زهرای ۴۵ساله، کشاورزی در روستای «دره‌‌ی شیخا» در شمال شهر فیروزکوه، مرکز غور، از گل‌خانه‌ای می‌گوید که تا پیش از سیلاب‌های سال روان، سالانه نزدیک به ۵۰ هزار افغانی از آن درآمد داشت.
زهرا در این گل‌خانه بادنجان رومی، بامیه و گونه‌های سبزی می‌کاشت و حاصلات آن را به بازار عرضه می‌کرد. او می‌افزاید: «حالا گل‌خانه‌ای ندارم؛ سیل همه را برد، تمام محصولاتم آماده‌ی برداشت بود که از بین رفت.»
سلام‌وطندار را در تلگرام دنبال کنید
زهرا که اکنون برای احیای گل‌خانه‌اش تلاش می‌کند، از مسئولان محلی و نهادهای بین‌المللی می‌خواهد که از کشاورزان زن پشتیبانی کنند.
ملکه، دیگر کشاورز در غور، می‌گوید که پس از فراگیری آموزش‌ها در بخش باغ‌داری چندین باغچه‌ی کوچک ایجاد کرده است. «اگر ما بتوانیم یک گل‌خانه‌ی منظم ایجاد کنیم و کودهای کیمیایی و تخم‌های اصلاح‌شده در دست‌رس داشته باشیم، می‌توانیم به درآمد بیش‌تری دست پیدا کنیم.»
بی‌بی‌گل، کشاورز در غور، می‌گوید: «کار در گل‌خانه بسیار مفید است؛ آبیاری را یاد گرفتیم؛ بسته‌بندی را یاد گرفتیم و دیگر موردها را آموزش دیدیم؛ اگر یک گل‌خانه به ما ایجاد شود می‌توانیم اقتصاد خود را رشد دهیم.»
عبدالظاهر توانا، کارشناس امور کشاورزی در غور، می‌گوید که برای رشد اقتصاد خانواده‌ها باید روی توانایی‌های زنان در بخش کشاورزی کار شود. «نیاز است که روی ظرفیت زنان زراعت‌پیشه به صورت عملی و نظری کار شود. ایجاد قطعه‌های نمایشی، گل‌خانه‌های کوچک و بازار فروش می‌تواند به زنان کمک کند تا از کشاورزی به روش سنتی خارج شوند و به سوی تولید و فروش پیش بروند.»
سلام‌وطندار را در اکس دنبال کنید
ضیاالحق جویا، مسئول رسانه‌های ریاست زراعت، آبیاری و مالداری غور، می‌گوید برنامه‌هایی را برای آموزش کشاورزان زن روی دست دارند. او می‌افزاید: «بدون شک ایجاد اشتغال برای زنان زراعت‌پیشه یکی از اهداف و مسئولیت‌های کاری ما است؛ در این راستا برنامه‌هایی نیز وجود دارد که از طریق سکتور زراعت و نهادهای هم‌کار اجرایی شده و گام‌های مؤثری تا اکنون برداشته شده است.»
تلاش زنان به کار در بخش کشاورزی نه تنها به رشد اقتصاد آنان می‌انجامد، بل که گامی به سوی رشد سکتور کشاورزی نیز است.
