منابع در ریاست معارف بغلان به سلام‌وطندار می‌گویند که تنها در مکتب‌های شهر پلخمری، مرکز این ولایت ۶۰ درصد مدیران و آموزگاران را زنان تشکیل می‌دادند؛ اما هم‌اکنون و با روی‌کارآمدن امارت اسلامی این رقم به ۵ درصد کاهش یافته است.
منابع می‌افزایند، بیشتر آموزگارانی که امکانات مناسب داشتند، این شهر را ترک کردهاند و در تلاش فرار از کشور هستند. به گفتۀ منابع، چند ماه می‌شود که معاش آموزگاران زن در این ولایت پرداخت نشده است و بسیاری از آنان در وضعیت بدی اقتصادی قرار دارند. منابع هم‌چنان می‌گویند، بخش بزرگی از کارمندان ریاست معارف بغلان را زنان تشکیل می‌دادند که اکنون از آنان نیز خبری نیست.
در همین حال، شماری از آموزگاران زن که از معاش آموزگاری مصرف خانواده‌های‌شان را تأمین می‌کردند، می‌گویند که اکنون در وضعیت بدی اقتصادی قرار دارند.
سلام‌وطندار فارسی را در تلگرام دنبال کنید
نغمه که آموزگار است و سرپرستی چهار کودکش را برعهده دارد، می‌گوید که شوهرش در دولت پیشین در صفوف نیروهای امنیتی کشته شد و تنها نان‌آور خانواده‌اش بود. او می‌گوید که اکنون نگران سرنوشت آیندۀ کودکانش است.
مژگان که مدرک کارشناسی‌اش را از دانشکدۀ ادبیات فارسی به‌دست آورده است، می‌گوید که نگران آیندۀ آموزگاران زن است و این روند به روان آنان آسیب زده است. مژگان می‌گوید که همانند او ده‌ها زن دیگر سرگرم آموزش دختران در بغلان بودند؛ اما اکنون در بی‌سرنوشتی به‌سر می‌برند.
این آموزگاران زن می‌افزایند که هیچ نهادی هم به مشکلات آنان رسیده‌گی نمی‌کند. آنان هشدار می‌دهند که اگر این روند ادامه یابد، در آیندۀ نه‌چندان دور این زنان به اختلالات روانی دچار خواهند شد.
سلام‌وطندار را در اینستاگرام دنبال کنید
گل‌مکی، دیگر آموزگار در پلخمری که شوهرش نیز آموزگار است، پس از تصرف بغلان از سوی طالبان تمامی داروندارشان را ترک کردهاند و اکنون در نیمروز هستند تا به بیرون از کشور بروند. او می‌گوید که مجبور است به‌خاطر آیندۀ فرزندانش به بیرون از کشور برود.
با این حال، منابع در ریاست معارف بغلان می‌گویند که بیش از ۲ هزار آموزگار زن در این ولایت سرگرم کار بودند و هم‌اکنون این زنان با بیش از ۱۰ هزار دانش‌آموز دختر در بی‌سرنوشتی کامل به‌سر می‌برند.
از سویی هم، مسئولان امارت اسلامی در بغلان می‌گویند که روی یک برنامۀ مشخص کار می‌کنند تا امنیت زنان را تأمین کنند که زنان دوباره به کارهای‌شان حاضر شوند. به گفتۀ آنان، هم‌اکنون زنانی که در دستگاه‌های حکومتی کار می‌کنند، بنابر نبود امنیت فیزیکی در خانه‌های‌شان‌اند و در صورت نهایی‌شدن این برنامه، آنان به کارهای‌شان برخواهند گشت.
