب آشامیدنی، خدمات درمانی و آموزشی، گلایه دارند.

مسئولان در ریاست صحت عامه‌ی دایکندی، می‌گویند که ناداری و خشک‌سالی، سبب شده است که شمار مبتلایان به سوءتغذیه در میان کودکان در این ولایت، در سال ۱۴۰۱ نسبت به ۱۴۰۰، بیش از ۵۳ درصد افزایش یابد.

نرگس، باشنده‌ی کابل، مادری که پسر جوان ۲۳ ساله‌اش، به استفاده‌ی داروی نشئه‌آور ترامادول، معتاد شده است، می‌گوید که فروش آزادانه‌ی این دارو در داروخانه‌های شهر کابل، سبب فراهم‌شدن زمینه‌ی اعتیاد پسرش شده است. نرگس، با انتقاد از فروش غیرقانونی این داروی نشئه‌آور، از حکومت می‌خواهد که یک سازوکار سنجیده و منظم را برای جلوگیری از فروش آزادانه‌ی داروهای نشئه‌آور، روی دست بگیرد.

مسئولان بانک ملی خون افغانستان، با نگرانی از کم‌بود خون تازه، می‌گویند که شهروندان در رمضان کم‌تر خون اهدا می‌کنند. به گفته‌ی مسئولان این بانک، هم‌اکنون ۴۰۰ پاکت خون ذخیره دارند؛ اما نیاز بیمارداران به خون تازه بیش‌تر است.

مسئولان اتحادیه‌ی صنعت دارو و محصولات صحی افغانستان، با ابراز نگرانی از واردات بیش از اندازه‌ی داروهای بی‌کیفیت و قاچاقی به افغانستان، سه‌شنبه، ۱۵ حمل، در یک نشست خبری‌ در دفتر این اتحادیه، می‌گویند که همه‌ساله، بیش‌تر از نیاز مردم، دارو و محصولات صحی به گونه‌ی قاچاقی وارد کشور می‌شود.

شماری از شهروندان، با گلایه از کم‌بود پزشکان متخصص در شفاخانه‌های دولتی، می‌گویند که شماری از پزشکان، به دلیل ناتوانی در تشخیص بیماری شان، آنان را به شفاخانه‌های دیگری می‌فرستند. صمد، باشنده‌ی فاریاب، می‌گوید که به دلیل کم‌بود پزشکان متخصص در شفاخانه‌های این ولایت، مردم برای درمان شان ناچار اند نزد پزشکان کم‌تجربه مراجعه کنند.