ساعت ۱۱:۰۰ پیش از چاشت است. حسام‌الدین که وسایل رنگ‌مالی‌اش را درون سطلی انداخته و در سایه‌ی دیوار یکی از جاده‌های شهر نشسته است، می‌گوید که از صبح تا کنون، کوچه به کوچه دنبال کار گشته است؛ اما نتوانسته کاری پیدا کند.
او که باشنده‌ی شوربازار شهر کابل و رنگ‌مال است، میافزاید که پس از عید قربان، تا کنون برای یک روز هم نتوانسته است کاری برایش دست‌وپا کند.
سلام‌وطندار را در تویتر دنبال کنید
حسام‌الدین، می‌گوید: «هشت نفر در خانه هستیم. تا کنون چای صبح را نخوردیم. پنج صبح آمده بودم، تا کنون نه کار است و نه بار. همین رقم سرگردان هستم، دو تا سه ماه می‌شود کرایه‌ی خانه را نداده‌ایم، نشسته‌ایم که کار پیدا شود.»
او تأکید می‌کند که به دلیل نیافتن کار، بیشتر روزها، چند قرص نانی را به خانه می‌برد که مردم از سر دل‌سوزی به او کمک می‌کنند.
رازمحمد، گل‌کار و باشنده‌ی تایمنی شهر کابل، می‌گوید که پس از فروپاشی جمهوری، نمی‌تواند به گونه‌ی دوام‌دار کار پیدا کند و نیازهای خانواده‌اش را بیشتر با قرض‌گرفتن تأمین می‌کند.
او میافزاید: «امسال یک روز کار یافته‌ام. یگان تا اگر چهار تا پنج نان برم خیرات داد، ۱۰ نان‌خور هستیم. دوونیم لک افغانی قرض‌دار هستم. در قرض و گدایی روزگار خود را سر می‌کنیم. اکثر شب‌ها گرسنه می‌خوابیم.»
همین گونه، نهضت که با دختر شش‌ساله‌اش، برای یافتن کار در تایمنی سابقه‌‌ی شهر کابل، برای کار روی خیابان انتظاری می‌کشد، می‌گوید که در جریان روز، او دنبال مزدورکاری است و دخترش در نزدیکی نانوایی‌ها نشسته و از مردم نان می‌طلبد. او میافزاید: «همیشه گرسنگی را تحمل می‌کنیم، خدا شاهد است دو وقت نان می‌خوریم.»
در همین حال، عبدالرحمان حبیب، سخن‌گوی وزارت اقتصاد، می‌گوید که این وزارت تلاش کرده است تا زمینه‌های کار همیشگی را به نیازمندان مهیا کند.
سلام‌وطندار را در تلگرام دنبال کنید
او میافزاید: «اولویت کار ما توجه به پروژه‌های زیربنایی است. مثلاً ۱۲ شرکت و تصدی تولیدی سال گذشته فعال شد و زمینه‌ی کار به ۴۰ نفر در آن فراهم شد.»
این در حالی است که صندوق پشتیبانی از کودکان سازمان ملل متحد (یونیسف)، به تازگی با پخش گزارشی گفته که شمار نیازمندان در افغانستان از ۲۸ میلیون و ۸۰۰ هزار به ۲۹ میلیون و ۲۰۰ هزار تن افزایش یافته است.
