شماری از دختران در غرب شهر کابل، آثار هنری شان را به نمایش گذاشتند. این شمار دختران، آثار هنری (نقاشی و مینیاتوری) خود را که دربرگیرنده‌ی موضوع‌هایی نظیر چالش‌ها و محدودیت‌های موجود در برابر زنان، صلح و پیامدهای منفی جنگ و ناامنی و اهمیت آموزش است، روز گذشته در نمایش‌گاهی در غرب کابل به نمایش گذاشتند.
در بیشتر آثاری که در این نمایش‌گاه به نمایش گذاشته شده است، چالش‌ها و محدودیت‌هایی که زنان در افغانستان هم‌اکنون با آن‌ها گرفتار اند، به تصویر کشیده شده است.
در کنار این، رویدادهای دل‌خراش ضدامنیتی که در سال‌های پسین در کشور رخ داده و بیشتر مرکزهای آموزشی دختران را هدف قرار داده و تلفات به جا گذاشته، نیز در این آثار هنری به تصویر کشیده شده است.
سلام‌وطندار فارسی را در تویتر دنبال کنید
همین گونه، اهمیت آموزش و فرهنگ مردم افغانستان، از موضوع‌های دیگری اند که این هنرمندان جوان در خلق آثار شان به آن پرداخته اند.
فرشته یوسفی، دختر جوانی که دانش‌آموز صنف دوازدهم مکتب است، می‌گوید پس از این که دروازه‌ی مکتب به رویش بسته شد، به نقاشی روی آورد و در آثارش نیز رویاهایی که او و دیگر دختران برای آینده‌ی خود داشتند و هم‌اکنون این رویاها را به دلیل نگرش‌های سیاسی بربادرفته می‌بیند، به تصویر کشیده است.
فرشته می‌افزاید: «ما نمی‌توانیم خواست‌ها و صدای ما را به راحتی بیان کنیم. به همین خاطر، می‌خواهم این صدای خاموش ما را توسط نقاشی بیان کنم.»
نرگس احسان، دیگر نقاش جوان که در حال ترسیم اثری از یک دختر شاد است، می‌گوید که انگیزه‌اش از این نقاشی‌ها حکایت وضعیت زنان و خوش‌حالی‌‌هایی است که او و دیگر دختران برای خود می‌خواهند و در شرایط کنونی دست‌رسی به آن، رویای بزرگی شده است.
او می‌افزاید: «در افغانستان و جهان دایم زنان یک موضوع داغ بوده است. فعلاً در افغانستان همه بحث روی فعالیت‌های خانم‌ها است، این که مکتب بروند و نروند، چه‌گونه لباس بپوشند، در کارهای فرهنگی سهم بگیرند یا نگیرند و در کجا اشتراک کنند و در کجا اشتراک نکنند.»
در کنار نرگس، نقاش جوان دیگری به نام کلثوم میرزایی نشسته و سرگرم ترسیم تصویر زنی با پوشش افغانی است. او می‌گوید که با نقاشی‌هایش به دنبال بازتاب خواست‌ها و زیبایی‌های واقعی زنان در جامعه‌ی افغانستان است.
او می‌افزاید: «درست است که بی‌حجابی نشانه‌ی آزادی نیست و حجاب هم نشانه‌ی قیدبودن یک زن نیست، اما طرز پوشش یک زن مهم است؛ چون اول پیش‌رفت یک جامعه و بعد سلیقه‌ی یک زن را نشان می‌دهد.»
سلام‌وطندار فارسی را در فیسبوک دنبال کنید
بازدیدکنندگان این نمایش‌گاه هم که بیشتر زنان اند، از این که چنین نمایش‌گاهی برگزار شده و مشکلات زنان در آن انعکاس یافته است، استقبال می‌کنند.
سارا دیداری، یک تن از بازدیدکنندگان، می‌گوید: «این که زنان و دختران با وجود محدودیت‌هایی که حتا از طرف خانواده‌های خود هم بیشتر حمایت نمی‌شوند، باز هم تسلیم نشده و چنین اثرهای خود را به نمایش گذاشته اند، واقعاً قابل تقدیر است.»
گفتنی است که پس از روی‌کارآمدن دوباره‌ی امارت اسلامی در افغانستان، فعالیت‌های هنری و فرهنگی در سراسر کشور اندک شده است.
